در حین زایمان طبیعی، چه اتفاقاتی می افتد؟

انتظار انقباضات و درد در هنگام زایمان امری طبیعی است. اما چند اتفاق کمتر دیده شده در هنگام تولد نوزاد نیز ممکن است رخ دهد که در این مقاله به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
در طول زایمان، چند مورد شناخته‌ شده وجود دارد که معمولا اتفاق می‌افتد مانند انقباضات، درد و اغلب اپیدورال. با این وجود، چند مورد دیگری ممکن است رخ دهد که شما را از احتیاط دور کند. بعضی از این عارضه‌ها متداول و بی‌ضرر هستند اما برخی از این اتفاقات به مراقبت‌های بیشتر که گاها فوری و ضروری هستند، لازم هست.
از پارگی واژن و خارج شدن باد شکم و گاز معده در هنگام زایمان، همه‌ی مواردی است که می‌تواند هیجان زایمان را با ترس همراه نمایید.
به مواردی که می‌تواند اتفاق بیافتد و در این مواقع چه بایستی کرد، در این مقاله نگاهی می‌اندازیم. از آنجا که در هنگام زایمان ماهیچه‌هایی به زایمان کمک می‌کنند، همان ماهیچه‌هایی است که در هنگام خارج شدن باد از شکم استفاده می‌شوند. ممکن است در هنگام زایمان، خارج شدن گاز معده و باد رخ دهد که این امر کاملا عادی است.
دکتر نیتا لندری، پزشک متخصص زنان می‌گوید:
در برخی از خانم‌ها معمولاً در هنگام زایمان حرکات روده‌ای وجود دارد. در واقع این بدان معناست که از عضلات مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرند تا کودک به بیرون رانده شود. همچنین او توضیح می‌دهد که با اپیدورال، نیمی از قسمت پایین بدن بی‌حس می‌شود و احتمال حرکت غیرقابل کنترل روده را افزایش می‌دهد. اگر احساس اضطراب دارید باد شکمتان را خارج کنید (خجالت نکشید).
دکتر لاندری هم چنین در این مورد گفته است: تحقیقات جدیدی وجود دارد که نشان می‌دهد خارج شدن باد شکم در زمان زایمان ممکن است کودک شما را معرض باکتری‌های روده‌ای مفید قرار دهد که می‌تواند در دراز مدت مزایای سلامتی برای کودک داشته باشد.

تهوع و استفراغ
به نظر می‌رسد، حالت تهوع و استفراغ فقط به دلیل عارضه‌ی بیماری در صبح اتفاق نمی‌افتد. همچنین تهوع و استفراغ می‌تواند در طول زایمان، به‌ویژه در مرحله فعال زایمان و هنگامی که کودک با فشار به بیرون رانده می‌شود، رخ دهد. دکترشری راس ،دکترای متخصص زنان و زایمان و متخصص بهداشت زنان در مرکز بهداشت و درمان Providence Saint John در سانتا مونیکای کالیفورنیا در این مورد می‌‌گوید: وقتی خانم‌ها اپیدورال شوند، می‌توانند افت فشار خون داشته باشند که منجر به استفراغ شود.
وی می‌افزاید: نگرانی دیگر در مورد غذا خوردن در زمان زایمان است. اگر جنین مشکل داشته باشد و نیاز به سزارین اضطراری باشد، داشتن غذا در معده می‌تواند خطر ابتلای ورود غذا به مجاری هوایی (آسپیراسیون) را در حین عمل افزایش دهد.

درد زایمان طولانی مدت
مرحله اول زایمان شامل مرحله نهفته (زایمان زودرس)، مرحله فعال و مرحله انتقال است. اما گاهی اوقات این مراحل به همان سرعتی که باید اتفاق بیفتد رخ نمی‌دهد. دکتر لاندری در این باره می‌گوید: یک مرحله نهفته برای مادرانی که برای اولین بار است که مادر می‌شوند، درد زایمان طولانی مدت است و زایمان بیش از ۲۰ ساعت طول می‌کشد و در صورت تولد دومین بچه، بیش از ۱۴ ساعت ادامه دارد. او می‌گوید: درد زایمان طولانی مدت نهفته می‌تواند برای مادران بسیار ناامید و خسته کننده باشد، اما بندرت به عوارض منجر می‌شود و نباید طولانی مدت بودن، علامتی برای سزارین باشد.
دکتر لندری می‌گوید: اگر دهانه رحم شما به آهستگی و آرامی، کشیده و نازک شده است، فقط سعی کنید صبور و آرام باشید بخوابید، پیاده روی کنید یا از یک حمام گرم لذت ببرید.
شما به طور عادی وارد زایمان فعال می‌شوید زمانی که دهانه رحم شما شش سانتی متر گشاد و باز شود . به محض اینکه درد زایمان شروع شد اگر دهانه رحم شما به همان سرعت پیش بینی شده گشاد نشود می‌تواند مشکل ساز باشد، در این صورت ممکن است برای جلوگیری از عوارض، توصیه شود عمل سزارین صورت گیرد.

زایمان سریع
همچنین زایمان ممکن است خیلی زود اتفاق بیافتد. زایمان سریع، که به آن زایمان عجول وشتابناک نیز گفته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که پس از شروع انقباضات، کمتر از سه ساعت کودک به دنیا می‌آید.
دکتر لاندری می‌گوید: بیشتر مادران جدید ممکن است زایمان سریع را تجربه کنند. در صورت بروز زایمان سریع، نگرانی‌های زیادی وجود دارد. نگرانی اصلی کمبود وقت برای مراجعه به بیمارستان برای دریافت داروهای ضد درد، تولد نوزاد در یک محیط غیر استریل و در عدم حضور پزشکان باشد.
وی هم چنین می‌گوید: یکی دیگر از مشکلات مهم زایمان سریع، فقدان فضای مناسب و سازگار مادر، در هنگام تولد کودک است که به مادر اجازه نمی‌دهد احساسش را کنترل کند تاراهکارهای مقابله‌ی مناسب را پیدا کند تا بتواند برای چنین تغییر اساسی در زندگی فردی آماده شود. وی هم چنین اضافه می‌کند: سایر مشکلات احتمالی شامل افزایش خطر پاره شدن دهانه رحم و مهبل، خونریزی از رحم یا مهبل و خطر عفونت برای نوزاد از طریق زایمان غیرمترقبه وجود دارد.

پاره شدن واژن
اگر دهانه واژن به اندازه کافی گشاد نشود، پارگی در ناحیه بین واژن و مقعد نسبتا معمول است. دکتر لندری می‌گوید: تقریباً ۹۰ درصد از خانم‌ها درحین زایمان نوعی پارگی واژن را تجربه می‌کنند. پارگی‌های درجه یک یا درجه دوم ممکن است برای چند هفته باعث ناراحتی جزئی شود، اما پارگی‌های درجه سوم و چهارم ممکن است بیش از چند هفته طول بکشد تا بهبود یابند.
وی می‌گوید: در بعضی موارد، پزشک ممکن است مجبور به انجام اپی تیزوتومی شود که یک جراحی برش برای بزرگ کردن دهانه واژن است. تقریبا این جراحی رایج نیست اما اگر شانه کودک در پشت استخوان لگن (دیستوشی شانه) گیر کرده باشد و یا مادر به زایمان فوری نیاز داشته باشد یا جنین به خطر افتاده باشد و یا به فضای خالی نیاز باشد، این جراحی بایستی صورت بگیرد.

پاره شدن رکتوم یا مقعد
هنگامی که کودک را به بیرون کشیده می‌شود ممکن است که در رکتوم نوعی پارگی درجه چهارم اتفاق بیافتد. دکتر راس می‌گوید: گاهی اوقات کاری برای جلوگیری از پاره شدن درجه چهار رکتوم وجود ندارد. خوشبختانه این پارگی در هنگام زایمان کمترین پارگی واژینال است.
یکی از راه‌های کاهش پارگی در رکتوم، استفاده از کمپرس گرم در پرینه در مرحله فشار زایمان است. همچنین می‌توان ماساژ را امتحان نمود. دکتر راس می‌گوید: ماساژ پرینیال معمولاً برای جلوگیری از پاره شدن واژن در هنگام زایمان انجام می‌شود. تصور می‌شود ماساژ مکرر واژن با روغن یا روان کننده مبتنی بر آب باعث نرم شدن بافت و نسوج می‌شود و باعث نرم شدن و بهبود انعطاف پذیری و قابل ارتجاع شدن آن می‌شود.

جفت حفظ شده
هنگامی که کودک متولد می‌شود، ممکن است فکر کنید که کار زایمان تمام شده است، اما این طور نیست. دکتر لاندری می‌گوید: طبیعی است که انقباضات پس از وضع حمل ادامه یابد، زیرا بدن باید جفت را از رحم خارج کند. علاوه بر این انقباضات برای کاهش میزان خونریزی پس از زایمان ضروری است. رها شدن جفت اغلب در ۳۰ دقیقه اول پس از وضع حمل خود به خود اتفاق می‌افتد زیرا جفت از دیواره رحم جدا شده و با انقباض‌ها بیرون می‌آید. اگر به طور خودکار این اتفاق نیفتد، پدیده به عنوان جفت نگهدارنده گفته می‌شود، ایجاد می‌شود.
برخی از دلایل جفت حفظ شده شامل انقباضات ضعیف، بسته شدن گردنه رحم قبل از بیرون راندن کامل جفت، یا جفت به دیواره‌های عضلانی رحم متصل می‌شود. داروها می‌توانند به آزاد و شل شدن عضله رحم کمک کنند و پزشکان ممکن است تغذیه پستانی را توصیه کنند که این امر می‌تواند باعث انقباض رحم به اندازه کافی برای بیرون کشیدن جفت شود.
علائم جفت باقی مانده شامل تب، ترشحات بودار، خونریزی شدید و یا درد مداوم و پیوسته است. به‌عنوان آخرین راه حل، ممکن است جراحی لازم باشد تا بدن از جفت خلاص شود. اگر به درستی درمان و جفت خارج نشود، این وضعیت می‌تواند تهدید کننده زندگی فرد باشد.