حیات پررنج مساجد و مسلمانان در سایه سیاست‌های اسلام‌هراسانه دولت چین

خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون های مساجد: تعطیلی، تخریب و تغییر شکل مساجد در چین دیگر تبدیل به امری بدیهی شده است که هر روز اتفاق می افتد بدون اینکه آبی از آب تکان بخورد!

پکن در حال ریشه کردن هویت مسلمانان اویغور با تخریب و با بستن درهای مکان های عبادی آنها است. اگرچه سکوت و یا واکنش حداقلی جامعه بین الملل در این شرایط غم انگیز است اما تاسف آورتر از آن سکوت جهان اسلام در قبال این مسئله است.

در نقطه ای از زمین در یکی از کشورهای آسیای شرقی، مساجد تخریب می شوند، به زور تغییر شکل پیدا می کنند و هویت مسلمانان در آنجا در حال از بین رفتن است، اما چرا جهان اسلام نسبت به اتفاقی به این مهمی سکوت پیشه کرده است؟

مگر برداشتن نمادهای مذهبی از سر در مساجد یا بازجویی مسلمانان هنگامی که می خواهند برای ادای نمازهای روزانه خود وارد مسجد شوند، مسئله کم اهمیتی است که هیچ واکنشی نسبت به آن نشان داده نمی شود؟

اگرچه مسجدهراسی در اروپا هم که در حال گسترش روزافزون است تا کنون با واکنش جدی و عملی از سوی کشورهای جهان یا نهادهای بین المللی مواجه نشده است اما در مورد چین وضعیت کمی بدتر است چرا که حتی در لفظ و کلام هم شاهد واکنش های جدی در قبال تخریب مساجد در چین به ویژه از سوی کشورهای اسلامی نبوده ایم.

دولت پکن سال‌ها است که به عناوین مختلف به نقض حقوق بشر محکوم می‌شود اما این محکومیت در پس قدرت اقتصادی و نظامی این دولت پنهان شده است. حدود 13 میلیون اویغوری و دیگر اقلیت های مسلمان ترک در منطقه «سین کیانگ» چین زندگی می کنند.

دولت چین از اوایل سال 2017 میلادی متهم به سرکوب سخت مسلمانان در منطقه سین کیانگ با دستگیری اویغورها و نگهداری آنها در بازداشتگاه هایی شده است که شکنجه های فیزیکی و روانی در آنها به وفور به چشم می خورد.

چین با سین کیانگ به عنوان یک سرزمین اشغالی رفتار می کند و ساکنان ترک آن به عنوان دشمنانی در نظر گرفته می شوند که یا باید جذب حکموت کمونیستی چین یا نابود شوند.

مقامات سین کیانگ در حال تخریب مساجد، گورستان ها و بناهای باستانی اسلامی و هر گونه نشانه تمدن اسلامی موجود هستند. مقامات چینی وجود مناره ها، اذان و گنبدها را در مساجد ممنوع کرده اند و وقتی مسجدی جدید ساخته می شود، باید به شکل معماری چینی باشد.

جهان اسلام باید بداند که پیامدهای اقداماتی که ادعا می شود ضدتروریسم و ​​ضدرادیکالی است، منع کامل اسلام و آزار و اذیت گسترده مسلمانان بوده است.

برای متوقف کردن این روند، کشورهای مسلمان باید در مواضع خود تجدیدنظر کنند و از چین بخواهند که فورا آزار و اذیت مسلمانان و ممنوعیت اسلام در سین کیانگ را متوقف کند.

جهان اسلام باید از طریق قانونی چین را وادار کند که مراکز آموزش حرفه ای را که تبدیل به زندانی برای مسلمانان شده است، ببندد، زندانیان مذهبی و سیاسی را از زندان ها و اردوگاه ها آزاد کند و به همه دستگاه ها و ارگان های دولتی دستور دهد تا آزار و اذیت مسلمانان را متوقف کنند.

کشورهای اسلامی باید از طریق سازمان ملل و یا حتی شکایت به دادگاه های بین المللی چین را مجبور کنند تا از سیاست های اسلام هراسانه خود که مسلمانان، تاریخ، فرهنگ و مذهب آنها را هدف قرار داده است، دست بردارد.

مسلمانان سین کیانگ باید اجازه داشته باشند برای آزادانه سفر کردن به چین یا از چین، ویزا داشته باشند، اذان از مساجد آنها پخش بشود، غذای حلال داشته باشند، بتوانند مراسم حج را به جای بیاورند و بتوانند اسلام را به فرزندان خود آموزش بدهند.

مقامات سین کیانگ باید چند فرهنگی گرایی را اتخاذ کرده و اویغورها و سایر مسلمانان ترک چین را به عنوان شهروندان عادی برابر با بومی های چین بدانند و اسلام را به عنوان یکی از مذاهب چین به رسمیت بشناسند. چین باید شیوه درک تاریخ خود را مورد تجدید نظر قرار دهد و باید اسلام را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از این کشور و نه به عنوان دشمن بپذیرد.

با مطرح کردن این خواسته ها و یادآوری این حقیقت به چین که جهان اسلام مشتری بسیار مهمی برای این کشور است و پکن با ادامه آزارها و اذیت ها علیه مسلمانان می تواند این مشتری مهم را از دست بدهد، کشورهای مسلمان می توانند از برادران مسلمان خود که در حال حاضر در منطقه خودمختار سین کیانگ از آزار و اذیت گسترده رنج می برند، حمایت کنند.

پایان پیام/7