خویِ قوماندان‌پروری

متاسفانه یک عرف بد که در سال‌های اخیر در هرات شدت گرفته‌، پدیده‌ی قوماندان پروری است. عده‌ای زیر نام فعال مدنی و متنفذ به‌محض این‌که یک قوماندان امنیه تعیین می‌شود با دسته‌های گل به دیدار او رفته و زمینه‌ی رفاقت را برای کمیشن‌کاری خود فراهم می‌کنند. گاهی شده که این افراد بارها با یک قوماندان به هم می‌زنند و دوباره رفیق می‌شوند.

حال مشکل اساسی در این مساله چیست؟
این طرز رفتار به قوماندان حس مالکیت بر چوکی را می‌دهد. او به‌جای کارهای اساسی تمام تلاش خود را برای اقناع این جمع‌ها و همچنان با الگوگیری از آنان، تمرکزش را روی انعکاس هر دستاوردی در فیسبوک و رسانه‌ها می‌گذارد تا مردم را نیز قانع بسازد که او فعال است.
این مساله به حدی داغ است که چندی پیش یک کودک پس از فرار از نزد ربایندگان، دوباره توسط پولیس، زنجیر بر دست و پایش انداخته شد تا در عکس‌های فیسبوکی دستاورد محسوب شود.

از سویی دیگر حلقات مافیایی که از نزدیکی با قوماندان عقب می‌مانند و این نزدیکی را حق خود می‌دانند؛ تلاش می‌کنند تا برای برکناری او دست به ایجاد ناامنی بزنند که از دید من حملات مسلحانه چند روز اخیر در شهر هرات ممکن است به این موضوع پیوند داشته باشد.
نکته‌ی پایانی این‌که شهروندان با عزت هرات اکثرا مبرا از این خوی هستند و امیدوارم آنانی که دست به تملق و کمیشن‌کاری می‌زنند را دیگر اجازه کلان‌کاری ندهند.
ما باید به فرمانده‌هان پولیس این موضوع را برجسته سازیم که تو یک شخص غیر سیاسی هستی و هنگامی از جناب‌تان خرسند می‌شویم که در تامین امنیت و نظم موفق باشی و لا غیر!

جواد بیات