سلول‌های بنیادی به درمان درد کمک می‌کنند

به گزارش ایسنا و به نقل از اینترستینگ اینجینیرنگ، اعتیاد به مواد مخدر یکی از معضلات جوامع بشری است که همواره ترس و وحشت جامعه را بهمراه دارد. برای این که باعث نابودی زندگی اشخاص و بعضا منجر به مرگ آن ها میشود.

ولی داشتن" درد" هم یکی از معضلات انسانها است. از طرفی، برای بسیاری از مردم سخت است که بدون استفاده از دارو زندگی کنند.

در این راستا، پیدا کردن درمانهای غیراعتیادآور هدف جمع زیادی از پژوهشگران در سرتاسر جهان است.

حال، جمعی از پژوهشگران دانشگاه " سیدنی" موضوعی را کشف کرده اند که میتواند روزی با استفاده از سلول های بنیادی به "سیستم کنترل درد غیراعتیادآور" مبدل شود.

پژوهشگران برای بار اول تواستند در بدن موش ها نورون هایی بسازند که احساس درد را نابود میکند و به تسکین پایدار درد در بدن آن ها منجر می شود.

این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به" القای سلول های بنیادی پرتوان" (iPS) استفاده کردند از مغز استخوان نشات می گیرد تا سلول هایی را به وجود آورد که کشنده درد هستند.

این سلول های بنیادی پرتوان پس از آن در نخاع موش هایی که دارای درد شدید" نوروپاتی" بودند، قرار داده شدند.

درد نوروپاتی دردی است که به دلیل تحت تأثیر قرار گرفتن سیستم "سوماتوسنسوری" (قسمتی از سیستم اعصاب حسی) به وسیله آسیب یا بیماری ایجاد می شود.

شیوه استفاده شده در موش ها اصلاً عوارض جانبی نداشت و در طول یک درمان واحد انجام شد.

" گِرگ نیلی" (Greg Neely) از دانشگاه سیدنی خاطرنشان کرد، آسیب دیدگی عصبی میتواند منجر به درد ویران ساز نوروپاتیک برای بسیاری از بیماران شود که هیچ درمان موثری هم تا به حال برای آن وجود نداشته است.

او افزود: موفقیت پژوهشگران دانشگاه "سیدنی" برای بسیاری از بیماران حائز اهمیت بوده و به این معناست که ما می توانیم با استفاده از سلول های خود بیماران، پیوندهای نابود کننده درد ایجاد کنیم و این سلول ها میتوانند علت اصلی درد را معکوس کنند.

تیم تحقیقاتی پروژه در حال انجام آزمایشات ایمنی گسترده تر در جوندگان و خوک ها بوده و تصمیم دارد شیوه خود را روی انسان هایی با درد مزمن هم آزمایش کند.

آزمایشات بالینی فاز انسانی پروژه ظرف پنج سال آینده آغاز خواهد شد و ایده انجام آن هدف قرار دادن قست هایی از بدن است که دچار درد هستند تا به نوبه خود عوارض جانبی استفاده از داروها را هم کاهش دهد.

نتیجه این پژوهش در مجله "peer journal Pain" انتشار یافت.