بیماران هموفیلی یزد با کمبود دارو دست و پنجه نرم می‌کنند

«رضا خواجه‌سروی» رییس انجمن هموفیلی استان یزد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به کمبود داروهای خاص هموفیلی در استان یزد، اظهار می‌کند: 240 بیمار هموفیلی در استان یزد زندگی می‌کنند که مدتیست کمبود دارو آنها را دچار نگرانی کرده است.

وی هموفیلی را یک بیماری خون‌ریزی‌دهنده ارثی با درد غیرقابل تحمل معرفی می‌کند و می‌گوید: این قبیل بیماران در صورت دریافت نکردن داروی مورد نیاز، معمولاً دچار درد و مشکلات شدیدی مانند معلولیت و گاهاً حتی مرگ می‌شوند.

خواجه‌سروی از کمبود بیش از یک ماهه‌ی داروی «هیومیت» در استان گلایه و اظهار می‌کند: متاسفانه این دارو برای افراد دارای بیماری تالاسمی و از نوع خاصی که فاقد پروتئین حامل هستند، بسیار ضروری است ولی در حال حاضر به میزان محدودی تامین شده که برای تعداد بیماران استان کافی نیست.

وی با اشاره به رفع مشکل تامین فاکتور هشت که شایعترین داروی بیماران هموفیلی است،‌ تصریح می‌کند: این دارو که به دو صورت شیمیایی و انسانی وجود دارد، پس از دو هفته کمبود محسوس در استان، در حال حاضر تامین و در دسترس بیماران است.

این مسئول بر ضرورت شناسایی و درمان بیماران هموفیلی به منظور کاهش مصرف دارو در آن‌ها تاکید می‌کند و می‌گوید: این بیماران به علت ناشناخته بودن و درمان نشدن مشکلات درونی و درد غیرقابل تحمل‌شان، گاهاً خودسرانه مصرف داروی خود را افزایش می‌دهند، در حالی که با درمان و ریشه‌یابی مشکلاتشان می‌توان هزینه‌های بالای تامین دارو در آنها را کاهش داد.

خواجه سروی در رابطه با ضرورت افزایش سهمیه استان در این حوزه نیز تصریح می‌کند: میزان مصرف داروی بیماران هموفیلی به وزن آنها بستگی دارد اما سهیمه داروی استان در این حوزه با وجود رشد و تغییرات وزنی بیماران هنوز تغییری نکرده است.

هرچند این موضوع را از طریق معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی یزد پیگیری کردیم و نتوانستیم با وجود پیگیری های مکرر پاسخ مسئولان این حوزه را بشنویم ولی «سید محمد امامزاده یزدی» عضو هیات مدیره داروسازان استان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا از نبود مشکلی به لحاظ کمبود مسئله‌ساز داروهای خاص در استان می‌گوید و اغلب کمبودها را سلیقه‌ای ذکر می‌کند.

وی در این باره تصریح می‌کند: داروهای خاص به دلایل متعددی دچار نوسان می‌شوند که یکی از این مسائل مربوط به پزشکان است، به طوری که سلیقه‌ی آن‌ها در انتخاب دارو منجر می‌شود تا بیمار کمبود داروهایی را که مشابه آن در داخل کشور نیز وجود دارد، احساس کند.

دکتر امامزاده‌ای، داروهای تولید شده در داخل کشور را دارای حداقل استانداردهای یک دارو می‌داند و تصریح می‌کند: مشکل اصلی در مورد کمبود برخی داروهای خاص در کشورمان مربوط به تامین ‌آنهاست که البته معاونت غذا و دارو و همچنین انجمن داروسازان در حال پر کردن بازار با داروهای مشابه و جایگزین هستند.

وی اضافه می‌کند: یک سری از داروهای خاص باید در کشورهای سازنده به مدت دو ماه مصرف و سپس وارد کشورهای دیگر شوند لذا زمانی که پزشک، دارویی را تجویز می‌کند ولی عرضه آن در کشور ممنوع است، بیمار در تهیه آنها ناموفق می‌ماند و احساس کمبود آن در بازار می‌کند.

این مسئول با یادآوری این که در حال حاضر کمبودی در زمینه دارو در کشور وجود ندارد، تاکید می‌کند: یک‌سری داروهای خاص به علت گران بودن قیمت در کشور مبدا و طی کردن مسیرهای طولانی برای واردات، تاریخ مصرف کوتاه مدت و شرایط خاص نگهداری، داروهایی گران قیمت محسوب می‌شوند ولی از انجایی که جامعه پزشکی تمایل به مصرف این داروها دارد لذا ممکن است فرد در زمان تهیه آنها با مشکلاتی مواجه و گلایه‌مند شود.

امامزاده‌ای با اشاره به اعمال تحریم‌های ظالمانه بر بخش داروی کشورمان، می‌گوید: هر چند گفته می‎شود که دارو تحریم نیست اما در حقیقت دارو، کالایی تحریم شده است چرا که حاشیه‌های واردات آن مانند حمل و نقل، بیمه‌های جهانی و انتقال آن‌، همه تحریم است و همین مسئله منجر شده تا کمبود دارو در کشور احساس شود.

وی اضافه می‌کند: البته کارخانجات داروسازی کشورمان در فرآیند تهیه و تامین مواد اولیه بسته‌بندی، ماشین‌های ساخت دارو و موارد مشابه که عمدتاً وارداتی هستند، دچار نوساناتی می‌شوند که خوشبختانه در حال حاضر دپوی این شرکت‌ها به اندازه‌ای است که کمبود دارو مسئله‌ساز نشود هر چند که مسئله دردساز کمبود دارو در کشورمان نیز غالباً مربوط به داروهای خاص است.

وی به تکرار هر ساله مشکلات مربوط به فرآیندهای مختلف مربوط به دارو مانند مشکلات حوزه واردات، گمرک و بازار اشاره می‌کند و می‌گوید: نوسانات اقتصادی در داخل کشور هم باعث افزایش قیمت دارو شده که این افزایش قیمت‌ها نسبت به استانداردهای جهانی هنوز زیاد محسوب نمی‌شوند.

به گفته وی، قبلاً دارو با ارز دولتی وارد کشور می‌شد اما هم‌اکنون بخشی از گرانی دارو ناشی از استفاده از ارز آزاد در واردات دارو است اما این گران شدن در حقیقت منجر به رسیدن دارو به قیمت واقعی خود شده و از انجایی که بیمه‌ها آنها را پوشش نمی‌دهند، شاهد گرانی آنها در بازار عرضه هستیم.

وی مزیت آزاد شدن ارز واردات دارو و گران شدن آن را ممانعت با قاچاق این کالا می‌داند و می‌گوید: با استفاده از یارانه دارو این کالا مستعد قاچاق شده بود و به علت صرفه بالای اقتصادی، خرید و فروش آن را در کشورهایی مانند افغانستان و پاکستان تا 10 برابر قیمت واقعی آن در کشورمان را شاهد بودیم ولی در عین حال احتکارها و قاچاق‌های دارویی در کشور تاکنون به میزانی نبوده است که منجر به لطمه به بازار داخلی کشور شود.

این مسئول در پایان نیز با اشاره به ضرورت بازبینی سهمیه دارویی یزد، اظهار می‌کند: در حال حاضر سهمیه‌بندی هر استان متناسب با جمعیت آن استان است، در حالی که یزد در زمینه مسافر درمانی میزبان استان‌های جنوبی و جنوب شرق کشور است که از سهیمه دارویی یزد استفاده می‌کنند و این موضوع نیز تاکنون مورد توجه وزارت بهداشت قرار نگرفته به طوری که شاهد توزیع نامتوازن سهمیه دارو در استان هستیم.

انتهای پیام