تنهایی مسی؛ از هشدار گواردیولا تا اولویت مغفول بارسلونا

«امیدواریم که لئو مسی خسته و فرسوده نشود و باشگاه به اندازه کافی برای استراحت دادن به او بازیکن جذب کند». این جمله هشت سال قدمت دارد. آن را پپ گواردیولا به زبان آورد؛ زمانی که دومین قهرمانی‌اش در لالیگا را با بارسلونا کسب کرد. حالا دوباره همان جمله دارد بازخوانی می‌شود اما با یک بُعد جدید. اکنون به این جمله نه به عنوان یک توصیه عاقلانه بلکه همچون...

«امیدواریم که لئو مسی خسته و فرسوده نشود و باشگاه به اندازه کافی برای استراحت دادن به او بازیکن جذب کند». این جمله هشت سال قدمت دارد. آن را پپ گواردیولا به زبان آورد؛ زمانی که دومین قهرمانی‌اش در لالیگا را با بارسلونا کسب کرد. حالا دوباره همان جمله دارد بازخوانی می‌شود اما با یک بُعد جدید. اکنون به این جمله نه به عنوان یک توصیه عاقلانه بلکه همچون یک هشدار تاریخ مصرف گذشته نگاه می‌شود، هشدار بابت اتفاقی که این روزها در بارسلونا شاهدش هستیم و باعث نگرانی آبی‌و‌اناری‌ها شده است. لئو مسی ناراحت است. خانه‌نشینی لوئیس سوارس نه تنها ضربه‌ای به بارسلونا زده که پیش‌بینی آن غیرممکن بود؛ بلکه تبعاتی کشنده برای آینده این تیم دارد. با تغییری که اخیراً در کادر فنی صورت گرفته، داشتن یک منطقه امن برای پناه گرفتن، یک جفت مهاجم آماده که تنها با نگاه به چشمان یکدیگر برنامه و حرکت بعدی بازیکن مقابل را بفهمند، یک اولویت است. این همان چیزی است که می‌توانست به بارسلونا کمک کند در عین حال که دارد خودش را با تاکتیک‌های کیکه ستین وفق می‌دهد، از بازی‌هایش در این پروسه نتایج لازم را بگیرد. اکنون اما چنین چیزی ممکن نیست. بدون سوارس، مسی بهترین شریکش در داخل و خارج از زمین بازی را از دست داده و بازی بارسلونا هم تحت‌الشعاع این موضوع قرار گرفته است. آمارها نشان می‌دهند بازیکنی که مسی بالاترین درک متقابل را در بازی‌اش با او دارد، کسی نیست جز سوارس. از فصل 15-2014 که سوارس به ترکیب بارسلونا اضافه شد، زوج مسی و سوارس مسبب رقم خودن بیش از 70 درصد گل‌های تیم بوده‌اند. درست است که حضور هر بازیکن در هر پستی از میدان به نوبه خودش دارای اهمیت است اما مشکلی که در بارسلونا وجود دارد این است که دیگر مهره‌های هجومی این تیم آنقدر که سوارس به مسی و مسی به سوارس برای گلزنی کمک می‌کند، به این دو نفر برای گلزنی یاری نمی‌رسانند و آمار بازی‌های اخیر بارسلونا هم این موضوع را ثابت می‌کند. تعداد دفعاتی که مسی و سوارس در بازی‌های بارسلونا یکدیگر را پیدا و صاحب موقعیت کرده‌اند به مراتب بیشتر از تعداد دفعاتی است که مسی با دیگر هم‌تیمی‌هایش برای گلزنی تعامل داشته است. لئو در این فصل از لالیگا 4 پاس گل به سوارس داده در حالی که پاس‌های گلی او به آنتوان گریزمان تنها یک مورد بوده است. مشکل این اینجاست که نه کارلس پرس نه آنسو فاتی یا حتی عثمان دمبله هیچ پاس گلی از مسی دریافت نکرده‌اند که این عمق فاجعه را در خط حمله بارسلونا نشان می‌دهد. وضعیت زمانی بدتر می‌شود که بدانید عکس این موضوع هم در مورد رابطه مسی با دیگر مهره‌های هجومی بارسلونا صدق می‌کند. مسی در این فصل 3 پاس گل از سوارس دریافت کرده است. دومین نفری که بیشتری پاس گل را به مسی داده گریزمان است اما سه بازیکن دیگر خط حمله بارسا هیچ پاس گلی به کاپیتان تیم نداده اند. مشکل مسی اما فقط به داخل زمین بازی محدود نمی‌شود. غیبت سوارس نه فقط در داخل زمین بازی بلکه در خارج از آن هم روی مسی تأثیر گذاشته است. سوارس و مسی دوستانی صمیمی و خانوادگی هستند. آنها نزدیک به یکدیگر زندگی می‌کنند و اغلب اوقات هم با هم به تمرینات و زمین بازی می‌روند. اعضای خانواده آنها هم با یکدیگر تعامل فراوانی دارند. بنابراین از نظر شخصی هم زندگی مسی به نوعی به سوارس گره خورده است. او می‌داند که دوست صمیمی‌اش دارد از برهه سختی عبور می‌کند و فکرش درگیر اوست و همین بر تمرکزش تأثیر منفی گذاشته است. اگر بارسلونا می‌خواهد بیشتر از این دچار افت نشود چاره‌ای ندارد جز اینکه شریکی که مسی را راضی نگه دارد. همانطور که گواردیولا هشدار داده بود، خسته و فرسوده نشدن مسی باید برای بارسلونا در اولویت باشد. منبع: مارکا

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه افغانستان

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!