روستای سیاورز


سیاورز، روستایی است از توابع بخش خرم‌آباد شهرستان تنکابن در استان مازندران در 9 کیلومتری جنوب شهرستان تنکابن واقع شده و از غرب با روستای قلعه گردن مجاور است. این منطقه به دلیل نزدیکی به دریا، دارای آب و هوای گرم و شرجی در تابستان و آب و هوای معتدل و مطبوع در فصل بهار […] نوشته روستای سیاورز اولین بار در جامع ترین پایگاه معرفی جاهای دیدنی ایران -...

سیاورز، روستایی است از توابع بخش خرم‌آباد شهرستان تنکابن در استان مازندران در ۹ کیلومتری جنوب شهرستان تنکابن واقع شده و از غرب با روستای قلعه گردن مجاور است. این منطقه به دلیل نزدیکی به دریا، دارای آب و هوای گرم و شرجی در تابستان و آب و هوای معتدل و مطبوع در فصل بهار می باشد .این روستا در دهستان بلده قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۹۳ نفر (۲۷۴خانوار) بوده‌است.سیاورز (به فتح “و” و “ر” )روستایی است از توابع خرم آباد شهرستان تنکابن است . این روستا دارای یک مدرسه ابتدایی خانه بهداشت گرمابه عمومی و بانک مهر رضا می‌باشد . شغل اکثر مردم روستا کشاورزی و باغداری است و محصول عمده آن مرکبات، کیوی، برنج و چای است. نام فامیلی اکثر مردم آن معافی مدنی،سیدی و بهرامی می‌باشد .

بررسی چگونگی آماده شدن و برگزاری سنت­ ها و مراسم مختلف ملی و مذهبی در میان اقوام، طوایف، شهرها و روستاهای ایران موضوع مطالعات مردم شناسانه و انسان شناسانه است. این سنت­ها که در طول سالیان طولانی شکل گرفته، دائما دستخوش تغییر قرار می­ گیرند و وقوع حوادث تاریخی ممکن است نحوه برگزاری این سنت­ ها را دچار تغییر کند. سنت نوروز که ریشه در روزگار باستانی ایران دارد از سنت­ هایی است که تقریبا در سراسر ایران به اشکال مختلف و متناسب با فرهنگ و باورهای بومی مردمان هر شهر و روستا برگزار می­ شود. نحوه برگزاری سنت­ های نوروزی در ایران دارای شباهت ­ها و تفاوت­ های است که بررسی آنها جُنگی متنوع از آئین های نوروزی را برای ما فراهم می­ کند.

در بررسی حاضر تلاش شده است که بخشی از سنت­ های نوروزی روستای سیاورز، بر اساس حافظه و تجربه نگارنده این سطور بیان شود.برای معرفی سنت­ های نوروز در سیاورز مطالب مرتبط با موضوع به دو بخش سنت های قبل از پیروزی انقلاب و جنگ و سنت ­های بعد از این وقایع تقسیم می­شوند.

روستای سیاورز

نوروز پیش از انقلاب و جنگ
همانگونه که در مقدمه اشاره شد وقوع حوادث تاریخی و تحولات اجتماعی بر نحوه برگزاری سنت­ ها تاثیر فراوانی برجای می­ گذارد. سنت نوروز در گذشته در بازه­ های زمانی طولانی دستخوش تغییر می­ شد اما در دهه ­های اخیر وقوع حوادث مهم در کشور و سرعت تغییرات بر اثر تحولات تکنولوژیک چگونگی برگزاری سنت ها را دچار تغییر کرده و یا این سنت ها کمرنگ­تر از گذشته برگزار می­ شوند.

گِلکار وخانه تکانی
در گذشته ساختمان­ ها و خانه­ های مردم روستاهای شمال ایران با تاثیر گرفتن از اقلیم این منطقه با استفاده از مصالح در دسترس با استفاده از سنگ، چوب و گل ساخته می­شد. در این بناها، نمای داخلی، بیرونی و کف بنا با استفاده از گل پوشیده می­ شد. از این رو برای حفظ و نگهداری دیوارهای گلی و جلوگیری از تخریب و حفظ زیبایی دیوارها لازم بود در هر سال حداقل یکبار دیوارها گِلکار(Gelkar) شوند. یکی از سنت­ های مردم سیاورز در ماه ­های پایانی سال و خصوصاً در ماه اسفند گل مالیدن به دیوارها یا­ گِکار بود. برای این کار مخلوط گل و آب را با دست روی سطح دیوارها می­ مالیدند. گِلکار که معمولا توسط بانوان انجام می­ شد به نوعی تعمیر خانه نیز محسوب می­ شد. پس از گلکار به خانه تکانی و تمیز کردن خانه می­ پرداختند.

تهیه شیرینی سنتی(تَشتِی )
شیرینی سنتی روستای سیاوَرَز، نوعی شیرینی است که با استفاده از آرد برنج تهیه می­شود و در گویش این روستا به آن”تَشتیtashti” یا “خانَی شیرینیkhanay shirini” به معنی شیرینی خانگی می­ گفتند. علت این نام گذاری پخت شیرینی در تشت های رویی یا مسی بوده است. به دلیل سختی زیاد فرایند آماده سازی مواد اولیه و پخت شیرینی، نوعی همکاری و همیاری یا به گویش محلی، تَکِل(Takel) بین چند خانواده و به دو شکل انجام می شد

پخت کلوچه با آرد گندم
نوع دیگری از شیرینی که پیش از عید در سیاورز تهیه می­ شد نوعی کلوچه بود که با آرد گندم درست می ­شد.

رنگ کردن تخم مرغ
رنگ کردن تخم مرغ با پوست پیاز(رنگ هَکُورده مُرغانه)
در روزهای نزدیک عید نوروز، زن­ های خانواده تخم مرغ و اردک را می ­پختند و با افزودن پوست پیاز به آب جوش آنها را رنگ می­ کردند تا بر سفره عید قرار دهند.
این کار با توجه به این باور انجام می­ شد که تخم مرغ نماد نعمت محسوب می ­شد و این تخم مرغ ­ها به عنوان عیدی به میهمانان هدیه می­شد.

سفره عید و ملزومات آن
برای سفره عید از سفره­ هایی استفاده می­شدکه روی آن طرح ­هایی از گل و پرنده توسط خانم­ ها با نخ­ های رنگی گلدوزی می­ شد. سفره عید را در اتاق پذیرایی پهن می­ کردند و روی آن هفت سین، قرآن، شیرینی تَشتی، کلوچه، تخم مرغ رنگ شده قرار می ­دادند.

تخم مرغ جنگ (مُرغانه جنگ)
در سال­ های دور نوعی بازی و سرگرمی با استفاده از تخم مرغ و اردک پخته شده و یا خام میان کودکان و نوجوانان روستا رایج بود که به آن مُرغانه جنگ می­ گفتند. این بازی بیشتر در ایام نوروز انجام می ­شد. یکی از دلایل رواج این بازی در نوروز اهدا تخم مرغ­ های رنگ شده از طرف میزبان به مهمانان بود. بنا بر رسمی رایج در آن زمان هرخانواده تعداد زیادی از تخم مرغ­ و اردک را با استفاده از پوست پیاز رنگ می­ کرد تا هنگام مراجعه مهمانان عید به آنها تخم مرغ پخته به عنوان هدیه داده شود. نوجوانان و جوانان از این تخم مرغ ­ها برای مسابقه مُرغانه جنگ استفاده می­ کردند. به نوک تیز تخم مرغ تُک و انتهای آن را تَه می­ گفتند. روش بازی به شکل تک به تک یا چند نفره بود. قبل از بازی در مورد سمت ضربه زدن به تخم مرغ توافق می­ شد، اینکه تُک به تُک یا تُک به تَه و یا تَه به تَه ضربه زده شود. در گویش محلی هنگام درخواست سمت زدن ضربه از اصطلاح تُکِ سَر بنیش یا تُکِ تَه بنیش استفاده می­ شد یعنی ضربه به کدام سمت زده شود. پس از آن هر فرد تخم مرغ خود را در مشت خود می­ گرفت و فرد ضربه زننده با نوک تخم مرغ خود باید به نوک یا ته تخم مرغ فرد دیگر ضربه می­ زد. درصورت شکسته شدن تخم مرغ فرد بازنده می­ شد و تخم مرغ خودر را به فرد برنده می­ داد.

نوروز پس از پیروزی انقلاب
پس از انقلاب و شروع جنگ تحمیلی سنت­ های نوروزی در سیاورز دستخوش تغییراتی شد. به دلیل آثار جنگ و شهادت جوانان روستا، شور و حرارت نوروز مانند پیش از آن نبود و سوگواری خانواده ­ها در شهادت فرزندانشان، برگزاری نوروز مانند قبل را امکان­پذیر نمی­ کرد. دیگر در کمتر خانه­ ای سفره نوروز پهن می­شد. برخی از سنت­ ها مانند پخت شیرینی کم و بیش ادامه یافت اما سنتی مانند رنگ کردن تخم مرغ و مرغانه جنگ منسوخ شد و امروز به ندرت در برخی از خانواده ­ها رنگ کردن تخم مرغ دیده می­ شود.

پس از انقلاب سنتی جدید در سیاورز شکل گرفت و آن حضور در مسجد در صبح اولین روز سال جدید است. در سال­ های جنگ پس از حضور مردم در مسجد و شنیدن سخنان روحانی محل، پذیرایی از آنان انجام می­ شد و بعد مردم به دیده بوسی و تبریک عید به یکدیگر می­ پرداختند و پس از آن دسته­ جمعی برای دیدار و تبریک عید به خانواده شهدا به خانه آنها می­ رفتند. پس از پایان جنگ، رفتن به خانه تازه در گذشتگان نیز رایج شد. امروزه رفتن به خانه شهدا و درگذشتگان انجام نمی ­شود و پس از حضور در مسجد به گلزار شهدا رفته و به قرائت فاتحه برای درگذشتگان می ­پردازند .

شهرستان باصفا و زیبای تنکابن با جنگل های معروف و آثار طبیعی مثل رودخانه، آبشار و چشمه، منطقه شناخته شده ای در سرتاسر ایران است. از جمله جاذبه های طبیعی، تاریخی و مذهبی این منطقه می توان دشت دریاسر؛ بهشت اردیبهشت ایران، آبشارهای کوهسر، مرداب نشتارود، آبشار سنگ بن چشمه، آبگرم فلکده، رودخانه لیرسر، پارک ملی خشکه داران، منطقه حفاظت شده بلس کوه، آبشار تودارک، منطقه ییلاقی سه هزار، پارک جنگلی چالدره، آبشار فرهاد جوی، غار آبی دانیال، روستای قلعه گردن و… را نام برد .

فاصله های حدودی روستای سیاورز تا مکان های مهم :
فاصله تا مرکز شهرستان تنکابن : ۹.۵ کیلومتر ( ۱۸ دقیقه )
فاصله تا مرکز شهرستان رامسر : ۴۲.۹ کیلومتر ( ۵۸ دقیقه )
فاصله تا فرودگاه رامسر : ۲۹.۴ کیلومتر ( ۳۴ دقیقه )
فاصله تا ایستگاه راه اهن ساری : ۲۲۶ کیلومتر ( ۳ ساعت و ۴۵ دقیقه )
فاصله تا پایانه مسافربری تنکابن : ۱۳.۴ کیلومتر ( ۲۲ دقیقه )
فاصله تا پایانه مسافربری ایران پیمان رامسر : ۲۹.۹ کیلومتر ( ۳۵ دقیقه )
منبع : ویکی پدیا – بلاگفا – یو اسپیس

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گردشگری

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


عکس عجیبی که منوچهر هادی از دخترش موقع سال تحویل رو کرد+ عکس