خوبی و بدی؛ ژنتیکی است یا اکتسابی؟

میگنا: معمولاً در بین رسانه‌های خبری و عموم مردم از جنایتکاران و قاتلین زنجیره‌ای، با عناوینی همچون شیطان‌صفت یاد می‌شود. آیا ازنظر علمی، افراد می‌توانند به‌صورت ژنتیکی نسبت به بد بودن، مستعد باشند؟

در پاسخ به این سؤال باید اذعان داشت که دانشمندان در مواجهه با رفتارهای ناهنجار انسانی، از عناوینی همچون شیطان‌صفت استفاده نمی‌کنند بلکه شخصی را به‌عنوان یک بیمار روانی توصیف کرده و اعتقاددارند که علاوه بر تأثیرگذاری محیط، هر سه ویژگی شخصیت روانی افراد می‌توانند از والدین به ارث برده شوند.

بسیاری از افرادی مانند قاتلان و سایر مجرمان خشونت‌آمیز که از اقدامات خود اظهار پشیمانی نمی‌کنند، در بین رسانه‌ها و عموم مردم با عنوان شیطان و مظهر شرارت شناخته می‌شوند. از منظر علمی و دانش روانشناسی اما انسان‌ها ازنظر شخصیتی به این صورت برچسب‌گذاری نمی‌شوند.

در عوض، روانشناسان مایل هستند تا این افراد دارای روحیات غیراخلاقی و سادیسمی را به نوع دیگری توصیف کرده و به ویژگی‌های اخلاقی آن‌ها که در روان‌درمانی ازنظر علمی تعریف می‌شود، توجه کنند. این ویژگی‌های اخلاقی شامل مؤلفه‌هایی همچون مسائل فردی (دروغ‌گویی و فریب)، مؤلفه‌های عاطفی (سنگدلی و عدم احساس) و مؤلفه‌های رفتاری (خشونت و جنایت) می‌شوند.

چندی پیش پژوهشگران کینگز کالج لندن با همکاری محققان امپریال کالج به بررسی سیستماتیک این موضوع پرداخته و یک بررسی منظم از 24 مطالعه شامل هزاران فرد دوقلوها که با استفاده از اقدامات روان‌پزشکی ارزیابی‌شده بودند، انجام دادند. محققان به این نتیجه رسیدند که اگرچه هر سه جنبه روانی روحیات انسان می‌تواند ارثی بوده و به‌واسطه ژنتیک از والدین شخص منتقل شود اما نمی‌توان اصلی‌ترین موضوع در بروز رفتارهای یک فرد را مسائل ژنتیکی دانست و اصولاً ازنظر علمی، هیچ‌کس به‌طور مادرزاد نمی‌تواند شیطان‌صفت و قاتل باشد.

مترجم: احسان محمدحسینی