زمینی که برای شبنم دلم میخندد بی حکمت
نسیمی که جان شبنم میرباید بی رأفت
دلتنگم به اندازه اشک پنهان چشم دلت
کاش آشیانه ایی باشم برای نفس هایت
گذر ثانیه ایی باشم از گوی سپید چشمانت
رنگ خنده لبت را بدوزم به تک ستاره آسمانت
گاه از حس شقایق خوشترم بر حرم یادت
من تو را میخاهم در آغوش نیلوفرینت
نسیمی که جان شبنم میرباید بی رأفت
دلتنگم به اندازه اشک پنهان چشم دلت
کاش آشیانه ایی باشم برای نفس هایت
گذر ثانیه ایی باشم از گوی سپید چشمانت
رنگ خنده لبت را بدوزم به تک ستاره آسمانت
گاه از حس شقایق خوشترم بر حرم یادت
من تو را میخاهم در آغوش نیلوفرینت