آلودگی هوای تهران؛ نماد سوءمدیریت شورای شهر اصلاح طلبان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نخستین زنگ خطر جدی درباره آلودگی هوای تهران در سال ۱۳۷۴ به صدا درآمد.

در آن هنگام نزدیک به ۱۰۰ نفر از کارشناسان و مدرسان حوزه‌های مرتبط محیط‌زیست، جغرافیا و شهرسازی در پی نشستی در سالن اجتماعات پارک‌شهر، متنی موسوم به بیانیه «تهران ۷۴» منتشر کردند که در آن برای نخستین بار از آلودگی هوای تهران به‌عنوان یک «بحران ملی» نام برده شده و راه مقابله با آن نیز «عزم ملی» عنوان شده بود.

پایتخت؛ هرسال بدتر از پارسال!

بهمن ماه سال 97 بود که حناچی شهردار تهران مشکل 90 درصد تهرانی‌ها را براساس آمار منتشر شده آلودگی هوا و ترافیک عنوان کرده بود.

وی با اشاره به صحبت‌های دبیر کارگروه آلودگی هوا که اعلام کرده بود ۲.۸ میلیارد دلار هزینه اقتصادی آلودگی هوا در تهران است، گفت: من معتقدم این عدد خسارت مستقیم است و ما اگر بخواهیم خسارت‌های غیرمستقیم مانند ناراحتی‌های اعصاب و... بررسی کنیم، عدد بیشتر می‌شود.

شهردار تهران اضافه کرده بود که براساس گزارش آژانس محیط زیست در آبان سال جاری تهران و جاکارتا جزو هفتمین شهر‌های آلوده جهان هستند.

همین آمار کوتاه می‌طلبید که شهردار تهران برای سال پیش رو در حوزه کاهش آلودگی هوا که حداقل به طور مستقیم در سلامت شهروندان تأثیر گذار است اقدامی عاجل انجام دهد.

اما متاسفانه در 8 آذر باز هم شهرداری تهران رکورد زد و مقام دومین شهر آلوده جهان را به خود اختصاص داد.

با اینکه نزدیک به ۲۰ نهاد متولی حل مساله آلودگی هوا هستند که مهمترین آنها نهادهای دولتی و شهرداری تهران هستند حالا ناهماهنگی خیره کننده آنها مثل خود آلودگی هوا به یک پدیده مزمن تبدیل شده است.

ممنوعیت تردد خودروهای سنگین، تعطیلی مدارس و اجرای طرح زوج و فرد خودروها از درب منازل لازم است ولی در بهترین حالت راهکار مقطعی به شمار می آید.

مدرسه‌ها تعطیل می‌شوند، عبور و مرور در شهر کمی کاهش می‌یابد، همه اظهارنظر می‌کنند و راهکار ارائه می‌دهند، اما آنهایی که باید کاری کنند فقط به یک فشار مختصر مالی بسنده می‌کنند و به جای ممانعت از ورود خودروهای شخصی به محدوده طرح ترافیک هزینه ورود به طرح را 50 درصد بیشتر می‌کنند تا احتمالا پولدارها به ریش مردم بیچاره و عابران این شهر آلوده بخندند و پولش را بدهند و در محدوده مرکز شهر تردد کنند.

شورای شهر تماشاچی!

مشکل اصلی آلودگی هوای تهران خودروهای سنگین فرسوده گازوئیلی و موتورسیکلت های کاربراتوری هستند که باید از رده خارج شوند و جای خود را به وسایط نقلیه با استاندارد آلایندگی بهتر و بالاتر بدهند.

اتوبوس های فرسوده پایتخت که بالغ بر 2000 دستگاه است از رده خارج نمی شوند و اگر هم بشوند به خاطر از کارافتادگی است؛ اوایل آذرماه سال جاری ۴۰۰ اتوبوس فرسوده از ناوگان اتوبوسرانی ایران بدون هیچ جایگزینی حذف شد.

براساس اعلام شورای شهر پنجم دولت برای جایگزینی ۲۵ هزار دستگاه اتوبوس در تهران که نصف آنها فرسوده و آلاینده هستند هیچ کمکی نکرده و شهرداری هم چشم براه کمک های دولت دست روی دست گذشته است.

بنابراین ساکنان پایتخت که حالا باید بعد از سهمینه بندی بنزین بجای خودروی شخصی به وسایل حمل و نقل عمومی روی بیاورند ناچار هستند علاوه بر تحمل آلودگی هوا، در ناوگانی کوچک تر و به شکلی متراکم تر رفت و آمد کنند.

جدای از توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی از طریق اضافه کردن خودروهای غیرآلاینده، راه حل دیگر نصب فیلترهای تصفیه دوده روی اتوبوس ها است که دود سیاه آنها مستقیما وارد ریه های شهروندان می شود؛ که می‌تواند تا ۹۰ درصد کربن را که از اگزوز اتوبوس ها خارج می شود جذب کنند.

شورای شهر به بهانه اینکه یکی از اعضا آن گفت این فیلترها کارایی ندارند از تصویب پرداخت اعتبارات لازم برای خرید و نصب این فیلترها خودداری کرد.

دست خالی دولت در ساماندهی صنعت خودرو و موتورسیکلت

در داخل کشور امکان تولید این فیلترها هست ولی هیچ سرمایه گذاری به سمت آن نرفته و دولت هم مشوقی به آنها نداده است.

با اینکه بیش از دو سال است که الزام به نصب فیلتر دوده ابلاغ شده اما این قانون مثل دیگر بخش های قانون جامع هوای پاک بر زمین مانده است.

به صنعت خودروسازی داخل هم امیدی نیست. آنها سال گذشته از مسئولان درخواست کردند که از الزام به تولید و نصب فیلتر دوده و ارتقاء استاندارد آلایندگی خودروها به یورو5 با توجیه تحریم معاف شوند.

منفعت طلبی صنایع داخلی مشکل دیگری بود که باعث شد تلاش برای کاهش موتورسیکلتهای کاربراتوری که عامل ۲۰% آلودگی هوای تهران هستند ناکام بماند.

دولت سه سال پیش مصوب کرد که موتورسیکلت های کارابراتوی دیگر ثبت سفارش نشوند اما سازندگان و واردکنندگان این موتورسیکلت ها با فشار برای به تعویق انداخت زمان اجرای این مصوبه، کلیه موجودی انبارهای خود را پیش از موعد اجرا وارد بازار کردند.

جایگزینی این موتورسیکلت ها به مراتب از توسعه ناوگان حمل و نقل شهری آسان تر است اما مسئولان در همین زمینه هم عاجز بوده اند.

طرح اسقاط موتورسیکلت های کاربراتوری اجرا نشده و بعضی نهادها که این موتورسیکلتها را در اختیار دارند بجای اسقاط برای فروش آنها اقدام کرده اند.

مکزیکوسیتی، تجربه موفق جهانی برای مبارزه با آلودگی هوا

نمی شود از تجربه های جهانی موفق در مبارزه با آلودگی هوا صحبت کرد و نامی از مکزیکوسیتی به میان نیاورد. سال 1992 این شهر آلوده ‌ترین شهر جهان بود.

مشهور است که در این شهر به‌خاطر آلودگی، پرنده‌ها هنگام پرواز می‌مردند.از 365 روز سال 330 روز آن شاخص آلاینده ها بالاتر از حد استاندارد بود. اما امروز در میان 10 شهر اول آلوده جهان هم نیست.

مکزیک با سرمایه 9.3میلیارد دلاری پالایشگاه‌هایی برای تولید سوخت با گوگرد پایین راه‌اندازی کرد. با الگوگرفتن از اتوبوسرانی سریع در کلمبیا، «متروباس» را راه انداخته‌اند که علاوه بر افزایش حجم مسافران در اتوبوس، آلودگی بسیار کمتری دارد. کارخانه‌ها و مراکز صنعتی مجبور شدند حومه شهر را ترک کنند و به مناطق دورتر بروند. با پرداخت وام، خودروها و تاکسی‌های فرسوده با روالی منظم تعویض شدند. متروی مکزیکوسیتی خیلی سریع با کمک الزامی همه بخش‌ها راه‌اندازی شد و حالا 12 خط دارد.

انتهای پیام/