سرعت اینترنت فعلی کشور برای تحقق شهر هوشمند قابل قبول است

به گزارش حوزه دنیای ارتباطات گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، فرزاد ابراهیمی عضو شورای سیاست­گذاری نمایشگاه شهر هوشمند و رئیس آکادمی بین المللی اینترنت اشیا در خصوص اینکه آیا سرعت پایین اینترنت در کشور نسبت به سایر نقاط جهان مانعی بر سر تحقق هوشمندسازی شهری و استفاده از اینترنت اشیاء است گفت: سنسور‌های مربوط به هوشمند سازی همچون اجزای داخل یک ساختمان هوشمند یا یک بخشی از فضای شهری به یک شبکه داخلی متصل هستند که لزوماً شبکه اینترنت نیست؛ اطلاعات این سنسور‌ها در جایی به نام "گیت وی" جمع می‌شوند و این گیت وی به اینترنت متصل می‌شود.

زمانی که اطلاعات سنسور را جمع آوری می‌کنیم و مثلاً این موضوع را می‌سنجیم که دما و رطوبت سالن­های یک بیمارستان توسط سنسور‌های نصب شده چه میزان است و یا میزان آلودگی هوا در نقاط مختلف شهر در چه سطحی است؛ طبیعی است که پاسخ این‌ها یک عدد است و یا موضوعی همچون باز یا بسته بودن گیت­های تردد مترو و درب و پنجره­های یک موزه که پاسخ آن بله یا خیر است و می‌توان آن را با صفر یا یک مشخص کرد که هیچ یک نیازی به سرعت و پهنای باند بالای اینترنت جهت انتقال ندارند.

او ادامه داد: اما زمانی نیز هست که صحبت از ارسال تصویر با کیفیت ۴k و یا full HD می‌کنیم و یا برای آنکه خودرو هوشمند داشته باشیم طبیعتاً نیاز به ارسال حجم بالای اطلاعات داریم و در چنین شرایطی به پهنای باند بالا احتیاج داریم. همچنین زمانی که مانعی جلوی خودرو ظاهر می‌شود، سنسور‌های خودرو باید بتوانند پس از تشخیص مانع با سرعت بالا با خودروهای اطراف خود تبادل داده کند و بر اساس آن سرعت خودرو را تنظیم کند؛ در چنین شرایطی سرعت اینترنت بسیار اهمیت دارد. پس برای ارسال تصویر با کیفیت بالا و خودرو هوشمند وجود اینترنت ۵G برای تحقق این کاربرد‌ها در شهر هوشمند اجتناب‌ناپذیر است. در مجموع می‌توان گفت به غیر از تعداد محدودی از بازار‌های عمومی که در بالا اشاره شد، در بقیه انواع کاربرد‌های اینترنت اشیاء در شهر هوشمند نیازمند اینترنت ۵G نیستیم و متناسب با کاربرد اینترنت ۳G و ۴G هم کفایت می­کند.

رئیس مرکز تعالی اینترنت اشیا آسیا و اقیانوسیه ITU با ذکر مثالی ادامه داد: در شهر هوشمند ایستگاه‌های مترو، اتوبوس پرسرعت و ... وجود دارد که زمان رسیدن وسیله نقلیه عمومی بعدی را به شهروندان اطلاع می­دهد و داده آن از جنس متن است و پهنای باند کمی برای تبادل داده نیاز دارد؛ طبیعتا یک چنین خدمت­‌های هوشمندی، نیازی به اینترنت پرسرعت از جنس ۵G ندارد و شبکه فعلی در کشور پاسخگو است.

ابراهیمی در خصوص محدودیت‌هایی که در حوزه آی پی در کشور مطرح می‌شود نیز گفت: دنیا به IPV۶ مهاجرت کرده که یکی از ضرورت­‌های توسعه اینترنت اشیا در هر کشوری است. کشور ما نیز این برای مهاجرت به IPv۶ برنامه دارد؛ پس با فراگیر شدن IPV۶ در کشور ما مشکل خاصی در خصوص محدودیت تعداد آی پی نخواهیم داشت. چرا که اگرتعداد ۵۰ میلیارد نود اینترنت اشیاء که تا سال ۲۰۲۰ پیش­بینی شده است که در دنیا استفاده شود را هم در نظر بگیریم، مقدار کمی از تعداد بسیار بالای IPv۶ را در دنیا به خودش اختصاص می­دهد و به هیچ وجه جای نگرانی نیست. با توجه به اینکه استفاده از IPV۶ در ایران توسط اپراتور‌های موبایل و اپراتور‌های ثابت در کشور برنامه ­ریزی شده است، دغدغه‌ای در این حوزه وجود ندارد.

از سوی دیگر نیز در خصوص اینترنت پرسرعت این خدمت خوشبختانه در بسیاری از روستا‌های کشور توسعه پیدا کرده است و امروز یک روستایی می‌تواند اتصال به اینترنت پرسرعت در کنار زمین کشاورزی خود داشته باشد. آمار و اطلاعات پوشش­دهی اینترنت پرسرعت در کشور نشان می ­دهد که نقاط کور اینترنت در کشور ما محدود است و این موضوع مانعی برای ما در تحقق هوشمندسازی بویژه در شروع و مراحل اولیه به وجود نمی‌آورد؛ افزون بر این برای نقاط کور می‌توان اینترنت نقطه به نقطه و یا ماهواره‌ای استفاده کرد. بنابراین در یک جمله می‌توان گفت که برای هوشمند سازی در کشور بویژه در شهر‌ها محدودیت جدی در خصوص سرعت اینترنت و یا کمبود آی پی وجود ندارد.

رئیس آکادمی بین المللی اینترنت اشیا با اشاره به لزوم تامین منابع مالی از سوی دولت و شهرداری‌ها در ابتدای راه و به منظور تحریک بازار جهت رونق فعالیت­های هوشمندسازی شهری گفت: شهر هوشمند یک مفهوم کلان است که اجزا و بخش‌های مختلفی را در بر می‌گیرد وقتی موضوع به این حد وسیع است در ابتدا دولت باید بازار را تحریک کند و شهرداری‌ها منابع مالی لازم را تخصیص دهند. دلیل آن که این اتفاق نیفتاده است محدودیت‌هایی بوده که دولت در سال‌های اخیر برای سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها داشته است که علت آن نیز تحریم‌های بین المللی بوده است. از سوی دیگر شهرداری‌ها نیز در سالیان اخیر به دلایل مختلف منابع مالی شان محدود شده است؛ لذا تحریک بازار توسط حاکمیت اتفاق نیفتاده است؛ در حال حاضر شهرداری‌ها به دنبال روش‌های مثل BOT، PPP و ۴P هستند یعنی آنکه بخش خصوصی خود راسا سرمایه‌گذاری کند و سپس طی چند سال از طریق درآمد سرویس پولش را از طریق مردم دریافت کند.

پس محدودیت اصلی عدم شکل گیری شهر هوشمند از یک سمت محدودیت مالی دولت و شهرداری‌ها و از سمت دیگر نبود تعریف مشخص از شهر هوشمند در کشور بوده است. از سوی دیگر بخش خصوصی نیز با توجه به شرایط اقتصادی کنونی رغبت چندانی برای ورود به این بازار با روال فوق نداشته است؛ این محدودیت‌ها باعث شده که بازار آن طور که انتظار می‌رفت شکل نگیرد. اما با توجه به سیر نزولی قیمت تکنولوژی‌ها پیش بینی می‌شود که ظرف یکی دو سال آینده وضعیت تغییر کند و نتایج اولیه بهتری را به وجود آورد.

ابراهیمی در خصوص رویکردی که می‌بایست نمایشگاه بین المللی شهر هوشمند در زمینه هوشمند سازی شهری داشته باشد نیز گفت: پیشنهاد من این است که در نمایشگاه شهر هوشمند به دلیل اینکه موضوع مرتبط با کل کشور است در قدم اول باید فرهنگ‌سازی کنیم و سطح آگاهی مردم جامعه را در حوزه اقتصاد دیجیتال و هوشمندسازی بالا ببریم.

اگر شهروندان و مردم جامعه سطح بلوغ لازم را جهت استفاده از ابزار‌های شهر هوشمند نداشته باشند، حتی اگر زیرساخت و تجهیزات لازم فراهم شود و سرویس‌های لازم ارائه شوند، مردم به دلیل عدم آگاهی کافی و مهارت لازم نمی‌توانند از این امکانات استفاده کنند؛ لذا توجه به مقوله فرهنگ­سازی و آموزش در کشور بویژه در راستای تحقق شهر هوشمند و در سطوح بالاتر ایران هوشمند امری اجتناب ناپذیری است. توجه داشته باشیم که خدمات هوشمند شهری باید برای تمام مردم ایران قابل استفاده باشد و بزرگترین رسالتی که نمایشگاه شهر هوشمند می‌تواند در کنار تمامی اهداف ارزشمند خود داشته باشد که وجه تمایز آن با سایر نمایشگاه‌های مشابه است، فرهنگ‌سازی و آموزش در سطح جامعه است. این موضوع را در سال گذشته به شورای سیاست­گذاری شهر هوشمند پیشنهاد کردم و امسال هم بر روی آن تاکید داشتم که خوشبختانه با اقبال جمعی اعضای شورا مواجه شده است.

من امیدوارم که در محیط نمایشگاه امسال بتوانیم پایلوت‌هایی از شهر هوشمند را نیز به مردم نشان دهیم و مردم بتوانند تجربه­های هوشمندسازی در محیط شهری را به صورت کاملا ملموس در محیط نمایشگاه لمس کنند. امسال برنامه داریم که برای مدارس تور‌های ویژه در خصوص هوشمندسازی شهری داشته باشیم و مطالب را به دانش آموزان منتقل کنیم و نیز با ارائه پایلوتی از شهر هوشمند در فضای نمایشگاه امکان بهره­مندی از خدمات و سرویس‌های هوشمند شهری را برای بازدیدکنندگان فراهم کنیم تا امکان تجربه این خدمات هوشمند برای همه فراهم شود. البته تحقق این مهم با توجه به محدودیت زمانی تا برگزاری نمایشگاه کار سختی است.

انتهای پیام/