انتظار شفافیت انتخابات را نکشید

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) در کشوری که سال ها است تحت سلطه قدرت های خارجی بخصوص آمریکای جهانخوار قرار دارد و توسط این کشورها غارت می شود و تمامی زیربناها و پایه های اصلی آن ویران و نابود شده است، انتظار تطبیق دموکراسی غربی که تایید آن توسط دین مبین اسلام مورد تردید است، بدور از انتظار می باشد.
دموکراسی که در کشورهای غربی نتیجه دلخواه ندارد، چگونه ممکن است که در افغانستان ویران با نسل بزرگ شده جنگ و خونریزی قابل تطبیق باشد و تمامی اصول آن دقیق اجرایی گردد؟

در کشوری که اصول اولیه انسانی توسط نوکران اجنبی با فریب و خدعه و نیرنگ، وارونه در اذهان عامه القا می شود و تمامی مقدسات و اعتقادات آن مورد تاخت و تاز و تمسخر بیگانگان قرار گرفته است، انتظار انتخابات شفاف ناممکن است.

غربی ها همانگونه که حامد کرزی را با سیاست تساهل و مدارا بر ما تحمیل کردند، تمامی راه های به خطا رفته خویش را نیز بر ما قبولاندند تا هم یکپارچگی ملی ما را درهم بریزند و هم ترکیب جمعیتی ما را برهم بزنند و خود در این گیر و دار و جنجال های ساختگی، با خیال راحت، به اجرایی شدن قسمت های بعدی نقشه های شوم خویش بپردازند.

جالب اینجا است که هم دشمن را خود ساخته اند و هم دوست را! هم می کشند و هم اظهار تاسف کرده و دلداری مان می دهند!...
کمک های نظامی و پولی آمریکا و دیگر غربی ها در افغانستان، نه برای ما که برای خود شان است. همه طرف ها را تمویل می کنند تا خود در پناه این کمک ها دیگران را بجنگ انداخته و اوضاع را متشنج کرده و مردم را سرگردان و متوهم ساخته، آرام صدها برابر آنچه کمک کرده اند، غارت کنند.

این سیاست از لحاظ روانی نیز کاربرد داشته است، چنانچه بر همه ما قبولانده اند که اگر آمریکا و دیگر خارجی ها افغانستان را ترک کنند، جنگ داخلی راه می افتد و تاریخ درگیری احزاب و جهادی ها و دیگر تفنگسالاران و یا حکومت طالبان تکرار می شود.
این ترس ما را برآن داشته تا همچنان آرام سکوت کرده و کشته زخمی شویم و تا زمان نابودی نظاره گر غارت های دیگران باشیم.

اصل بر غارت منابع افغانستان است، فرقی نمی کند که اینجا کرزی رییس جمهور باشد یا عبدالله و یا غنی... یا در آمریکا بوش رییس جمهور باشد یا اوباما و یا ترامپ... مهم این است که تا زمان بهره برداری از منابع افغانستان، این وضعیت ادامه خواهد داشت و در این روند نباید منتظر آمدن صلح یا ارامش بود.

از انتحار و انفجار و حملات هوایی و درگیری های فیزیکی نمایندگان و پولیس و... گرفته تا فسادهای مالی و تجاوزهای گروهی و معضلات اجتماعی و دموکراسی و جامعه مدنی و انتخابات و... همه وهمه، طرح ها و نقشه هایی است که از غرب ترتیب یافته در سفارت آمریکا تنظیم شده و در جامعه ما عملی می شود.

در این میان ما دلخوش به این هستیم که دیگران بخصوص غربی ها و بطور اخص آمریکایی ها برای ما دموکراسی آورده اند و کشور ما را به یکی از کشور های مهم منطقه تبدیل خواهند کرد و مردم ما را سرافراز در دنیا خواند ساخت... زهی خیال باطل...

در این مطقع که بر اثر تبلیغات روانی خارجی ها، گوش شنوایی برای این مطالب نمانده است فقط می توان دعا کرد که خداوند شر ظالمان و غاصبان را به خودشان بازگرداند.
آمین!
کد (4)