نمی شود برای تمام محله های تهران یک نسخه برای تامین پارکینگ داشت

به گزارش خبرگزاری مهر، محمد سالاری در نشست تخصصی کمیسیون شهرسازی و معماری مجمع شهرداران کلانشهرهای ایران که با حضور معاونان شهرسازی و معماری ۱۸ کلانشهر کشور و معاون عمرانی وزیر کشور برگزار شد، گفت: متاسفانه در نظامات تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی کشور ما، همه صرفا به بیان مشکلات می‌پردازند و مشخص نیست چه کسانی مسئول و متولی حل این مشکلات هستند و همه مسئولان به‌جای پاسخگویی رویکرد مطالبه‌گری را انتخاب می‌کنند.

وی با اشاره به سخنان جمالی‌نژاد معاون وزیر کشور مبنی بر تعاملات خوبی که با مسئولان وزارت راه‌وشهرسازی دارند، ادامه داد: آیا هدف تعامل است یا حل مسائل و مشکلات موجود، اینکه تعاملات خوبی دارید جای امیدواری است اما درباره مثلا موضوع نظام مهندسی هیچ راهکار و اقدام راهگشایی انجام نشده و نظام مهندسی در تمامی ابعاد تبدیل به یک مشکل و چالش شده است. اکنون دیگر وقت تصمیم‌گیری و اقدام است و نباید تسلیم فشارها شد و در قضیه نظام مهندسی هم نباید در نظام تقسیم کار از نظام کمونیستی تبعیت کرد، کدام قانون چنین چیزی را گفته؟

سالاری با اشاره به مساله بافت فرسوده در کشور اظهار داشت: باز آفرینی شهری یک فرصت بی‌نظیر برای حوزه شهرسازی و معماری کشور است که علی‌رغم وجود تنگناهای مالی توسط شخص رییس‌جمهور در اولویت کاری دولت قرار گرفته اما متاسفانه دستگاه‌های دولتی و بانک‌ها به وعده‌ها و وظایف خود در این خصوص عمل نکرده‌اند و عدم تحقق این رویکرد بسیار نگران کننده است، چراکه شکست این رویکرد، شکست رویکرد کیفی‌سازی و هویت‌بخشی است.

وی اضافه کرد: با توجه به تنگناهای مالی دولت و مشکلات اقتصادی کشور، حتی به‌صورت محدود باید دستگاه‌های دولتی، بانک‌ها و نهاد مدیریت‌شهری کنار سرمایه‌گذاران بخش‌خصوصی بسته‌های تشویقی موثر را ایجاد کنند تا جنبش بازآفرینی شهری به الگوهای عینی در بخشی از محلات کشور و تهران تبدیل شود.

عضو شورای‌شهر تهران ادامه داد: اکنون گفته می‌شود ۴۰ درصد بافت فرسوده شهر تهران احیا و بهسازی شده، در حالیکه این‌گونه نیست و تنها درجاسازی انجام شده و وضعیت ساختمان‌ها در برابر زلزله بهتر شده اما بازآفرینی انجام نشده و حتی کیفیت زندگی در این محلات نه تنها بهتر نشده که به‌دلیل جمعیت‌پذیری، بدتر هم شده است.

وی با بیان اینکه باید گفت تاکنون به‌جز یکسری اقدامات پراکنده در حوزه بازآفرینی شهری، اقدامات اساسی و قابل قبولی انجام نشده، اظهار داشت: فرصت در حال اتمام است و اگر می خواهیم کار انجام شود باید تعدادی از محلات را برای بازآفرینی واقعی انتخاب کرد تا تبدیل به الگو شوند، تا الگوسازی نکنیم، اقدامات تسری پیدا نمی‌کنند.

رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر تهران با تاکید بر لزوم تعیین تکلیف طرح‌های توسعه شهری گفت: صاحب‌نظران حوزه شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری اذعان دارند که بیش از نیم قرن است که دنیا از طرح‌های توسعه‌ای بلندمدت که در کشور ما در حال تدوین و اجرا است، عبور کرده و سراغ طرح‌های منعطف و غلتان و اکشن پلان رفته اما چه کسی قرار است این موضوع را در کشور و شهرهای ما اجرایی کند؟

وی افزود: ما در شورای شهر تهران، شهرداری را ملزم کردیم تا گزارشی درباره میزان تحقق‌پذیری طرح تفصیلی ارائه دهد، گزارش‌های ارائه شده اولیه نشان می‌دهد که طرح تفصیلی شهر تهران نه تنها به اهدافش نرسیده و بلکه عملکرد منفی در دور زدن قوانین شهرسازی و معماری هم داشته است. اکنون سوال اینجاست چه کسی مسئول رسیدگی و مسئول تصمیم‌گیری برای تغییر رویکرد در نحوه تدوین و تهیه طرح‌های توسعه شهری اعم از جامع و تفصیلی و موضعی و موضوعی است؟

سالاری با اشاره به الگوی تامین پارکینگ در تهران نیز بیان کرد: ما در شهر تهران یک نسخه برای تامین پارکینگ داریم که در همه مناطق و محلات همان مدل اجرا می‌شود، در حالی‌که هر محله و منطقه باید مبتنی بر اقتضائات آنجا نسخه مختص به خود را داشته باشد. جالب اینجاست اکنون که ایجاد مجتمع های ایستگاهی و TOD را پیگیری می کنیم نیز مساله ضرورت تامین پارکینگ این مجتمع های ایستگاهی مطرح است، در حالیکه فلسفه وجودی مجتمع های ایستگاهی استفاده از حمل‌ونقل عمومی و دریافت خدمات از این طریق است و احداث پارکینگ برای این مجتمع ها به معنی فراهم کردن زمینه برای استفاده از خودروی شخصی است.

وی ادامه داد: حق انتقال توسعه یا TDR نیز یکی از موضوعاتی است که تاکنون اجرایی نشده در حالیکه اجرای آن می‌توانست کل باغات را حفظ کند و بناهای تاریخی و میراثی را احیاء کرده و به بهره‌برداری برساند.

سالاری افزود: صرفا رویکردهای سلبی و تنبیهی در صیانت از باغات و درختان و احیاء آثار تاریخی و میراثی کارساز نیست بلکه با انجام مطالعه TDR توسط نهادهای دولتی مسئول و عملیاتی کردن آن می‌توان حقوق مکتسبه صاحبان باغات و املاک و بناهای دارای ارزش تاریخی و جامعه شهری در حریم آن را به آنان بازگرداند تا مبتنی بر مشارکت و همراهی آنان این مهم انجام شود و قطعا رویکردهای صرفا سلبی موجب ایجاد بی‌انگیزگی برای کاشت درخت توسط مالکان باغات و یا ایجاد انگیزه برای مالکان بناهای تاریخی برای صیانت از آنها شد.