شب مرادی کرمانی با حضور«مهدی باقربیگی» و همراه با اجرای نمایشی بر اساس یکی از کتابهای نویسنده کرمانی به صورت قصه گویی توسط قصهگویان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شماره ۲ میبد (کانون ملا سکینه) و با همکاری «کتابفروشی حسابی» ، «شهرداری میبد» و موسسه «فراویز اندیشه »برگزار شد.
شهردار میبد در این مراسم گفت: مطالعه داستانهای هوشنگ مرادی کرمانی ایجاد کننده آرامشی خاص در روح و معرفی کننده فرهنگ ایرانی در دنیاست.
علیرضا نقوی با ابراز خرسندی از میزبانی نویسنده کرمانی ، وی را «شهروند افتخاری میبد» معرفی کرد.
همچنین عضو شورای اسلامی شهر میبد با گرامیداشت پنج آذر روز گرامیداشت « زیلوی میبد» گفت: نشستهای فرهنگی که از سوی شهرداری برگزار میشود شاید مورد گلایه عده ای باشد و به مذاق آنها خوش نیاید و تعریف ۳۰ سال پیش از شهرداری را در ذهن خود داشته باشند.
علیرضا آزادمنش تصریح کرد: وظایف شهرداری فراتر از موضوعات عمرانی و خدماتی است ، شهر مانند انسانی در حال رشد است که باید از وجوه گوناگون از جمله حوزههای فرهنگی و اجتماعی و... مورد توجه قرارگیرد.
وی در ادامه به رویکرد شهرداری و شورای اسلامی میبد در حوزه فرهنگی اشاره کرد.
مرادی کرمانی در سال ۱۳۲۳ در روستای « سیرچ» شهداد استان کرمان چشم به جهان گشود .
زندگی وی تا کلاس پنجم دبستان در این روستا گذشت ، دوران دبیرستان را نیز در کرمان گذارند و در دانشگاه تهران نیز همزمان با تحصیل علم در رشته «هنرهای دراماتیک» دانش آموخته ترجمه «زبان انگلیسی» نیز شد.
او که زندگی همراه با سختی و تنگدستی را سپری کرده است از سن هشت سالگی به کارهای مختلف پرداخت صاحب آثاری نفیس و ارزشمندی است و تا به حال پژوهش زیادی در ارتباط با آثارش از سوی اعضای علمی دانشگاه ها و محققان صورت گرفته و بعضی از این آثار مانند داستان «خمره» تا به حال به ۲۳ زبان زنده دنیا ترجمه شدهاست.
از دیگر آثارش می توان به کتاب های «خمره» ، «بچه های قالیبافخانه» ، «تنور» ، «قصه های مجید» ، «مربای شیرین» ،«مشت بر پوست» ، «مهمان مامان»و... اشاره کرد.
نویسنده سریال معروف قصههای مجید که خاطره آن با بازی «مهدی باقربیگی » در نقش «مجید» و « پروین دخت یزدانیان »و به کارگردانی «کیومرث پورآحمد» در اذهان همه ماست «روستایی» و «کودک بودن» را همیشه در خاطر دارد .
۲ چیزی که در نظر او هیچ موقع تمامی ندارد ، روستایی بودن به آن علت که ۱۳ سال اول زندگی خود را در روستایی کوچک گذارند و در آن زمان هیچ ارتباطی با شهر نداشت و شهر را ندیده بود و از ۱۳ سالگی روزی که به خانه عمویش در کرمان آمده بود دیدن چراغ برق او را طوری شگفت زده و نگاهش را جلب کرد.
هنگامی که آن را نگاه میکرد و عقب عقب میرفت به کلید چراغ برق خورد و چراغ خاموش شد ، او از خاموش شدن چراغ احساس ترس کرد چون ترسیده بود چراغ با نگاه او خاموش شده باشد.
کرمانی که خود را روشنفکر و صاحب جهان بینی و تفکری خاص نمی داند ، از «کودکی» و «روستایی بودن» به عنوان سرمایه های زندگی خود یاد می کند ، در زمان کودکی از مرتب نگریستن به ستارگان حال میکرد و از بالای کوه به پایین آمدن نیز خاطرهایی به یاد ماندنی در گوشه ذهنش بر جای گذاشتهاست.
او کسی را ایرانی می داند که در هر گوشه دنیاست به زبان فارسی حرف بزند و زبان فارسی را که از ادیبان و شاعرانی چون حافظ و سعدی به ما ارث رسیده است را هیچ گاه فراموش نکند.
وی از دستدادن واژههای ناب فارسی و ورود واژههایی که سنخیتی با فرهنگ ما ندارد را از عیبهای یزرگ ادبیات کودکان و نوجوانان میداند و دلیل آن را هم وجود وسایل ارتباط جمعی جدید ذکر میکند و میگوید در زمان قدیم بچه ها زبان فارسی را از پدر و مادر به مرور یاد میگرفتند.
مرکز شهرستان ۱۰۴هزارنفری میبد در ۵۰ کیلومتری شمال غرب شهر یزد مرکز این استان قرار دارد.