گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، مهران مدیری محصول اعتماد مدیران همین تلویزیون است که به خاطر فرصتی که رسانه ملی در ادوار مختلف در اختیار او قرار داده است توانسته به جایگاه فعلی‌اش دست پیدا کند. او که این روزها یکی از گران‌ترین بازیگران سینما هم محسوب می‌شود تمام اسم و رسم و جایگاه هنری‌اش را مدیون تلویزیونی است که در مناسبت‌های مختلف و شبکه‌های مختلف برای او و دیده شدنش هزینه کرده است. در شرایط فعلی که مدیری چارچوب‌های رسانه را با سلیقه خود رد می‌کند و به سبک و سیاق خودش تصمیم به نقد و بررسی موضوعات مختلف روز جامعه دارد، بدیهی است که مدیران تلویزیونی نخواهند او با هر شرایطی و هر نگاهی در رأس یک برنامه تلویزیونی قرار بگیرد و در این شرایط بازار کار برای مدیری تغییر خواهد کرد و او رسانه ملی را کنار می‌زند و به شبکه نمایش خانگی کوچ می‌کند تا بتواند با درآمد بهتر و دست باز به آنچه مدنظرش هست برسد. اینکه «دورهمی» مدیری در شبکه نمایش خانگی به «شب‌نشینی» تبدیل می‌شود و دوباره تلویزیون تصمیم می‌گیرد او را به شبکه نسیم بازگرداند دقیقا به این نکته برمی‌گردد که در تمام این سال‌ها نتوانسته‌ایم چند مهران مدیری تولید کنیم.

اگرچه هوش و استعداد مدیری قابل ستایش است و به خوبی می‌داند با چه عناصری می‌تواند مخاطبش را نگه دارد و از زوایای محتوایی سوژه‌های روز به لطف تیمش، مطلع سمت برنامه‌سازی می‌رود با این حال باید گفت شرایط در تمام این سال‌ها مهیا بوده تا ورژن‌های مختلفی از مهران مدیری برای تلویزیون خلق شوند.

تمام فرصتی را که روی چند کارگردان تلویزیونی، چند شومن تلویزیونی، چند مجری تلویزیونی چهره و... می‌گذاریم و فرصت را به دیگران نمی‌دهیم تا توانمندی‌هایشان را نشان دهند روزی دستمان را در پوست گردو می‌گذارد که اگر فلان کارگردان برای تلویزیون سریال نسازد چه می‌شود؟ اگر فلان مجری چهره تلویزیونی ممنوع‌الکار شود چه می‌شود؟ آیا برنامه‌ای جذاب، تنها به مجری‌اش پایبند است؟ آیا یک شبکه تلویزیونی تنها به دو هنرمند وابسته است که اگر آنها نباشند کُمیت کار آن شبکه کلا لَنگ باشد؟ قطعا استعدادهای فراوانی در عرصه‌های مختلف هنری در انتظار کوچک‌ترین فرصت هستند تا بدرخشند!

سابقه نشان داده است هربار تلویزیون تصمیم می‌گیرد به نیروی جوان و جدیدی فرصت دیده شدن بدهد این اتفاق معمولا با یک اقبال مواجه شده است. قطعا نفس تازه‌ای که امروز تلویزیون در حوزه‌های مختلف از جمله، نویسندگی برای آثار نمایشی، کارگردانی سریال‌های تلویزیونی، افکار جدید در برنامه‌سازی و اجرای برنامه‌های تلویزیونی نیاز دارد از نان شب واجب‌تر است چراکه مخاطب تلویزیون آمادگی پذیرش چهره‌های جدید و سبک‌ها و شیوه‌های نو را دارد و این اتفاق را در سال‌های گذشته بارها ثابت کرده است. هنوز برای معرفی چهره‌های طناز و پر از ایده در تولید کارهای طنز دیر نشده است و هنوز می‌توان از تولید کارهای تکراری که به نوعی از سر باز کردن است امتناع و به تفکرات بکر و جوان اعتماد کرد.

با نگاهی گذرا به کارنامه برخی از مدیران و سیاست‌گذاران جوان تلویزیون که توانمندی ریسک کردن را داشتند و دارند درمی‌یابیم که رسانه ملی می‌تواند در اوج بماند اگر این پویایی به تفکرات مدیران منتقل شود و آنها هم با جسارت فرصت را به تفکرات جوان داده و مبنای همه، حرکت در مسیر از پیش موفق (شاید خالی از هر انگیزه) نباشد.