تقابلِ سیاسی کرزی و غنی

یادمان هست که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1393، کرزی باتقلب گسترده به نفع اشرف غنی از طریق نورستانی و امرخیل بازار اختطاف صندق های رای گیری را گرم کرد تا نگذارد تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله قدرت سیاسی را به رای مردم بدست آورد. یادمان هست که در گرماگرم کشمکش های سیاسی، پس از واردشدن جان کری وزیر خارجه دولت اوباما، به کابل و دادن اخطارهای آنچنانی در یک چپه گرمگ سیاسی، غنی و عبدالله در دوطرف جان کری ایستاده شدند و نغمه ی حکومت وحدت ملی سروده شد و غ و ع همدیگر را در آغوش سیاسی کشیدند و کرزی قیافه مکرتاب داد و غنی را به کرسی ریاست جمهوری نشاند و مغز متفکر در یک چپه گرمک سیاسی میدان هوایی بین المللی کابل را به نام میدان هوایی بین المللی کرزی مسمی ساخت و بند ناف کرزی را ماست مالی به فتنه لوگری کرد.

یادمان هست که غنی بعد از یک دور بازی سیاسی ماکیاولی ته تنها عبدالله و دوستم را به صورت های متفاوت خون بینی در قسمی انزوای سیاسی در مقام های تشریفاتی نگاه داشت، بلکه شمشیر سیاسی غلجایی قومی سمت گرا برضد کرزی و حامیان او، از غلاف حکومت تک محوری فردی بیرون کشید و یار قدیم را در پیچاپیپچ سیاست های آنچنانی پیچاند و در خم و پیچ بازی ها کرزی ابدایی و پشتون های لوی قندهار را از صحنه به حاشیه کشید. یاد ما هست که کرزی که چوب لوگری را خورده بود درصدد انتقام برآمد و اجداد و پدر کلان غنی را از سیک های هندوستان معرفی کرد و یادآور شد که انگلیس ها خانواده اجدای غنی را به غرض ترجمانی به پنجاب آوردند و رفته رفته سیک های هندو نامسلمان جای پای در سیاست و جامعه افغانستان تحت نظر حکومت کمپتی پیدا کردند.

القصه کوتاه: در دور جدید بازی های سیاسی حامد کرزی چنان بی قرار و متلاطم در درون با خویشتن در کلنجار است که برکناری کامل اشرف غنی را در سرلوحه کار خود قرار داده تا او را چوب ابدالی بزند... کرزی در این دور بازی ها از سرناچاری رو به سوی تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله نموده و به سران متنفذین لوی قندهار، هلمند، ارزگان، زابل و فراه که اکثراً از اقوام متفاوت پشتون و از مجاهدین سابق اند هدایت داده تا در انتخابات از عبدالله حمایت کنند و نگذارند که غنی دردور دوم به کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند و فاصله های قومی را میان مردم بیشتر پهن سازد.

البته، درخم و پیچ بازی ها مردم پکتیکا و همچنان ستاد انتخاباتی غنی در ولایت جوزجان به تیم ثبات و همگرایی پیوسته اند. کنون غنی که اتمر نیز دوباره به او پیوسته است دهان بودجه بیت المال را باز کرده و همچنان به والی های ولایات و ولسوال ها و قوماندان های تحت فرمان هدایت داده تا مردم را با دادن پنجصد افغانی به پای صندوق های رای تیم دولت ساز بکشند قسمی که در پروان با دادن پنجصد افغانی به فی نفر از آنها به نفع خویشتن سود برد که در حمله ی مرگبار طالبان تعدادی از مردم محل کشته و تعدادی زخمی شدند و غنی با توزیع 20 هزار دالر به هر خانواده شهید و دادن پنج هزار دالر به هر فرد زخمی در حادثه از طریق الماس زاهد سعی کرده است که نفوذاش را در پروان و شمالی در برابر حریفان محکم دارد.

البته، در گرماگرم آشفته بازار انتخابات که حریفان همه در تلاش هستند تا رای مردم را بدست آورند نه تنها دولت پاکستان به نخست وزیری عمراخان دروازه خط مرزی دیورند را در ماوارای سرحدات بین افغانستان و پاکستان رسماً افتتاح نمود و قصه ی مخالفان سیاسی خط دیورند در افغانستان را مفت ساخت، بلکه به اثر جنگ های شدید در ولایات شمال از جمله تحار و فاریاب نیم میلیون نفر از خانه و کاشانه شان در سایر ولایات آواره در زیر خیمه ها شده اند که قادر به دادن رای نیستند و در حالت غیر انسانی شب را بدست روز می سپارند.

از سوی دیگر، روسیه و ایران و هند دیگر به پیشانی امریکا در قسمی معامله گری که نتایج منفی داشته در قضیه انتخابات در افغانستان نگاه نمی کنند بلکه خواهان نقش جای پا در درون تشکیلات جدید قدرت سیاسی در افغانستان هستند. در انتخابات 1393 پاکستان و ترکیه هریک به دادن پول به نفع کمپاین غنی امتیازات از حکومت در عرصه اقتصاد و سیاست و بازار فروش گرفتند ولی غنی هم ترکیه و هم پاکستان را به صورت های متفاوت چوب زاغ سیاسی زد که کنون ترکیه در حمایت از تیم ثبات و همگرایی که دوستم در آن شریک است فعالیت دارد. پاکستان در صدد و فرصت موقعیت بود که طالبان با امضای پیمان یکجانبه به امریکا در بده بستان ها، انتخابات را به تویق اندازد و در خم و پیچ بازی های صلح طالبان را به کرسی ارگ بنشانند. ولی، ترامپ بطور ناگهانی در آخرین تحلیل قصه طابان را مفت کرد. به خلیلزاد دستور داد تا به امریکا بیاید و درحضور کنکره به سوالات پاسخ دهد.

روسها معامله پشت پرده طالبان و خلیلزاد را افشا کرده اند که به موجب آن طالبان با خلیلزاد معامله کرده بودند که در صورت سپرده شدن قدرت سیاسی به آنها، معادن آهن حاجیگگ در بامیان و لتیوم در هلمند را به فامیل خلیلزاد می دهند که این ماجرا را سیا کشف کرد و ترامپ بر خلیلزاد دلال سیاسی خشم گرفت و کنگره امریکا خلیلزاد را احضار کرده اند. تا خشتک اش را چهاره پاره کنند و بر سراش بسته نمایند. البته، علی رغم ظاهر قضیه نبض انتخابات و اینکه چه کسی به کرسی ریاست جمهوری افغانستان تکیه بزند در دست جان بس سفیر امریکا و حمایت ضمنی انگلیس است.

در این آشفته بازار و تراژدی بزرگ روشنفکران سرگردان چپ و ملی گرای ضدحکومت کابل، در خارج از کشور خودشان را در قسمی شعار پراگنی دل خوش و مشغول ساخته اند و هیج برنامه و هدف مشخص سیاسی و همفکری و همدری میان روشنفکران سرگردان افغانستانی یافت نمی شود. حتی در میان چپی ها و ملی گرایان نیز اختلافت فکری و کنش وجود دارد و تعدادی از فاشیست های تاجیک تبار و پشتون تبار جنگ قلمی خراسان و افغانستان راه دامن می زنند و از پرداختن به اصل قضیه یعنی حضور اشغال گران و نوشتن مقالات روشنگرانه و تحیل از اوضاع سیاسی افغانستان و منطقه و جهان طفره می روند و در باندبازی های گروهی در فیس بوک شعار پراگنی و یا شعرگویی می کنند و یا طنز نویسی ملانطقی لق لق لسان که شرم آور و گریز از از واقعیت ها و ترس از آینده در نهاد روشنفکران سرگردان بی برنامه را نشان می دهد.

محمد صدیقی