ترامپ، دیپلماتی بی قید و بند و به دنبال پیروزی در انتخابات 2020 است

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از خبرگزاری فرانسه، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا که در عرصه سیاست خارجی با رفتار عجیب و غریب خود گاهی موجب رنجش متحدانش می‌شود و گاهی از در دوستی با دشمنانش درمی آید و در عرصه داخلی با تملق گویی رأی دهندگانش، برداشت کاملا شخصی خود را از روابط بین الملل به جهان تحمیل کرده است و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ همچنان در پی پیروزی است.

- بحران سوریه، شاهد مدعا:
۲۷ اکتبر رئیس جمهور آمریکا آنچه را که احتمالا پیروزی اصلی وی در عرصه جهانی است، اعلام می‌کند: مرگ ابوبکر البغدادی، سرکرده گروه تروریستی داعش در یک عملیات نظامی آمریکا در سوریه.
نایل گاردینر، کارشناس «بنیاد هریتیج» خاطرنشان کرد: «در دوره ترامپ، داعش قلمروی خود را در عراق و سوریه از دست داد. این نتیجه‌ای بسیار بسیار بزرگ است.» این در واقع همان شعاری است که این میلیاردر جمهوری خواه در مبارزات انتخاباتی آینده خود تکرار خواهد کرد.
اما مرگ تحت تعقیب‌ترین فرد جهان، به این شرایط آشفته خاتمه داد.
دونالد ترامپ با نشان دادن توافق خود با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه که نظام‌های دموکراتیک متعددی در جهان تمایل چندانی به معاشرت با وی ندارند، موجب رنجش نزدیک‌ترین متحدانش در اروپا و همچنین در کنگره آمریکا شد. علت آن چراغ سبزی بود که به حمله آنکارا به نیرو‌های کرد در شمال شرقی سوریه داد، شبه نظامیانی که در جنگ با تروریست‌های داعش شریک غربی‌ها بودند؛ و به این ترتیب، موضع رژیم دمشق و حامی آن یعنی روسیه را که رقبای آمریکا بودند، تقویت کرد؛ و در پایان، پس از آنکه برای دومین بار طی کمتر از یک سال، ناگهان از خروج کامل نیرو‌های آمریکایی از سوریه خبر داد، رئیس جمهور آمریکا مجبور شد چرخشی کامل داشته باشد و خطر تضعیف اعتبار خود را به جان بخرد.
- بحران استثنایی:
یک مسئول بلندپایه اروپایی گفت: «بحران ارتباط با آمریکا مسئله‌ای غیرعادی است، هیچ کس نمی‌داند که این ارتباط چگونه است».
به ویژه فرانسوی‌ها خشمگین هستند، همانطور که اظهارات امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در مورد اینکه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در وضعیت «مرگ مغزی» است و تنش‌ها با «دوستش» دونالد ترامپ در نشست سران ناتو در انگلیس، آن را نشان داد.
با این حال، رئیس جمهور بزرگترین قدرت جهان، خود را یک برقرار کننده صلح می‌داند.
اما ابتکار‌های دیپلماتیک بعضا تابوشکنانه وی اغلب اوقات در بن بست قرار دارد.
به رغم وعده اصلی وی مبنی بر «پایان دادن به جنگ‌های بی پایان»، مجبور شد از خروج نیروهایش از سوریه و همچنین از افغانستان که در آنجا مذاکرات صلح با طالبان را متوقف و سپس از سر گرفت، صرف نظر کند.
او یک نزدیکی تاریخی با کیم جونگ-اون، رهبر کره شمالی را آغاز کرد، اما پس از شکست دومین نشست ماه فوریه با وی در هانوی ویتنام، مذاکرات متوقف شد.
در ونزوئلا، تهاجم دیپلماتیک و اقتصادی گسترده با هدف بیرون کردن نیکلاس مادورو، رئیس جمهور این کشور از قدرت که اوایل سال ۲۰۱۸ آغاز شد، کند شده است.
برنامه صلح به منظور پایان دادن به مناقشه اسرائیل و فلسطین که آمریکا بسیار به آن افتخار می‌کرد، پس از موضعگیری‌های متعدد آمریکا که بیش از پیش به نفع اسرائیل است و کمتر و کمتر با توافق‌های بین المللی مطابق است، ظاهرا به دست فراموشی سپرده شده است.
- پیش بینی آنچه قابل پیش بینی نیست:
دونالد ترامپ بر خلاف نظر جنگ طلبانی که در اطرافش هستند، رویکردی باز به گفتگو با مقامات ایرانی نشان داد، اما بیهوده بود. خویشتنداری نظامی وی پس از حملات منتسب به تهران در خلیج فارس که ماه‌های ژوئن و سپتامبر صورت گرفت، موجب شد اتهام «ضعف» علیه وی که «صلح از طریق توسل به زور» را دکترین دیپلماتیک خود می‌داند، مطرح شود.
در مورد جنگ تجاری با وضع تعرفه‌های گمرکی از جمله علیه کشور‌های متحد، این جنگ در حال حاضر اقتصاد جهانی را شکننده کرده است، بی آنکه بتوان برای این جنگ یک پیروز اعلام کرد. ترامپ پس از آب و تاب دادن «توافق بزرگ» با چین که از آن سخن می‌گفت و آن را یکی از بزرگترین دستاورد‌های دوره ریاست جمهوری خود می‌دانست، اکنون به نظر می‌رسد درست مانند سال ۲۰۱۶ این موضوع را به یکی از مسائل کارزار انتخاباتی خود در سال ۲۰۲۰ تبدیل کرده است.
دونالد ترامپ که «اول آمریکا» (America First) را شعار اصلی خود قرار داده است، سوم دسامبر گفت: «من ترجیح می‌دهم برای توافق با چین منتظر برگزاری انتخابات بمانم.»
چرا که از این پس، همه این مسائل در بوته آزمایش انتخابات نوامبر ۲۰۲۰ قرار خواهد گرفت.
یک دیپلمات اروپایی گفت: «تنها مسئله وی، انتخاب مجدد است.»
ترامپ که اکنون از سوی دموکرات‌ها به اعمال فشار بر اوکراین برای به دست آوردن یک امتیاز انتخاباتی متهم شده است، تا کجا خواهد رفت؟
از نظر برایان کاتولیس، از «مرکز پیشرفت آمریکا»، اندیشکده‌ای نزدیک به جناح چپ، «با ترامپ می‌توان آنچه را که قابل پیش بینی نیست، پیش بینی کرد.»
شاهین‌های کنگره (تندروها) فشار می‌آورند تا ترامپ لحنش را در برابر کره شمالی که وعده «یک هدیه سال نو» پر از تهدید را به آمریکا داده است، تند کند؛ تهدید‌هایی که می‌تواند یادآور تنش‌های شدید اوایل دوره ریاست جمهوری ترامپ باشد؛ و در مورد ایران نیز یک دیپلمات دیگر اروپایی هشدار می‌دهد: «پنجره به تدریج بسته می‌شود و توان رئیس جمهور ترامپ برای اعطای امتیاز دادن (در این پرونده) که اصلا به مذاق وزرایش و جمهوری خواهان خوش نمی‌آید، با نزدیک شدن به انتخابات کاهش می‌یابد.»
روابط بین المللی ممکن است بسته به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باشد. هر چند که از نظر نایل گاردینر، حامی سرسخت ترامپ معتقد است، برای سران کشور‌های خارجی این یک اشتباه است که تصور کنند وی (ترامپ) پس از انتخابات دیگر در کاخ سفید نخواهد بود.»
در هر صورت، غول مستغلات آمریکا که یک تازه وارد سیاسی محسوب می‌شود، یک بار دیگر این فرصت را خواهد داشت که در نشست آتی سران بزرگترین قدرت‌های جهان «گروه هفت یا هشت»، نخبگان سیاسی دنیا را که در کمپ دیوید میزبان آن‌ها خواهد بود، مبهوت کند. دونالد ترامپ تمایل خود را برای دعوت از ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به نشست کمپ دیوید پنهان نکرده است، اقدامی که می‌تواند انتقاد‌های زیادی را به دنبال داشته باشد.