و من از گستاخی...
سرِ جالیزِ نگاهِ تو نشستم امشب...
تا بخندد مهتاب..
تا برقصد سایه...
تا بنوشد دلِ من نشئه ی خودخواهی را....
پر زِ پرچینِ حلول..
یک کمی مانده به صبح..
خواهم رفت..
دورتر نزدیک است..
وای احساسِ عجیبی دارم...
بویِ مهتابِ خاک..
و صدایِ نفسُ ریشه ی تاک..
برگهایی پر آب ..
همه جا من هستم...
میروم با گلها..
میخزم با نفسِ لحظه ی آوندِ هبوط...
میتراوم با عشق..با هیچ..
وه چه احساس عجیبی دارم...
ارتعاشِ سفرِ پروانه....
میبرد هستیِ احساسِ مرا....
دورتر... نزدیک است....
سرِ یک سبزه نشستم تا اوج...
منتظر تا ببرد یاد مرا...
می آید
میروم تا دهِ دور
مادرم چشم به راه....
کلبه ام منتظر است.
سرِ جالیزِ نگاهِ تو نشستم امشب...
تا بخندد مهتاب..
تا برقصد سایه...
تا بنوشد دلِ من نشئه ی خودخواهی را....
پر زِ پرچینِ حلول..
یک کمی مانده به صبح..
خواهم رفت..
دورتر نزدیک است..
وای احساسِ عجیبی دارم...
بویِ مهتابِ خاک..
و صدایِ نفسُ ریشه ی تاک..
برگهایی پر آب ..
همه جا من هستم...
میروم با گلها..
میخزم با نفسِ لحظه ی آوندِ هبوط...
میتراوم با عشق..با هیچ..
وه چه احساس عجیبی دارم...
ارتعاشِ سفرِ پروانه....
میبرد هستیِ احساسِ مرا....
دورتر... نزدیک است....
سرِ یک سبزه نشستم تا اوج...
منتظر تا ببرد یاد مرا...
می آید
میروم تا دهِ دور
مادرم چشم به راه....
کلبه ام منتظر است.