نگاه ملی همراه با هوشمندی می خواهیم

خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : سیزدهمین دوره جشنواره سینماحقیقت به عنوان نخستین تجربه جدی «محمد حمیدی مقدم» به عنوان مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی آخرین روز خود را سپری کرد تا فردا دوشنبه بیست و پنجم آذرماه با برپایی مراسم اختتامیه پایان یابد. جشنواره ای که گرچه از نظر شیوه برگزاری متاثر از ایده های حمیدی مقدم است اما فیلم هایش -به خاطر ماه های اندک حضور او در مرکز- نمی تواند محصول مدیریت او تلقی شود. به هر روی کار اصلی مدیرعامل مرکز گسترش پس از جشنواره آغاز می شود، آن جا که باید شیوه نامه اجرایی تازه تدوین شده را به طور جدی عملیاتی کند. به همین بهانه با محمد حمیدی مقدم به گفتگو نشسته ایم:

در ماه های گذشته، تحول در ساختار حمایتی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی از سوی شما مطرح شده است. این تحول به چه الگویی برای فیلم سازی در مرکز منجر می شود؟

برای مثال، سال گذشته در زمینه فیلم سازی در اقلیم شمال کشور شاهد تجربه موفق «دلبند» بودیم که محصول تلاش مستندسازی بومی بود؛ فیلم سازی که به فضای زیست خود و طبیعت آن اقلیم اشراف کامل داشت. این شکل از شناخت مستندساز از کوه ها و جنگل های لوکیشن فیلمبرداری چیزی نیست که با چند بار بازدید از لوکیشن حاصل شود. به همین خاطر نتیجه کار درخشان بود.

اتفاقا فیلم در داخل و خارج کشور بسیار دیده شد.

بله، چنین تجربه ای علاوه بر موفقیت در داخل، در جشنواره های خارجی مورد توجه قرار می گیرد؛ چرا که با واقعیت امروز ما که از قضا امیدبخش، رو به جلو و با اعتماد به نفس است، همرا می شود.

یعنی معتقدید مستندی که در جشنواره خارجی دیده می شود لزوما انتقادی نیست.

به نظرم این نگاه هوشمندانه است که در عین نقدهایی که مطرح می کند در واقع نگاه ملی دارد. در این جا مستندساز سوژه و فضای خود را به درستی برگزیده است. به همین خاطر است که ما در این فیلم، امید، نشاط و اتکا به خود را به خوبی مشاهده می کنیم.

چنین مستندی علاوه بر جایگاهی که به عنوان یک فیلم سینمایی دارد، چه کارکردهای دیگری می تواند داشته باشد؟

چنین مستندی واجد پیام فرهنگی ماست و در هر شهر و روستای کشور ما که به نمایش دربیاید، خانواده ها از تماشای آن لذت خواهند برد. از سوی دیگر مخاطب خارجی در جشنواره بین المللی برای دیدن آن به سالن می رود. همه این ها به این خاطر است که فیلم در چارچوب درستی قرار گرفته است.

بنابرآن چه گفتید، ریل گذاری پیش روی مرکز گسترش و تجربی چه خواهد بود؟

هدف گذاری پیش روی مرکز حمایت از این گونه آثار است. این که هم به بافت خودمان توجه کنیم یعنی به مسائل خارج از پایتخت و کلانشهرها. و همه این ها از سوی فیلم ساز همان منطقه صورت گیرد تا لازم نباشد این سینماگر برای فیلم ساختن به تهران مهاجرت کند.

یکی از اهداف ما این است که فیلمساز ما در فضای زیست خود در هر گوشه ای کشور، زندگی و کار کند و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی یا سایر نهادها در همان لوکیشن امکان فیلم سازی را در اختیار او بگذارند، نه این که استعدادهای ما از شهر و روستا خود آواره شوند و شاهد چالش های پس از آن باشیم.

پایان پیام/14