این رسانه در قد و قواره دانشجوی امروز است؟

البته دانشجو به عنوان یکی از اقشار مهم جامعه از مهمترین طیف‌هایی است که رسانه با آن سر و کار دارد؛ بنابراین اگر دغدغه آن را داشته باشد که این قشر را به خود جذب کند،‌ باید با جسارت و تهور بیشتری حتی به قیمت نزدیک شدن به خطر قرمزها، بازتاب‌دهنده صدای این گروه باشد.

ایسنا، در آستانه روز دانشجو به میان دانشجویان دانشگاه‌های امیرکبیر و علامه‌ طباطبایی رفته است تا نظر آنها را به عنوان یکی از مخاطبان اصلی رسانه، درباره عملکرد تلویزیون و رادیو در کشورمان جویا شود.

بر اساس برآیندی که از این گفت‌وگوها به دست آمده است، عده‌ای از دانشجویان اگرچه اخبار را از بخش‌های خبری صداوسیما هم دنبال می‌کنند اما خواهان شفافیت بیشتر برنامه‌های صداوسیما هستند. عده‌ای دیگر ترجیح می‌دهند که اخبار و اطلاعات مورد نیاز خود را بیش از رسانه‌های داخلی، از طریق رسانه‌های خارجی دنبال ‌کنند و حتی در این میان عده‌ای نیز هستند که کلا از خواندن خبرهای روز گریزانند و همانند تحقیقی که رویترز اخیرا در سراسر دنیا انجام داده و نتایج آن را منتشر کرده است، ترجیح می‌دهند کلا قید اخبار را بزنند.

ابتدا به دانشگاه صنعتی امیرکبیر سری می‌زنم. از در که وارد می‌شوم اولین دانشکده، مکانیک است.
دانشجوی پسری را می‌بینم که به نظر ۲۰ ساله می‌آید و در حال خروج از دانشکده است. به سمتش می‌روم و سوالم را درباره اینکه آیا برنامه‌ها و اخبار رادیو و تلویزیون را دنبال می‌کند یا خیر از او می‌پرسم. در پاسخ می‌گوید: «اخبار تلویزیون را دنبال می‌کنم ولی به رادیو گوش نمی‌دهم چون زمانی که در خانه هستی گوش کردن رادیو خیلی منطقی نیست و در مسیر هم معمولا راننده‌ها رادیو گوش می‌کنند و من چون رانندگی نمی‌کنم گوش نمی‌دهم.»
سپس نظرش را درباره‌ی میزان و ضرورت شفافیت درباره اتفاقات روز در برنامه‌های تلویزیون و رادیو می‌پرسم و او می‌گوید: «تلویزیون یک سری اهداف مشخص دارد که برنامه‌هایش در راستای همان اهدافش هست . در این مسیر شفافیت زیادی وجود ندارد، چون تنوع عقاید وجود ندارد و صدای همه شنیده نمی‌شود؛ مثلا در مورد ناآرامی‌های اخیر در کشور (در پی گران شدن بنزین) برای مصاحبه به دانشگاه ما آمده بودند اما فقط از یک قشر خاص مصاحبه می‌گرفتند. »
او در پایان پیشنهادش را برای ایجاد شفافیت و شنیده شدن صدای همه‌ی اقشار در رسانه چنین مطرح می‌کند: «باید آزادی عقاید در تلویزیون بیشتر شود، همان‌گونه که در جامعه وجود دارد و همه هم‌نظر نیستد. واقعیت جامعه را همه می‌دانند و دلیلی برای نشان ندادن آن وجود ندارد.»