خداشناسی در کلام امام حسین(ع)

امام حسین(ع) در حدیثی با این مضمون «اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ» در رابطه‌با شناخت خدا فرموده است: «اى مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‏گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‏گاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بى‏ نیاز شوند».(بحارالانوار، ج ،۵ ص ۳۱۲، ح۱)امام حسین(ع) همچنین درباره یافتن خداوند فرموده است: «مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ؛ پروردگارا! آن‌که تو را نیافت، چه یافت و آن‌که تو را یافت، چه از دست داد».(بحارالانوار، ج ۹۵، ص ۲۲۶، ح۳)