به نامت بی بال و پر پرواز کن

به نامت
"بی بال و پر پرواز کن"

من بی بال به خود می‌بالم
که اگر بال و پری در بر نیست
در سرم هست هوای پرواز
و چنان شوق رهایی در دل
که زند پر ز تن این جانم باز
تن بی آز سبک همچون باز
می‌شود مست ز شوق پرواز
می‌رهد از قفس من منِ من
می‌شود قصّه از این پس آغاز
قصّه ای ناب به نام "پرواز"
پرِ پرواز من ای عشق تویی
ور نه جان سر ندهد این آواز

دکتر آزاده کاویانی