بر لبم جاری از آن است نثارِ لب ِ او
که دلم جای گزیده به جوار لب ِ او
جامی از چشمه ی نوشش بچشانم جان را
تا به دست آیدم آن نقد ِ عیار ِ لب ِ او
شد تماشاگه جان ، باغ بهشتی که در آن
گل لبخند شکوفد ز بهار ِ لب ِ او
فرصتم باد که در دمدمه ی صبح وصال
خوش نیوشم سخن زمزمه وار ِ لب ِ او
باغ بستر چو به رویم بگشاید همه شب
غنچه ی بوسه نشانم به کنار لب ِ او
در کلامش گل و عطری است که همواره دمد
از طراوتکده ی معرکه زار ِ لب ِ او
می تراود ز تراوشگه لعلش می ِ ناب
ای خوشا زمزمه ی نغمه نگار ِ لب ِ او
شکرین است و شکرخنده و شیرین گفتار
غنچه ی خوش سخن باده گسار ِ لب ِ او
تا نبینیش ندانی که چه زیبا گهری است
بی خود این دیده نگشته است شکار ِ لب ِ او
تا ننوشیش ندانی که چه شیرین عسلی است
ای خوش آن لب که قرین باشد و یار ِ لب ِ او
خوش تر از باده ی ناب است صفای سخنش
بهتر از شهد ِ شراب است نثار ِ لب ِ او
این شبم شاهد ِ شونا که تا صبح نداشت
جز لبم هیچ لبی کار به کار ِ لب ِ او
که دلم جای گزیده به جوار لب ِ او
جامی از چشمه ی نوشش بچشانم جان را
تا به دست آیدم آن نقد ِ عیار ِ لب ِ او
شد تماشاگه جان ، باغ بهشتی که در آن
گل لبخند شکوفد ز بهار ِ لب ِ او
فرصتم باد که در دمدمه ی صبح وصال
خوش نیوشم سخن زمزمه وار ِ لب ِ او
باغ بستر چو به رویم بگشاید همه شب
غنچه ی بوسه نشانم به کنار لب ِ او
در کلامش گل و عطری است که همواره دمد
از طراوتکده ی معرکه زار ِ لب ِ او
می تراود ز تراوشگه لعلش می ِ ناب
ای خوشا زمزمه ی نغمه نگار ِ لب ِ او
شکرین است و شکرخنده و شیرین گفتار
غنچه ی خوش سخن باده گسار ِ لب ِ او
تا نبینیش ندانی که چه زیبا گهری است
بی خود این دیده نگشته است شکار ِ لب ِ او
تا ننوشیش ندانی که چه شیرین عسلی است
ای خوش آن لب که قرین باشد و یار ِ لب ِ او
خوش تر از باده ی ناب است صفای سخنش
بهتر از شهد ِ شراب است نثار ِ لب ِ او
این شبم شاهد ِ شونا که تا صبح نداشت
جز لبم هیچ لبی کار به کار ِ لب ِ او