تخریب طبیعت رود دره تهران، تخریب پایتخت است

به گزارش خبرنگار مهر، احمد مسجدجامعی با بیان این که ساختار طبیعی تهران از سرمایه‌های مهم این شهر است به اقدامات اخیر شهرداری در رود- دره فرحزاد، اشاره کرد و گفت: این عملکرد جای نگرانی است که اقدامات تخریبی گذشته همچنان ادامه یابد.

وی ادامه داد: شهر تهران بیش از ۱۶۵ گونه پرنده مهاجر و مهمان دارد که رود-دره‌های تهران از سکونت گاه‌های طبیعی آنهاست. تبدیل این رود-دره‌ها به بوستان‌های شهری و تغییرات فراوان کالبدی در آنها نه تنها به احیا و حفظ این سرمایه‌های طبیعی نمی‌انجامد، بلکه بر فرسایش و تخریب آنها سرعت می بخشد.

عضو شورای شهر تهران افزود: ساماندهی اجتماعی روددره فرحزاد نیازمند فعالیت‌های پیرامونی و سازمانی دیگری نیز هست، فعالیت‌های عمرانی نباید شکل طبیعی این رود دره را که در طی قرن‌ها شکل گرفته و محیط زندگی متمایزی را شکل بخشیده دچار دگرگونی‌های مصنوعی کند و باعث صدمه رسیدن به آن شود. همین ساختمان‌های بلندمرتبه که در اطراف دره ساخته شد به سرازیر شدن زباله‌ها و نخاله‌ها به داخل دره انجامیده است.

عضو شورای شهر تهران افزود: رود دره فرحزاد از پوشش گیاهی خاصی برخوردار است و اسپند، توت و درختچه سماق آن بسیار معروف بود و مردم ضمن گذراندن اوقات فراغت و تفریح، از آن‌ها می‌چیدند و استفاده می‌کردند.

وی با اشاره به این که تجربه ساماندهی روددره ها نشان از نابودی و تخریب میراث طبیعی آن‌ها دارد تاکید کرد: این تخریب صرفاً به همان منطقه محدود نمی‌شود و به صورت فراگیر خود را نشان می‌دهد. آب فرحزاد یکی از منابع مهم تامین آب‌های زیر زمینی است و تخریب آن یعنی آسیب رساندن به وضع آب حداقل دو منطقه از مناطق تهران. نمونه‌هایی از این دست حکایت از فقدان نگاه همه جانبه به محیط طبیعی است.

مسجدجامعی یادآور شد: گفته می‌شود تغییر در رود دره فرحزاد اجتناب ناپذیر است چون مثلاً محل گردآمدن معتادان شده است اما باید پرسید مگر با تخریب رود دره اعتیاد از بین می‌رود. همان معتاد جای دیگری را پیدا می‌کند، بنابراین چرا برنامه‌ای اجرا می‌شود که ثمره‌ای جز نابودی طبیعت و میراث طبیعی تهران ندارد.

عضو شورای شهر تهران در پایان گفت: شهرداری تهران با برخورداری از کارشناسان خبره و حوزه‌های مطالعاتی می‌تواند شیوه جدیدی از ساماندهی را طراحی و اجرا کند که مبتنی بر حفظ محیط طبیعی و کمک به گسترش این محیط و رفع موانع آن باشد و در کنار آن نزدیکی و آشتی مردم با طبیعت را نیز به همراه بیاورد.