ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مساله آموز صد مدرس شد

زمین تشنه و در حسرت بارانِ رحمت چشم به آسمان دوخته بود که ستاره الهی درخشید و مهربانی از آن زمینیان شد و مهمان کویر خشک.

کویر خشک تعصب و خشم که سال ها در حسرت فرستاده خدا در تب می سوخت و آن گاه که پروردگار ستاره رحمت را ارزانی زمین کرد، پایانی شد برای دوران تاریکی و سیاهی و آغازی برای بارانِ رحمت.

مردمان در باطل غرق شده بودند و دختران در نفرین خرافات زنده در گور دفن می شدند، بت ها در زمین خدایی می کردند و چه قربانی ها که فدای جسم های سنگی نشد تا طلوع کرد ستاره عدالت.

بت های جهل یکی پس از دیگری سقوط کرد و نور ایمان به سراسر جهان تابید و به قلب ها رسید، آدمیان از ظلم و جهل رها شد، آنگاه که عرشیان، امانتی را بر زمین آوردند تا چراغ معرفت و تفکر شود در دوران جهل و تعصب تا چشمه ای جوشان ایمان در دل ها زنده شود.

ملایک به یمن آخرین فرستاده پروردگار به مکه آمدند تا شاهد نور باشند در ظلمت و روشنایی برای زندگی تا هستی برقرار است.
محمد مصطفی (ص) آخرین فرستاده خدا که پیامبران قرن ها نوید آمدنشان را داده بودند، مهمان زمین و زمینان شد تا نجات بخشِ بشر باشد.

و مولانا به مانند دیگر عارفان مسلمان راه شناس، نبی اکرم را به مصداف آیه مبارکه"وانک لعلی خلق عظیم" و حدیث قدسی "لولاک لما خلقت الافلاک" به عنوان انسان کامل و اکمل شفیع دو عالم و چهره ممتاز منحصر به فردی که نظیرش تاکنون نیامده و نخواهد آمد و نبوده و نه خواهد بود، چنین یاد می کند:
بهر این خاتم شدست او که به جود
مثل او نه بود و نه خواهند بود
ختم هایی که انبیا بگذاشتند
آن به دین احمدی برداشتند
او شفیع است این جهان و آن جهان
این جهان زی دین و آن جا زی جنان

هر کس دل و دیده و تن و جان به خورشید نسپارد، خود زیان کرده و خسارت دیده نه خورشید.
میلاد بر ما مبارک تا روشنایی و حق بر سرزمین مان ببارد!

کد (18)