جنگیدن در رکاب حضرت زهرا(س) برایم از هر امری دوست‌داشتنی‌تر است

به گزارش ایکنا از همدان، شهید سعید نوری، یکم شهریور ماه سال ۱۳۴۶ در شهرستان همدان و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد، پدرش علی کارمند دانشگاه بود. سال ۱۳۵۳ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا پایان دوره ابتدایی ادامه تحصیل داد. پس از آن مشغول کار شد تا علاوه بر تأمین بخشی از مخارج زندگی خود کمک خرج خانواده نیز باشد.
در سال‌های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان سلحشور شهرستان همدان در فعالیت های مبارزاتی شرکت کرد و در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت.
پس از پیروزی انقلاب و با آغاز سال‌های دفاع مقدس بنا بر وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران پیوست و راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا از مرزهای ایران در برابر تهاجم وحشیانه رژیم بعث عراق دفاع نماید.
در مناطق مختلف عملیاتی حضور یافت و همراه با دیگر همرزمان و همسنگران خود حماسه ها آفرید و سرانجام در بیست و دوم مهر ماه سال ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. آرامگاه وی در گلزار شهدای باغ بهشت زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است.

در وصیتنامه شهید آمده است:
«بسم اله الرحمن الرحیم
پروردگارا، داورا، کریما، اى محبوب محبان، اى نجات گمراهان، اى نور دل عارفان، اى فروغ قلب خالصان، اى عطا بخش گدایان، اى انیس شاکران، آنکه در این امواج پر خروش، حیات به جستجوى تو برخاست تا تو را یافت .
اى کل الکمال چون با دیده دل به تماشاى جمالت نائل شدند چشم به هم زدنى از تو غفلت نکردند و لحظه اى بى یاد تو به سر نبردند. اینان تمام لذت حیات جان را در ذکر تو یافتند و به فرمایش امام عارفان سر حلقه عاشقان على‌ابن‌ابى‌طالب (ع) دل دادگانت به شب در محراب عبادت سراپا عجز و نیازند و به روز شیر بیشه شجاعت.
دلشان از هجر غم تو محزون و دیده قلبشان نگران جمال. چشمشان متوقف از حرام و گوششان وقف شنیدن آواى محبوب. آرى اینان کاروان سالار عشقند.
و چند کلمه با پدر و مادر بزرگوارم:
پدر و مادر عزیز و مهربانم خدا مى داند که من در این دنیا شما را خیلى دوست مى داشتم ، ولى در عین حال شما را بسیار رنجانیده ام. مادر عزیزم : خداى شاهد است که تو چه سختی‌ها کشیدى ولى باز هم من از شما خوب قدردانى نکردم.
پدر بزرگوار و مهربانم، مى دانم براى بزرگ کردن من چه مصیبت‌ها و فراز و نشیب‌ها که نپیموده اى ولى باز هم من گنهکار در مقابل شما خجلم. پدر و مادر بزرگوارم مى دانم که داغ جوان بسیار سخت است مخصوصا براى شما که فرزند ذکور خانواده در این راه شهید شده است.
مادرم امیدوارم که بعد از شهادت پسرت بر جنازه خونین من لبخند بزنى و مرا به حسین ابن على (ع) بسپارى . پدر بزرگوارم، امیدوارم که پس از شهادت من مانند شیر فریاد لا اله الا الله سر دهى و بر دشمنان بغرى و در مرگ من همچون ایوب صابر باشى. پدر و مادر عزیزم، خداى شاهد است که من هم شما را خیلى دوست مى داشتم ولى جنگیدن در رکاب حضرت زهرا(س) را بیشتر از امور دنیوى دوست میداشتم.
امیدوارم که بعد از شهادت من هر موقع که به یاد من افتادید در مظلومیت ابا‌عبدالله الحسین (ع) گریه کنید و اگر جنازه من به عقب برگشت بر سر قبرم حاضر شوید و برایم طلب مغفرت نمائید واگر جنازه من به عقب برنگشت مطمئن باشید که من سر به بالین حضرت زهرا (س) نهاده‌ام و آسوده خاطر باشید.
امیدوارم که خواهران کوچکم را طورى تربیت کنید و پرورش دهید که مانند زینب‌(س) رسالت خونین تنها برادرشان را بردوش کشند.
سخنى چند با امت حزب الله و شما ملت بزرگوار و همیشه در صحنه. مردمى که الان به وصیت من گوش فرا مى دهید و مى خوانید، مردمى که اگر کمک‌ها و یارى شما نبود اسلام احیاء نمى شد. شما را به عظمت خودتان قسم مى دهم که قدر این امام عزیز را بدانید و همواره به رهنمودهاى جانبخش این بزرگوار گوش فرا دهید و به خدا قسم که هر چه داریم از برکت وجود این بزرگوار میباشد.
ببوسم دستت اى مادر که پروردى مرا آزاد
بیا بابا تماشا کن که فرزندت شده داماد
به جاى رخت دامادى لباس خون به تن دارم
به حجله مى روم شادان ولى زخمى به تن دارم .
خدایا خدایا تا انقلاب مهدى (عج) خمینى را نگهدار.
والسلام على من التبع والهدى.»