معنای غیبت امام زمان(عج)/ شیوه تبعیت از حضرت(عج) در عصر غیبت

خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: شبکه جهانی «ولایت» طی سلسله برنامه‌هایی با موضوع مهدویت و با حضور حجت الاسلام «سید مرتضی حائری طبسی» به بررسی مباحث مرتبط با امام زمان(عج) و ویژگی منتظران واقعی در عصر غیبت حضرت حجت(عج) پرداخته است. در ادامه حاصل یکی از این مباحث را می‌خوانید:

حجت الاسلام حائری طبسی در ابتدای مباحث خود با طرح این پرسش که «عصر غیبت به چه معنا است؟»، اظهار کرد: آیا مقصود آن است که امام زمان(عج) در جامعه نیستند؟ منظور از غیبت امام عصر(عج) آن است اما در پرده غیبت حضور دارند، این بدان معنا است که ما بدانیم در محضر امام(ع) هستیم.

این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: از سوی دیگر این مولفه ها معنای دیگری هم دارد به این قرار که ما به عنوان منتظران باید همان کاری را که اصحاب حضرت امیر(ع) انجام می دادند، انجام دهیم و خود را موظف بدانیم، منظور از غیبت این نیست که امام زمان(عج) نیستند بلکه ایشان حاضر و ناظر هستند. از سوی دیگر طبق احادیث متعددی که از لسان اهل بیت(ع) صادر شده، اعمال ما به محضر امام زمان(عج) عرضه می شود.

وی ادامه داد: دوستان اهل بیت(ع) با تبعیت محض مقرب شدند و اساسا تبعیت محض کار سنگینی است، اینکه من به عنوان منتظر تابع محض امام زمان(عج) باشم، وقتی این چتر تبعیت را باز کردیم دیگر فعل واجبات، ترک محرمات همه زیر این چتر قرار می گیرد، در این مورد مثالی را مطرح می کنم، شخصیت جناب سلمان که همه ما با او آشنا هستیم به گونه ای بود که اهل بیت(ع) او را از خودشان می دانستند، اما در جریان جسارت به بیت حضرت زهرا(س) که سلمان نیز شاهد بود که حضرت امیر(ع) را دست بسته به سوی مسجد می برند و از طرف دیگر حضرت زهرا(س) با آن وضعیت در منزل است و در خانه آتش گرفته است، در دلش (به زبان نیاورد) گفت: او که علی است و چه طور راضی به این وضعیت شده و این موقعیت را تحمل می کند؟

حجت الاسلام حائری طبسی تاکید کرد: در آن اثنا حضرت امیر(ع) نگاهی به سلمان کردند و گفتند: سلمان بیعت ات را تجدید کن؛ بنابراین کار سختی است که مطیع محض باشیم. او که سلمان بود صبر و تحمل اش در آن شرایط به سر آمد، او که خود علی شناس و زهراشناس بود. برایش سخت بود که تحمل کند حضرت امیر(ع) را دست بسته به مسجد ببرند.

وی گفت: حال زمانی که از تبعیت امام زمان(عج) سخن می گوییم به آن معناست که مطیع محض حضرت(عج) باشیم. در روایت آمده ست که وجود مقدس امام زمان(عج) دین جدیدی را می آورند، من به عنوان یک منتظر باید آن قدر تسلیم و مطیع باشم که هرچه که فرمود را اطاعت کنم نه اینکه بگویم این چیزی است که ما یاد گرفته ایم و با آنچه که مطرح می شود تفاوت دارد.

این سیره پژوه افزود: «سهل بن حسن خراسانی» نزد امام صادق(ع) آمد و از حضرت(ع) سوال کرد چرا قیام نمی کنید؟( ما با چرا گفتن نزد امام معصوم(ع) مخالفیم) به هر صورت این مساله از سوی او مطرح شد. همین مورد در مورد امام حسین(ع) نیز وجود دارد که مدام به حضرت می گفتند چرا به کوفه می روید و به سوی یمن نمی روید؟ حال اگر بخواهیم به عقل بشری و عقل ناقص خود بسنجیم، بهترین موقعیت برای قیام بود، یعنی شکست نِسبی بنی امیه و عدم قدرت گرفتن بنی العباس، عقل انسان شاید حکم کند که قیام فکر صحیحی است اما در محضر امام معصوم(ع) نباید چنین گفت.

وی ادامه داد: آن مرد به امام صادق(ع) گفت: صد هزار شمشیر به دست در خراسان هستند، حضرت(ع) به غلام خانه فمرود: تنور را روشن کن. سپس به آن مرد فرمود: برو و داخل تنور بنشین. آن مرد جزع و فزع کرد و گفت: من اشتباه کردم. حضرت فرمود: تو را بخشیدم. در همان حین، «هارون مکی» که شخص جوانی بود و با علم و معرفت نزد حضرت آمده بود وارد شد. روایت است که کفش های این مرد در دستانش بود. امام صادق(ع) فرمود: کفش هایت را بگذار و وارد تنور شو. هارون نیز وارد تنور شد. مرد خراسانی هم شاهد این صحنه بود و دلش برای هارون می سوخت. مقداری که گذشت، امام صادق(ع) خطاب به آن مرد خراسانی فرمود: دوست داری حال هارون را بپرسی؟ آنگاه حضرت خطاب به هارون فرمود: بیا بیرون و او از تنور خارج شد. پس از این ماجرا، امام صادق(ع) رو به سهل کرده و فرمود: در خراسان چند نفر مثل هارون دارید؟ او نیز پاسخ گفت: به والله که یک نفر هم نداریم. بعد سوال کرد در خراسان چد نفر مثل هارون داری؟ گفت والله یکی هم نداریم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اما در روزگاه کنونی، تبعیت محض در زمانی که امام، خلیفة الله، حجت بن الحسن(ع) در پس پرده غیبت هستند باید به این صورت باشد که ما خود را تربیت کنیم که مطیع محض باشیم، باید با هر سبک و مطالعه و تحقیقی که شده امام(ع) را بشناسیم تا وقتی که ظهور کردند مطیع محض ایشان باشیم.

علاقه مندان می توانند فایل این مباحث را از اینجا دریافت کنند.

پایان پیام/248