حرف زشت زدن در کودکان، نحوه برخورد

روزنامه تهران امروز: دوست یابی کودکانی که به مهد کودک می‌روند، بیشتر از کودکانی است که به مهد کودک نمی‌روند. از همان سن کودکی مهم است که فرزندتان با چه کسی دوست است.

حتما تاثیرات دوست‌ های کودک خود را در نحوه حرف زدن، حرکات بدن و بقیه رفتار‌ها دیده یا خواهید دید. شما می‌توانید با قرار دادن کودک خود مقابل دوست‌ هایی که خودتان می ‌پسندید، این امر را کنترل کنید اما تاثیرپذیری کودکان از هم امری اجتناب ‌ناپذیر است.

لازم نیست اگر دیدید فرزندتان کار بدی از دوستش یاد گرفته او را تنبیه یا از وجود دوستش محروم کنید. همیشه در برابر رفتار‌های بد فرزندتان بی ‌تفاوت باشید و کارهای خوبش را تشویق کنید چرا که با عکس‌العمل تند در برابر کارهای بد، تنها فرزند تان را از حساسیت خود مطلع می‌کنید.

مثلا اگر فرزندتان حرف زشتی زد، حرف او را نشنیده گرفته و اصلا عکس‌العملی مانند خندیدن، اخم کردن و... نشان ندهید.

بی‌ تفاوتی باعث می‌شود که کودک به مرور زمان این حرف را از گفتارش حذف کند. شما در فرصت‌هایی که با کودک خود به گفت ‌وگو می ‌پردازید، می‌توانید وقتی را به بررسی رفتار او و دوستش اختصاص دهید.

دقت کنید که هرگز از جملاتی نظیر این که رفتارت بسیار بد بود یا این حرف دوستت زشت بود و... استفاده نکنید و به جای آن از جملات اگر به جای آن کار این کار را می‌ کردی یا بهتر بود به جای آن حرف این را می‌زدی یا اگر این حرف را نمی‌زدی خیلی بهتر بود یا هیچ کس از تو انتظار این رفتار را نداشت و می‌توانستی این‌چنین رفتار کنی، استفاده کنید تا تاثیر بیشتری روی کودک خود بگذارید. یادتان باشد هیچ دوستی صد درصد خوب یا صد درصد بد نمی‌شود.

پس به کودک خود بیاموزید که از دوستانش تاثیر مثبت بگیرد و روی آنها تاثیر مثبت بگذارد و خودتان نیز همچون صافی برای رفتار‌های بد کودک ‌تان باشید و از رشد و گسترش رفتار‌های بد در شخصیت کودک ‌تان جلوگیری کنید.

حتما شاهد دعواهای کودکانه بوده‌اید. کودکان معمولا سر اسباب‌بازی‌ها، نقش‌های بازی و... با هم اختلاف پیدا می‌کنند.

والدین در این دعوا‌ها باید به چند نکته توجه کنند: هرگز به کودک خود نیاموزید که هر کسی تو را زد او را بزن چرا که این امر تنها به دعواهای کودکان دامن می‌زند و حتی باعث می‌شود کودک ‌تان بیشتر کتک بخورد. اصولا دست بزن داشتن در کودکان خوب نیست و ما باید هرچه بیشتر این رفتار را از رفتار‌های کودک ‌مان حذف کنیم.

هرگز به خبرچینی کودکان از هم اهمیت ندهید و از آنها بخواهید خودشان مشکل‌شان را حل کنند. به آنها بگویید اگر نمی‌توانند مشکل‌شان را حل کنند تنهایی به بازی ادامه دهند.

همین باعث می‌شود که آنها به حل مشکل خود تحریک شوند. هرگز اسباب‌بازی را از دست کودکی نگرفته و به دیگری بدهید زیرا در دعواهایی که سر اسباب‌بازی است، هر دو کودک مقصرند.

اول صاحب اسباب ‌بازی که حاضر به گذشتن از اسباب ‌بازی خود نیست و نمی‌تواند آن را به اشتراک بگذارد و دوم کسی که می‌خواهد اسباب‌بازی کودک دیگر را برای خود بردارد.

در چنین مواقعی اگر کودکان به توافق نرسیدند و شما مجبور به دخالت شدید، بهترین کار گرفتن آن اسباب‌بازی از هر دوی آنهاست و گفتن اینکه تا خودتان به یک راه‌حل درست نرسید و با هم موافق نباشید، از اسباب ‌بازی خبری نیست.

با این کار هر دو متوجه اشتباه خود می‌شوند و در پی راه‌حلی می‌گردند که باز به اسباب‌ بازی برسند و آن گاه به توافق می‌رسند که با هم با آن بازی کنند.

یادتان باشد که دست بزن، فحش دادن و با هم نخواستن الگوهای رفتاری هستند که کودکان معمولا از والدین خود می‌آموزند، پس برای داشتن فرزندی با روابط دوستانه نرمال، اول روابط داخل خانه را نرمال کنید.

اگر کودک شما خجالتی است و نمی‌تواند با هم ‌سن ‌و‌سالان خود ارتباط برقرار کند و شدیدا در روابطش به شما وابسته است، شما می‌توانید به او کمک کنید تا بتواند روابط دوستانه و صمیمانه‌ای برقرار کند. ابتدا باید به‌ تدریج وابستگی کودک‌ تان را به خود کم کنید.