فدرالی شدن یا تجزیه؟

برای عملی ساختن هریک ازاین دوگزینه کمر همت را ببندید و قطعآ هم راه سومی برای این کشور برباد رفته وجود ندارد.
قول معروفی داریم: «درد دندان فقط کندن است».
واقعاً دیگر چاره نداریم، مکمن است موقتا برای علاج درد دندان کاری بکنیم ولی از آنجاییکه این دندان را به اصطلاح کرم خورده، پوسیده و بی ریشه شده است که دیگر تداوی اش غیر ممکن است.
خلاصه امشب با اینکه اخبار و معلومات دل سرکننده و نا امید کننده را راجع به انتخابات بی سرنوشتی مردم، عدم عدالت در هیچ مرجع، زورگویی و قلدری در تمامی نهاد ها و... نیز بیدادگری در تفکر فاشیسم قبیلوی را تعقیب میکردم واقعا برایم مایوس کننده بود و آینده تاریک درنظرم بد تر از دیروز ترسیم شده میرفت هرچه کوشش کردم که خود را قناعت بدهم دیگر ممکن نبود و خواب از چشمانم گم شد. وضعیت کنونی بجایی رسیده است که تمامی معیار های انسانی و اخلاقی همه و همه یکسان لگد مال گردیده است.

صادقانه و با کمال متانت و مسوولیت انسانی همچون زاده این کشور که در حدی هستم که حداقل چند صباحی مکتب رفته ام و سبق خوانده ام و نیز نزد ملای مسجد قریه خود چند کتابی را مطالعه نموده ام و در برابر مردم خویش احساس مسوولیت انسانی و وجدانی دارم، بدون هیچ نوع وابستگی به سازمانی و یا حزبی صادقانه اعلام میدارم: برای اینکه زنده بمانیم و خدای ناخواسته بعد از مرگ مان دچار ملامت فرزندان خود و سرزمین میهن خویش نشده باشیم و خدای ناخواسته من و شما را توهین نکرده باشند و لعنت تاریخ نشده باشیم، شخصآ به این نتیجه رسیده ام که فقط برای حل نهایی و منطقی و عاری از اگر و مگر های اضافی و عمومیت گویی های بی معنی جز این دو گزینه دیگر راهی نداریم، زیرا حوصله مندی و در زیر نقاب سیاه برادری؛ برابری اسلامی و پر از فریب و جعل کاری تاریخ جنایت کردن هم یک حدی دارد دیگر غیر ممکن است؛ این کارد دیری است به استخوان رسیده است ولی من و تو نمیخواهیم فریاد درد خویش را به بیرون بکشیم. ضرب المثل وطنی داریم: «آب تا گلو بچه زیر پای» این آخرین خط غرق شدن است. این سکوت شرمگین را باید شکست.
درست است اینکه در دیگر کشورها نظام متمرکز نتیجه خود را داشته است ولی تجربه نشان داد برای افغانستان در ضمن اینکه ادامه اش غیر ممکن است حتی فاجعه بارهم است.

هموطن گرامی!
حالا این وابسته به من و تو است که از این خواب غفلت تباه کن بیدار میشویم و به این آلام نقطه پایانی میگذاریم یاخیر و فراموش نکنید که قضاووت تاریخ بالای هریک مان بیرحم خواهد بود.
بنآ از این دوگزینه و یا دو راه عملی یکی را باید انتخاب کرد:
1 - را ه معقول علمی و منطقی بی هزینه اش فدرالی شدن کشور است؛ مطمین هستم که یگانه راه با عزت و رهایی از یک قسمت زیاد این همه بدبختی ها است.
2 - را ه دومی یعنی تجزیه، با اینکه این گزینه مشکلات خود را دارد که من نچندان به آن دلگرم هستم ولی اگر رژیم و حاکمیت قبیلوی برای خواست مردم (فدرالیزم) تمکین نکند و به لجاجت خود ادامه بدهد چاره جز گزینه تجزیه دیگر راهی باقی نمیماند.
راه سومی هم قطعآ موجود نیست‌.!

عطا صفوی