بیشتر از مولانا عبدالله، یونوما مجرم است

یونوما حق ندارد اخلافات قومی و مذهبی را دامن بزند.
اختلافات قومی و مذهبی در افغانستان و دشنام ها و هتاکی های زشت و خصمانه افراد غیر مسوول یک قوم را علیه قوم دیگر که رواج دارد اگر جمع کنیم یک مجموعه بزرگ میشود. برای من معلوم نیست که مولانا عبدالله، نماینده تیم ثبات و همگرایی به یک همکار دیگرش (هزاره) توهین کرده یا نه. نمیدانم کیست و طرز تفکر و درجه اعتلای فرهنگی وی در چه حالت است. همانطوریکه وی درخواست نموده باید تحقیق و پیگیری شود.

سه موضوع بعد از خبر رسانی نامه یونوما توجه را جلب میکند :
۱ ـ از عقل بدور است که نمایند تیمی که عمده ترین پایگاه انتخاباتی اش را هزاره ها تشکیل میدهند، چنین برآمدی و آنهم در حضور یک جلسه عمومی، داشته باشد. مگر اینکه وی کاملآ "دیوانه و بدون عقل" باشد.
۲ ـ هزاره های طرفدار تیم دولت ساز با سرعت به جان هزاره های تیم ثبات و همگرایی و برعکس این به آن افتاده. این هم چیز تازه ای است. هزاره ها نقطه صفر آگاهی سیاسی در افغانستان اند.
۳ ـ آنچه که بیشتر قابل توجه است و در این مورد باید پیگیری شود که آیا یونوما در افغانستان رسالت دارد که به امنیت، آرامش و صلح یاری رساند یا در امور قومی و اجتماعی افغانستان مداخله و موجب آتش زدن به اختلافات قومی شود؟

به نظر من حضور یونوما در جلسه کمیسیون انتخابات کنترول کلمات و الفاظ این یا آن نیست. وی فقط و فقط سهم خود را در شفافیت روند شمارش آرا انجام بدهد و بس. نسل دولتمردان کنونی که همه بدون استثنا محصول برکت یک یا چند قدرت خارجی هستند (نظام کنونی محصول حمله یک قدرت خارجی است)، میل طبیعی دارند که به "خارجی" بیشتر اطمینان و اعتماد و باور داشته باشند. این خارجی یا دولت ها هستند یا سازمان های بین المللی یا سازمان ملل. این طرز تفکر مآدون بودن و عدم اعتماد به نظام خود تا حدیست که دو ناظر خارجی را گماشته اند که در مورد اصالت روند انتخابات نظارت کنند.

سازمان ملل یک واحد حقوقی بین المللی مستقل از دولتهای عضو باید عمل کند. ولی در واقع بدون دولتهای عضو سازمان ملل وجود خارجی ندارد. ۵ کشور بزرگ عضو دایمی شورای امنیت کلید جنگ و صلح را در دست دارند و همین ها هم که تمویل کننده گان مهم آن هستند در ترکیب و سیاستهای آن نقش عمده دارند. از این جهت است که سازمان ملل نمیتواند خلاف اراده ۵ عضو شورای امنیت کار مهمی انجام دهد.

از سوی دیگر سازمان ملل هزاران کارمند دارد، همه آنها باید سیاست بیطرفی و عدم مداخله در امورد داخلی کشورها را مراعات کنند، همه نمیکنند. از همین سبب است که بارها کارمندان سازمان ملل که در وظایف خود تخلفی انجام داده اند از طرف یک کشوراخراج شده و یا از طرف خود سازمان عزل گردید. همین دو هفته قبل ایران یکی از کارشناسان سازمان ملل را که از وظیفه خود برای کنترول تآسیسات اتومی ایران تخلف و احتمالآ به یک عمل غیرقانونی (جاسوسی؟) دست زده بود موقتآ مانع خروج وی از ایران شده بود.

افغانستان اگر کشور مستقل میبود هیچ مملکتی و هیچ سازمان بین المللی نمیتوانست در امور داخلی و بویژه به اختلافات قومی و مذهبی دامن بزند. این کارمند سازمان ملل باید به حیث شخص نان گراتا (persona non grata ) اخراج شود. حکومت باید کواستار بیطرفی آنها در مسایل درونی افغانها شود.
ولی چنین امری از یک حکومت وابسته ممکن است ؟

کریم پاکزاد