پروژه های ناتمام هخامنشی در دست بررسی

"پـروژه هـای نـاتمـام اواخر دوره هخامنشی" را «آوری باخنهایمر»، مدرس زبان شناسی خاور نزدیک مرکز تحقیقات جامعه و فرهنگی ایران باستان، غرب استرالیا در موزه ملی ایران در قالب نشستی تخصصی بررسی می کند.

به اعتقاد "باخنهایمر"، ابنیه دوره پایانی امپراتوری هخامنشی باید در سه دیدگاه مورد توجه باشد: «هرگونه پژوهشی که هدف از آن بررسی باستان شناختی پروژه های پایانی هخامنشی است، باید پیش از هر چیز حاوی گزارشی از زمینه های طبیعی، محیطی و جغرافیایی سرزمین هایی باشد که این ابنیه در ان ها واقع شده اند»، «باید تلاش شود که عناصر درشت – مکرو – در هر یک از ابنیه پیش از بررسی های دقیق و ریز – مایکرو – مورد توجه قرار گیرند. به عنوان نمونه، ظاهر مجموعه ها، معماری آن ها، اندازه و شکل آن ها، اندازه و شکل آن ها و کاربرد آن ها در فعالیت های گوناگون یا مقطعی، باید ابتدائا بررسی و مورد مطالعه قرار گیرد.» همچنین «این سازه ها باید با توجه به عناصر خرد – ماکرو – و بسیار کوچک آن ها بررسی شوند. عناصری همچون نگاره ها و نقوش، تراش سنگ ها، رنگ بندی ها و ظرایفی که در ساخت و معماری بدان ها توجه شده است.»

در توضیح این نشست تخصصی که ساعت ۱۰ و نیم دوشنبه ۱۸ آذر در سالن نشست موزه ایران باستان در موزه ملی ایران برگزار می شود، آمده است: «توجه تاریخ نگاران و باستان شناسان امپراطوری هخامنشی از گذشته های دور عموما معطوف به حوادث دوران فرمانروایی کوروش کبیر و سلطنت داریوش اول و خشایارشا بوده است. درگیری های سهمگین پارسیان با همسایگان غربی خود در ابتدای سده پنجم پیش از میلاد و برآمدن امپراتوری هخامنشی در زمان کوروش دوم از کرانه های گمنام زاگرس همواره سوژه های جذابی برای تحقیق و پژوهش بوده و هستند.

نبرد تکاوران پارسی و نیزه بران یونانی و شکوه بازمانده های شگفت انگیزی چون تخت جمشید چنان رویدادهایی بزرگ و آثاری عظیم در تاریخ بشر بوده اند که سایه سنگین آن ها ناخواسته بر دیگر حوادث و سازه های تاریخی از دیرباز سنگینی کرده است. به بیانی ساده، بی توجهی و بی علاقگی مفرطی که عموما به تاریخ و آثار باقی مانده از سده چهارم پیش از میلاد هخامنشی نشان داده می شود، نه بخاطر بی ارزشی و بی اهمیتی آنان، بلکه معمولا به دلیل جذابیت زیاد سال های نخست امپراطوری و حوادث و آثار آن است. بر این پیش زمینه، سرانجام می توان دریافت که در عمل، روشن کردن جنبه های تاریخی و باستان شناسی سده پایانی امپراطوری هخامنشی علاوه بر آنکه پژوهشی تازه خواهد بود، پیش از آن ناخودآگاه منجر به بازخوانی و تجدید نظر تاریخ نگاری هخامنشی نیز خواهد بود.»

« دنیای سفر » این نوشته را از « ایسنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.