کشف پروتئینی که تاثیرات ضد پیری را مانند اثرات ورزش روی پوست تقلید می‌کند

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، اگر پوست دست در طول کار کردن با کارد مثلا برای پوست کندن میوه بریده شود، سلول های موجود در پوست بسته عمیقاً زخم، طی چند روز یا چند هفته بافت اسیب دیده را ترمیم می کنند. بزرگ یا کوچک، سرانجام زخم بسته می شود، زیرا این اولین کار پوست بعنوان اولین خط دفاعی دربرابر دنیای خارج است که پر از عفونت و میکروب های ناخوانده است.

اما هرچه پوست یک اندام محافظ باشد، جوان بودنش نیز مهم است. قابلیت سلول های پوستی در ترمیم خود مانند دیگر سلول های بدن با افزایش سن کاهش می یابد. به همین علت افراد مسن در معرض خطرات ناشی از زخم های باز هستند، زیرا زخم ها در این افراد اکثراً به آهستگی بهبود می یابد و گاهی اصلا ترمیم نمی شود.

دانشمندان جدیدا شروع به درک فرآیندهای سلولی که منجر به پیری و بهبود کند در سلول های پوستی می شود، کرده اند." جاستین کرین" استادیار زیست شناسی در دانشگاه نورث ایسترن( Northeastern) در حال رهبری آزمایشی است که بر این فرآیندها تمرکز دارد. او می گوید روش های درمانی فعلی که حاوی تحریک رشد سلول و بانداژهای فشرده سازی جدید هستند، هنوز در کمک به افراد سال خورده کمبود دارند.

وی می گوید:این استراتژی ها تا حدودی مؤثر هستند، اما در یک پوست پیر، فضای زیادی برای کار وجود دارد. هنوز هم بعضی از نقایص وجود دارد که به اشتباه فکر می کنیم جزیی از ذات این سلول ها است که به آن ها نمی پردازیم.

در مطالعه ای که در ماه نوامبر منتشر شد، گروهی از پژوهشگران این دانشگاه به رهبری" کرین" مکانیسمی را معرفی کردند که باعث بهبود توانایی سلول های پوستی در موش های پیر و بهبود زخم آن ها می شود.

این گروه دریافت که دوزهای اندکی از پروتئینی به نام" اینترلوکین ۱۵"( interleukin ۱۵) با تقلید بعضی از فواید ضد پیری ورزش، ظرفیت بهبودی پوست در موش های پیر را بهبود می بخشد. این پروتئین در بدن انسان برای روند انرژی بخشیدن به تمامی سلول ها بسیار مهم است و در افرادی که بیشتر ورزش می کنند، به وفور یافت می شود.

بهبودی پوست فرآیندی مفصل است که بخش های زیادی را شامل می شود. این فرآیند، پیام رسانی و سیگنالینگ را در انواع مختلف سلول که به اشکال متفاوت پیر میشوند و چندین فرآیند را برای زمان بندی صحیح برای ترمیم سلول ها هماهنگ می کند.

" کرین" می گوید دانشمندان هنوز تأثیر پیری را روی انواع گوناگون سلول های درگیر در ترمیم پوست به خوبی نشناخته اند، اما کشف اینکه یک نوع پروتئین به تنهایی میتواند این فرآیند را انجام دهد، غیر منتظره بود، چرا که تصور می شد یک محیط پیچیده متشکل از لایه های مختلف دینامیک سلولی به چندین مولفه برای بهبود توانایی پوست در بهبودی نیاز دارد.

وی ادامه داد:آنچه ما پیدا کردیم یک نجات کامل پوست از زخم یا حداقل نجات پوست با تنها یک عامل است. این پروتئین چندین فرآیند دیگر را تحریک می کند تا به شیوه ای دومینو وار کار کنند و یک فعال کننده بسیار قدرتمند برای مسیرهای بسیار مهم است.

" کربن" در سال ۲۰۱۵ هنگام انجام تحقیقات دکترا در دانشگاه" مک مستر"، فواید استفاده از" اینترلوکین ۱۵" را در افراد مشاهده کرد. این مطالعه نشان داد که در سلول های پوستی قدیمی انسان، ورزش نقش مهمی در تقویت کارکردهای میتوکندریا دارد که اندامک های موجود در سلول های انسانی و حیوانات و مسوول تولید انرژی هستند.

وی کاهش علایم پیری پوست را در افرادی که اغلب ورزش می کنند، مشاهده کرد و سطح بالاتری از" اینترلوکین ۱۵" را نسبت به افرادی که دارای زندگی کم تحرک تری هستند در آن ها شناسایی کرد. بعد از آن آزمایش این پروتئین روی موش ها نیز بعضی از این اثرات ضد پیری را تقلید کرد.

آزمایشات جدید این یافته ها را تائید می کند و نشان می دهد این پروتئین میتواند به مکانیسم های درونی سلول های پوستی برای پیری معکوس و به ترمیم آسیب ها کمک کند. در طولانی مدت نیز معکوس کردن اثرات پیری میتواند به مفهوم بهبود سلامتی برای بیماران سال خورده باشد.

" کرین" می گوید مرحله بعدی یافتن داروهایی است که از اثرات" اینترلوکین ۱۵" تقلید کنند. از آنجا که این پروتئین قبلاً مورد تائید سازمان داروهای فدرال ایالات متحده( FDA) برای ایمنی درمانی سرطان قرار گرفته است، نوع جدیدی از درمان مبتنی بر این پروتئین میتواند ما را سالها جلو بیاندازد و به تحقیقات مان سرعت ببخشد و فرآیند نظارتی طولانی مدتی که داروهای جدید قبل از عرضه عمومی باید طی کنند، حذف می شود.

پس از انجام آزمایشات برای دیدن چگونگی تأثیر این درمان، میتوان از داروی توسعه یافته علاوه بر پوست، برای دیگر ارگان ها نیز استفاده کرد و بهبود زخم را برای دیابت و سایر شرایطی که بهبودی را مختل می کنند و بیماران را در معرض مشکلات جدی سلامتی قرار می دهد، فراهم کرد.

" کرین" می گوید:آزمایشات نشان داده است که این پروتئین در بهبودی زخم های موش های مبتلا به دیابت نیز موثر بوده است.