از خدمات ماندگار در حوزه مسجد تا احیای مبارزه منفی ائمه(ع) در مجالس دعای کمیل

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب شیرازی، معروف به شهید دستغیب، مجتهد شیعه اهل ایران، شهید محراب، رئیس حوزه علمیهٔ فارس، نماینده ولی فقیه در استان فارس، امام جمعه شیراز و نمایندهٔ استان فارس در مجلس خبرگان قانون اساسی بود.

وی درس را از مکتب‌خانه شروع کرد و با فراگیری قرآن و نصاب و خواندن چند کتاب منظوم و منثور فارسی دوره مکتب را پشت سر گذاشت. پس از آن شروع به تحصیل علوم اسلامی کرد و درس‌های ابتدایی حوزه علمیه را نزد پدر خواند. پس از فوت پدرش، تحصیلات را در مدرسه خان شیراز ادامه داد و نزد اساتیدی همچون شیخ اسماعیل، ملا احمد دارابی و ملا علی‌اکبر ارسنجانی دوره مقدماتی و سطح را به پایان رساند و در سال ۱۳۱۴ به نجف رفت و در طول هفت سال به درجه اجتهاد نایل آمد.

از دیگر خصوصیات ارزنده این شهید والامقام، برگزاری مراسم هفتگی دعای کمیل و هدایت و ارشاد مردم بود، وی با بیان شیوا و نفوذ کلام گمراهان بسیاری را به راه می آورد و موجب توبه گنهگاران بسیار شد. در حقیقت، در دوران طاغوت علیرغم فشار و تباهی دستگاه حاکم، مجالس دعای کمیل او اثری شبیه تأثیر صحیفه سجادیه و مبارزه منفی ائمه اطهار(ع) داشت.

مسجد عتیق، کهن‌ترین مسجد شیراز با قدمت هزار ساله، سنگر اصلی این شهید بزرگوار بود. شهید آیت‌الله دستغیب با همکاری مردم شیراز توانست آن مسجد را که از سال ۱۳۱۵ به صورت متروکه درآمده بود، مرمت کرده و مجدداً احیا کند و بدین طریق سنگری محکم برای تمام فعالیت‌های عبادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود در شیراز فراهم کند.

وی خود را به ساده زیستن عادت داده و همیشه معتقد بود که مبلّغ و دعوت کننده مردم به سوی حق باید از هوا و هوس و زرق و برق دنیا دور باشد و وصل به یاد حق، با سلاح دعا و مناجات باشد. شایستگی های روحی و کرامات معنوی این شهید محراب خود گواه مدّعا و موفّقیت وی در عرصه تبلیغ و سخنرانی های تبلیغی بود.

اوج مبارزات آیت‌الله دستغیب علیه رژیم پهلوی زمانی بود که رژیم لوایح شش‌گانه انقلاب شاه و مردم و لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی را مطرح کرد. اعتراض امام خمینی(ره) به این سیاست‌ها و جنبشی که بعدها به قیام خونین پانزده خرداد ۱۳۴۲ منجر شد بسیاری از روحانیون و مبارزان مسلمان را به همراهی با امام ترغیب کرد و در این میان آیت‌الله دستغیب نیز در شیراز فعالیت‌هایی را سامان داد. اینچنین بود که در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، بازداشت و به تهران تبعید شد، هرچند پس از مدتی آزاد شد اما در سال ۱۳۴۳، برای دومین بار طعم بازداشت را چشید، به تهران اعزام و زندانی و سپس تبعید شد. با این حال آیت‌الله دستغیب در دوران تبعید هم به مبارزات خود ادامه داد. در سال ۱۳۵۶، عوامل شاه که از فعالیت‌های دستغیب به ستوه آمده بودند، او را مدتی در خانه خود حصر کرده و تحت نظر داشتند. این اقدام با واکنش شدید مردم شیراز مواجه شد و آنان با برگزاری تجمعاتی خواستار رفع حصر از آیت‌الله شدند. اعتراضاتی که در ‌نهایت به عقب‌نشینی رژیم منجر شد.

سرانجام این شهید بزرگوار روز جمعه بیستم آذر سال ۱۳۶۰ مطابق با ۱۴ صفر ۱۴۰۲ هنگامی که عازم نماز جمعه بود در یکی از کوچه‌ها با انفجار بمبی از سوی منافقان ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نایل آمد و به اجداد طاهرینش پیوست.

از دیگر خدمات این شهید به موارد ذیل می توان اشاره کرد:

1. بازسازی مسجد جامع شیراز

2. نوسازی مدرسه علمیه حکیم

3. تأسیس حوزه علمیه آیت اللّه دستغیب

4. ساخت مسجد الرضا (ع) ، مسجد شهید خلیل دسغیب، مسجد المهدی(عج)، مسجد روح اللّه، مسجد فرج آل رسول (ع) و مسجد امام حسین (ع) در شیراز

5. کمک در ساخت و تکمیل مجتمع خاتم الاوصیاء(عج) و مجتمع مرد اوّل و ایجاد شهرک شهید دستغیب

6. همراهی و همگامی ایشان با حضرت امام خمینی(ره) به عنوان یک سرباز راستین و مطیع آن رهبر فرزانه در قیام علیه طاغوت و در حرکتهای انقلابی از سال 1341 هجری شمسی و نقش مؤثّر ایشان در دعوت مردم شیراز به مقابله و قیام علیه طاغوتیان.

پایان پیام/40