وقتی راه شکست دادنِ تیم لمپارد لو رفت

تیم‌های لیگ جزیره روش باز کردن دروازه چلسی و شکست دادن این تیم را آموخته‌اند.

به گزارش ایلنا، عقب بنشینید، در دوئل‌های هوایی برنده شوید و روی ضدحمله به چلسی ضربه بزنید. این یک فرمول ساده و کاربردی است که باعث شده آبی‌ها در 23 بازی زیر نظر فرانک لمپارد به اندازه 38 مسابقه فصل قبل با مربیگری مائوریتزیو ساری شکست بخورند. نیوکاسل استیو بروس هیچ کس را شگفت‌زده نکرد وقتی در پیروزی یک بر صفر برابر چلسی از پنج دفاع استفاده کرد و همین برای بستن راه چلسی در سنت جیمز پارک کافی بود.

تیم میزبان که مصدومان زیادی داشت 55 درصد نبردهای هوایی را برد اما سیستم بازی‌اش به نحوی بود که مهاجمان نفوذی چلسی، ویلیان و کالوم هادسون اودوی نمی‌توانستند فضای دلخواهشان برای بازی را پیدا کنند. نیوکاسل آنقدر عقب نشسته بود که چلسی نمی‌توانست به پشت سرشان راه پیدا کند و برای همین تهدید دروازه نیوکاسل به سانتر و شوت از راه دور محدود شده بود. متأسفانه با وجود داشتن فضا، سانترهای سزار آسپیلیکوئتا و ریس جیمز و همچنین بال‌های تیم بی‌فایده بود. میسون ماونت تنها ضربه با سر نیمه اول را برای چلسی زد و این بازی در مجموع شاهد 10 کرنر و 24 طراحی حمله برای چلسی بود. در عین حال، نیوکاسل چهار برابر چلسی ضربه سر زد و با وجود آنکه یک سوم این تیم شوت زده بود، تنها 30 درصد هم مالکیت توپ داشتند. تنها گل بازی را هم در دقیقه 94 ایساک هایدن به ثمر رساند تا مشخص شود انتخاب استیو بروس برای پیروزی در مسابقات هوایی درست بوده. تامی آبراهام تنها 7/16 درصد نبردهای هوایی‌اش را برنده شد اما از تمام هم‌تیمی‌هایش در خط حمله که باید همکاری بیشتری در کنار این مهاجم آینده‌دار داشته باشند، بهتر بود. آبراهام با زدن 15 گل بازیکنی شده که رقبای چلسی را به فکر فرو می‌برد و مجبورشان می‌کند که برای کنترلش برنامه‌ریزی کنند. لمپارد بعد از این باخت گفت: «ما نمی‌توانیم همیشه به تامی متکی باشیم، باید تمام بازیکنان خط حمله ما گل بزنند. این تنها راه ما برای پرکردن فاصله با تیم‌های بالاسرمان است. تامی این فصل فوق‌العاده بود، این بازی هم به صورت کامل تعطیل نبود اما فوتبال همین است، نمی‌توانم گله‌ای از تیم داشته باشم. البته ما نمی‌خواهیم در نیمه خودمان ضربات سر را از دست بدهیم. آنها همه تلاششان را برای پیروزی در این بازی انجام دادند.» دعوت به همکاری با آبراهام یک هفته بعد از پیروزی 3 بر صفر چلسی برابر برنلی صورت می‌گیرد که برنامه مشابهی مثل نیوکاسل داشت. یک نکته جزیی نادیده گرفته شده از آن مسابقه این بود که لمپارد ضربه سر تیر دوم هادسون اودوی را مهم‌تر از دریبل و شوت عالی او که خبرساز شده بود، توصیف کرد. این دقیقاً همان کاری است که او از بال‌ها و هافبک‌هایش می‌خواهد؛ یافتن لحظه مناسب برای شکافتن دفاع‌های سرسخت. مشکل اینجاست که سبک مورد نظر لمپارد در حرکت از میانه میدان یا رسیدن یک بال به موقع روی سانتر به آن آسانی برای بازیکنان آبی‌پوش به دست نمی‌آید که برای این مربی زمانی که پیراهن شماره 8 چلسی را به تن می‌کرد.

راه حل باید از بازیکنان در اختیار تیم به دست آید و لمپارد ترجیح داده به بازیکنان آزادی خلاقانه بدهد نسبت به سختگیری‌های تاکتیکی که در زمان ساری وجود داشت. لمپارد از بازیکنانش می‌خواهد در جذب توپ و ارائه آن به دیگران دقت کنند، نفر مقابلشان را از پیش رو بردارند و بعد از آنکه مقابل وستهم، بورنموث و ساوتهمپتون شکست‌های مشابهی را متحمل شدند، با ریسک بیشتری بازی کنند. بخش اصلی مشکل در بازی هجومی است اما اشکالات دیگری هم وجود دارد که روی گل پیروزی نیوکاسل، کپا آریسابالاگا می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد و آنتونیو رودیگر با باختن یک نبرد هوایی زمینه شکست تیم را فراهم کرد آن هم در شبی که فشار زیادی رویش نبود. لمپارد در این فصل با یک شاهکار تاکتیکی تاتنهام ژوزه مورینیو را شکست داد اما حالا باید راهی برای مقابله با این تیم‌های دفاعی پیدا کند. مثل چلسی ساری، چلسی لمپارد هم قابل پیش‌بینی است. بستن راه بال‌ها و متوقف کردن آبراهام به تیم‌های رقیب کمک می‌کند. اگر لمپارد به این سؤال پاسخ بدهد اشتباهاتش مثل دیگر مربیانی که روی نیمکت داغ تیم غرب لندن نشسته‌اند، بخشیده خواهد شد.

منبع: سایت گل