روان درمانی گروهی چیست؟ مزایا، معایب و کاربرد گروه درمانی

روان درمانی گروهی نوعی روان درمانی است که شامل یک یا چند درمانگر است که همزمان با چندین نفر کار می کنند. این نوع درمان به طور گسترده در مکان های مختلفی از جمله تمرینات درمانی خصوصی، بیمارستان ها، کلینیک های بهداشت روان و مراکز اجتماعی در دسترس می باشد. گروه درمانی گاهی اوقات به تنهایی استفاده می شود، اما معمولاً در یک برنامه جامع درمانی که شامل درمان فردی و دارو نیز می باشد، ادغام می شود. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام در مورد روان درمانی گروهی و اصول آن توضیح می دهیم.

اصول روان درمانی گروهی

در تئوری و تمرین روان درمانی گروهی ، ایروین دی یالوم به تشریح اصول درمانی کلیدی می پردازد که از گزارشات فردی افراد درگیر در فرآیند گروه درمانی بوده است:

القای امید: گروه شامل اعضا در مراحل مختلف فرایند درمان است. در آغاز فرآیند، مشاهده افرادی که مشغول سازگاری یا بهبودی هستند به افراد امیدواری می دهد.

عمومیت داشتن: عضویت در گروهی از افراد که تجربیات یکسانی دارند، به افراد کمک می کند تا ببینند آنچه آنها در حال تجربه هستند عمومیت دارد و تنها نیستند.

تبادل اطلاعات: اعضای گروه می توانند با به اشتراک گذاری اطلاعات، به یکدیگر کمک کنند.

نوع دوستی: اعضای گروه می توانند نقاط قوت خود را به اشتراک بگذارند و به دیگران در گروه کمک کنند که می تواند باعث افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس شود.

بازیابی درمانی گروه خانوادگی اولیه: گروه درمانی از جهاتی بسیار شبیه خانواده است. در داخل گروه، هر یک از اعضا می توانند بررسی کنند که چگونه تجارب کودکی در شخصیت و رفتارها نقش داشته است. آنها همچنین می توانند یاد بگیرند که از رفتارهایی که مخرب یا غیر کمک کننده در زندگی واقعی هستند، پرهیز کنند.

توسعه تکنیک های اجتماعی شدن: مجموعه گروهی مکان مناسبی برای تمرین رفتارهای جدید است. مجموعه ای امن و حمایتی که به اعضای گروه امکان می دهد بدون ترس از شکست تجربه کنند.

رفتار تقلیدی: افراد می توانند از رفتار سایر اعضای گروه الگو بگیرند یا رفتار درمانگر را مشاهده و تقلید کنند.

یادگیری بین فردی: با تعامل با افراد دیگر و دریافت بازخورد از گروه و درمانگر، اعضای گروه می توانند درک بیشتری از خود کسب کنند.

انسجام گروهی: از آنجا که گروه در یک هدف مشترک متحد است، اعضا احساس تعلق و پذیرش را به دست می آورند.

تخلیه هیجانی: به اشتراک گذاشتن احساسات و تجربیات با گروهی از افراد می تواند به تسکین درد، گناه یا استرس کمک کند.

عوامل وجودی: در حالی که کار در یک گروه پشتیبانی و راهنمایی را ارائه می دهد، گروه درمانی به اعضا کمک می کند تا درک کنند که آنها مسئول زندگی ، اقدامات و انتخاب های خودشان هستند.

نحوه عملکرد روان درمانی گروهی

گروه ها می توانند به اندازه سه یا چهار نفر کوچک باشند، اما جلسات گروه درمانی اغلب حدوداً هشت تا دوازده نفر را درگیر می کند (اگرچه امکان شرکت کنندگان بیشتر نیز وجود دارد). این گروه به طور معمول هر هفته یک یا دو بار یا بیشتر برای یک ساعت یا دو ساعت برگزار می شود.

به گفته اود مانور، نویسنده کتاب راهنمای روان درمانی، حداقل تعداد جلسات گروه درمانی معمولاً حدود شش است اما یک سال کامل جلسات ادامه دارد. مانور همچنین خاطرنشان می کند که این جلسات ممکن است باز یا بسته باشد. در جلسات آزاد، خوشحال می شوند که شرکت کنندگان جدید در هر زمان به آنها ملحق شوند. در یک گروه بسته، فقط گروه اصلی اعضا دعوت می شوند تا شرکت کنند.

بنابراین یک جلسه روان درمانی گروهی معمولی چگونه به نظر می رسد؟ در بسیاری موارد، گروه در اتاقی که صندلی ها در یک دایره بزرگ قرار گرفته اند شرکت می کنند تا اعضا همدیگر را ببینند. جلسه ممکن است با معرفی اعضای گروه وبیان دلیل شرکت در گروه درمانی توسط خودشان آغاز شود. اعضا همچنین ممکن است تجربیات و پیشرفت خود را از آخرین جلسه به اشتراک بگذارند.

شیوه دقیق انجام جلسه به میزان زیادی به اهداف گروه و سبک درمان بستگی دارد. برخی از درمانگران ممکن است شیوه گفتگوی آزاد تر را ترجیح دهند، طوری که هر یک از اعضاء در شرایطی که خود مناسب می داند مشارکت می کند. در عوض سایر درمانگران برای هر جلسه برنامه خاصی دارند که ممکن است شامل داشتن مهارت های جدید برای تمرین با سایر اعضای گروه باشد.

اثربخشی گروه درمانی

گروه درمانی به ویژه در مواقع خاص می تواند مؤثر باشد. در مطالعه‌ای که در سال 2014 منتشر شد، محققان نتایج بیماران را در یک کلینیک سرپایی تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که روان درمانی گروهی یک انتخاب درمانی مؤثر برای افسردگی برای برخی از بیماران است، تقریباً از هر 5 بیمار 1 نفر کنار گذاشته شدند.

مقاله ای که در نظارت روانشناسی متعلق به انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شده است حاکی از آن است که روان درمانی گروهی معیارهای اثربخشی تعیین شده توسط انجمن روانشناسی بالینی (بخش 12 APA) را برای اختلال هراس، اختلال دو قطبی، اختلال وسواس-اجباری، هراس اجتماعی و سوء استفاده مواد تأمین می کند.

دلایل استفاده از روان درمانی گروهی

مزایای اصلی روان درمانی گروهی شامل موارد زیر است:

گروه درمانی به افراد این امکان را می دهد تا حمایت و تشویق اعضای دیگر گروه را دریافت کنند. افراد شرکت کننده در این گروه می توانند ببینند که دیگران هم کارهای مشابهی انجام می دهند که می تواند به آنها کمک کند احساس تنهایی کمتری کنند.

اعضای گروه می توانند به عنوان الگوی نقش در اختیار سایر اعضای گروه باشند. با مشاهده کسی که با موفقیت در مواجهه با مشکل سازگاری پیدا کرده، اعضای دیگر این گروه می توانند ببینند که امید به بهبودی وجود دارد. با پیشرفت هر یک از افراد، آنها به نوبه خود می توانند به عنوان یک الگوی نقش و حمایت از دیگران عمل کنند. این می تواند به تقویت احساس موفقیت و پیشرفت کمک کند.

روان درمانی گروهی اغلب بسیار مقرون به صرفه است. به جای تمرکز فقط روی یک درمان جو در یک زمان، درمانگر می تواند وقت خود را به گروه بسیار بزرگتری از مردم اختصاص دهد.

گروه درمانی یک پناهگاه بی خطر را ارائه می دهد. این مجموعه به افراد اجازه می دهد تا رفتارها و اقدامات را در زمینه ایمنی و امنیت گروه انجام دهند.

با کار در یک گروه، درمانگر می تواند ببیند که برای اولین بار چگونه هر شخص در مقابل سایر افراد واکنش نشان می دهد و در موقعیت های اجتماعی رفتار می کند. با استفاده از این اطلاعات، درمانگر می تواند بازخورد ارزشمندی را برای هر درمان جو ارائه دهد.

بیشتر بدانید: روانشناسی در رابطه با امید داشتن چه می گوید

مزایای روان درمانی گروهی

پیوستن به گروهی از غریبه ها ممکن است در ابتدا رعبت آور به نظر برسد، اما روان درمانی گروهی مزایایی را ایجاد می کند که درمان فردی آن ممکن نیست. روانشناسان می گویند در حقیقت اعضای گروه تقریباً همیشه از این که پاداش کسب تجربه از گروه چقدر می تواند باشد، تعجب می کنند.

گروه ها می توانند به عنوان یک شبکه پشتیبانی و یک تابلوی صدا عمل کنند. سایر اعضای گروه غالباً به شما کمک می کنند تا ایده های خاصی را برای بهبود وضعیت دشوار یا چالش های زندگی ارائه دهید و شما را در طول راه پاسخگو نگه می دارد.

صحبت منظم و گوش دادن به دیگران نیز به شما کمک می کند تا مشکلات خود را در چشم انداز قرار دهید. بسیاری از افراد مشکلات سلامت روان را تجربه می کنند اما تعداد کمی از آنها با افرادی که آنها را به خوبی نمی شناسند، آشکارا صحبت می کنند. اغلب اوقات، ممکن است احساس کنید که تنها کسی هستید که تلاش می کنید- اما اینطور نیستید. شنیدن اینکه دیگران چه کار می کنند، می تواند آرامش بخش باشد و متوجه شوید که تنها نیستید.

تنوع یکی دیگر از مزایای مهم روان درمانی گروهی است. افراد شخصیت ها و پیشینه های مختلفی دارند و به طرق مختلف به موقعیت ها نگاه می کنند. با دیدن نحوه برخورد دیگران با مشکلات و ایجاد تغییرات مثبت، می توانید طیف کاملی از استراتژی ها را برای مقابله با نگرانی های خود کشف کنید.

روان درمانی گروهی فراتر از پشتیبانی

در حالی که اعضای گروه منبع مهمی برای پشتیبانی هستند، جلسات رسمی گروه درمانی علاوه بر گروههای خودیاری و پشتیبانی غیررسمی مزایایی را به همراه دارد. جلسات گروه درمانی توسط یک یا چند روانشناس با آموزش تخصصی هدایت می شود که به اعضای گروه استراتژی های اثبات شده را برای مدیریت مشکلات خاص آموزش می دهد.

اگر به عنوان مثال در یک گروه مدیریت خشم شرکت دارید، روانشناس شما استراتژی های آزمایش شده علمی را برای کنترل خشم توصیف خواهد کرد. این راهنمایی متخصص می تواند به شما کمک کند از تجربه گروه درمانی خود نهایت استفاده را ببرید.

پیوستن به یک گروه درمانی

برای یافتن یک گروه مناسب، از پزشک یا روانشناس شخصی خود (در صورت وجود) در مورد پیشنهادات خود بپرسید. همچنین بیمارستان های محلی و مراکز درمانی که اغلب از گروه های مختلف حمایت مالی می کنند، بررسی کنید.

هنگام انتخاب گروه، سوالات زیر را در نظر بگیرید:

آیا گروه باز است یا بسته است؟

گروه های باز کسانی هستند که اعضای جدید می توانند در هر زمان عضو شوند. گروه های بسته کسانی هستند که در آن همه اعضا به طور همزمان شروع به فعالیت می کنند. به عنوان مثال، همه آنها ممکن است در جلسه 12 هفته ای شرکت کنند.

جوانب مثبت و منفی از هر نوع وجود دارد. هنگام پیوستن به یک گروه باز، ممکن است یک دوره تنظیم جهت آشنایی با سایر شرکت کنندگان در گروه وجود داشته باشد. اما اگر می خواهید به گروه بسته بپیوندید، ممکن است لازم باشد چندین ماه صبر کنید تا یک گروه مناسب در دسترس باشد.

چند نفر در گروه هستند؟

گروه های کوچک ممکن است زمان بیشتری را برای تمرکز روی هر فرد فراهم کنند، اما گروه های بزرگتر تنوع و چشم انداز بیشتری را ارائه می دهند. با روانشناس خود صحبت کنید که کدام انتخاب برای شما بهتر است.

اعضای گروه چقدر یکسان هستند؟

گروه ها معمولاً در شرایطی که اعضا مشکلات مشابهی را تجربه می کنند و در سطوح مشابهی عملکرد می کنند بهتر عمل می کنند.

آیا روان درمانی گروهی کافی است؟

بسیاری از افراد دریافته اند که مشارکت در هر دو گروه درمانی و روان درمانی فردی مفید است. شرکت در هر دو نوع روان درمانی می تواند شانس شما را در ایجاد تغییرات با ارزش و پایدار افزایش دهد. اگر در روان درمانی شخصی شرکت کرده اید و پیشرفت شما متوقف شده است، پیوستن به یک گروه ممکن است رشد شخصی شما را شروع کند.

چه مقدار باید به اشتراک بگذارم؟

محرمانه بودن بخش مهمی از قوانین اساسی برای روان درمانی گروهی است. با این حال، هیچ تضمین مطلقی برای حفظ حریم خصوصی در هنگام اشتراک با دیگران وجود ندارد، بنابراین هنگام تقسیم اطلاعات شخصی، از عقل سلیم استفاده کنید. این گفته را به یاد داشته باشید که شما تنها کسی نیستید که داستان شخصی خود را به اشتراک می گذارید. گروه ها در جایی که ارتباط صریح و صادقانه بین اعضا وجود داشته باشد، به بهترین وجه کار می کنند.

اعضای گروه به عنوان غریبه شروع می شوند، اما در مدت زمان کوتاهی، به احتمال زیاد آنها را به عنوان یک منبع با ارزش و قابل اعتماد پشتیبانی می بینید.

طول مدت درمان گروه درمانی

جلسات روان درمانی گروهی 1 ساعت و 15 دقیقه طول می کشد. آنها هر هفته برگزار می شوند.

خطرات و عوارض جانبی روان درمانی گروهی

صحبت و تفکر درباره مشکلات عاطفی می تواند دشوار باشد. به همین دلیل برخی از افراد می توانند قبل از احساس بهتر، احساس بدتر کنند. ما برای مدیریت احساسی قوی با شما همکاری می کنیم.

عکس العمل ها

برای بعضی از افراد شرکت در یک جلسه گروهی می تواند باعث عصبانیت شود یا احساس افسردگی را بدتر کند یا احساس کند که مورد انتقاد اعضای دیگر گروه قرار گرفته است.

روبرو شدن با گذشته و حقیقت می تواند دردناک باشد اما محدودیت های خود را دارد و درمانگر اصلی گروه به آن احترام می گذارد. همچنین درمانگر محدودیت های خود را در مورد آنچه می توانند درک کنند و به آنها کمک کنند، دارند.

گزینه های دیگر

روان درمانی گروهی برای همه نیست. طیف وسیعی از روشهای درمانی جایگزین وجود دارد که درمانگر شما هنگام مشاوره با شما صحبت می کند.

بیشتر بدانید: مشاوره در جامعه چه نقشی ایفا می کند؟

سایر روشهای روانشناختی عبارتند از:

روان درمانی روانشناختی فردی مشاوره رفتار درمانی شناختی درمان تحلیلی شناختی درمان پویای بین فردی زوج درمانی خانواده درمانی

در بعضی موارد بیماران با داروهایی که توسط پزشک و در موارد نادر توسط کارمندان ما تجویز می شود، کمک می کنند.

ممکن است بیماران تصمیم بگیرند که هیچ نوع کمک حرفه ای را برای مسئله خود به کار نبرند و خودشان این مشکل را مدیریت کنند.

یک جلسه عملی در روان درمانی گروهی

روان درمانی گروهی معمولاً توسط یک یا دو درمانگر آموزش دیده جهت هدایت گروه های درمانی، هدایت می شود. اندازه گروه می تواند از شش تا دوازده عضو باشد. در حالی که ممکن است گروهها کوچک یا بزرگ باشند، روند گروه ممکن است در گروههای بسیار بزرگتر کمتر مؤثر باشد.

به طور معمول، گروه ها هر هفته 1-2 ساعت ملاقات می کنند و نگرانی های خاصی را که توسط اعضای گروه به اشتراک گذاشته می شود، مرتفع می کنند. حداقل تعداد جلسات توصیه شده اغلب شش است، اما افراد زیادی برای یک سال کامل شرکت می کنند.

جلسات روان درمانی گروهی می تواند در انواع مختلف مانند مراکز اجتماعات، دفاتر درمانی، بیمارستان ها، کتابخانه ها، خانه های اعضا برگزار شود. برخی علاوه بر گروه درمانی ، به درمان فردی می روند. افرادی که در گذشته معالجه بهداشت روان را دریافت کرده اند ممکن است فقط در روان درمانی گروهی شرکت کنند.

بیشتر گروه ها در یک اتاق آرام با صندلی هایی که مرتب شده اند ملاقات می کنند تا اطمینان حاصل کنند که هر شخص می تواند همه افراد دیگر را ببیند. برای شروع، اعضا ممکن است خود را معرفی کنند، در مورد پیشرفت خود بحث کنند یا دلیل حضور در گروه درمانی را به اشتراک بگذارند.

فعالیت های گروهی بستگی به سبک درمانگر و اهداف گروه دارد. برخی از درمانگران برای هر جلسه دروس برنامه ریزی کرده اند. برخی دیگر ممکن است یک سبک بحث آزادانه را برگزار کنند. جلسات روان درمانی گروهی می تواند باز یا بسته باشد.

در گروه های آزاد، اعضای جدید می توانند در هر زمان به گروه بپیوندند.

در یک گروه بسته، همه اعضا به طور هم زمان می پیوندند. فقط آنها در جلسات شرکت می کنند.

پیوستن به یک گروه آزاد غالباً آسان تر است، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا بتوانند اعضای موجود را بیشتر بشناسند. اعضای یک گروه بسته به طور هم زمان با یکدیگر آشنا می شوند اما ممکن است زمان بیشتری صبر کنند تا بتوانند به گروهی که برای آنها موثر باشد، بپیوندند.

تاریخچه گروه درمانی

روان درمانی گروهی در طول جنگ جهانی دوم رایج شد. در آن زمان ارائه دهندگان سلامت روان به اندازه کافی برای درمان مسائل بهداشت روانی مرتبط با جنگ وجود نداشت. با این حال تحقیقات در مورد قدرت این گروه دهه ها قبل آغاز شده بود.

در سال 1895، فرنچ پلی مث و گوستاو لی بون، کتاب جمعیت: مطالعه ای از ذهن رایج را منتشر کرد. لی بن عقیده خود را مبنی بر اینکه “وقتی شخص وارد یک گروه می شود رفتار فرد تحت تأثیر قرار می گیرد” به اشتراک گذاشت. وی مشاهده کرد که افراد در جمع حاضر به نفع این گروه از منافع شخصی چشم پوشی کرده و نسبت به عواقب اقدامات خود آگاهی کمتری پیدا می کنند.

برجسته ترین مدافع روان درمانی گروهی ممکن است ایروین یالوم، نویسنده نظریه و عمل روان درمانی گروهی باشد. تحقیقات یالوم بر تأثیر گروه درمانی بر افراد تأکید دارد وهمچنین عوامل مؤثر در بهبودی در یک گروه را مشخص می کند. سایر کسانی که در این رویکرد مشارکت داشته اند عبارتند از: زیگموند فروید، یعقوب مورنو، اریک برن و کارل راجرز.

روان درمانی گروهی فرآیند محور و روانشناختی

انواع مختلفی از گروه های درمانی وجود دارد، اما بیشتر گروه های درمانی را می توان به دو روش اصلی تقسیم کرد. این رویکردها عبارتند از روان درمانی گروهی روانشناختی و گروه درمانی فرآیند محور.

گروه های روانشناختی

در مورد موضوعات خاص اطلاعاتی را در اختیار اعضا قرار می دهند. آنها همچنین ممکن است مهارت های سازگاری سالم را آموزش دهند. این گروه ها توسط یک درمانگر واجد شرایط انجام می شود که جلسات را هدایت می کند و اهداف را تعیین می کند. پیوندهای بین اعضای گروه در اینجا از اهمیت کمتری برخوردار است زیرا درمانگر بیشتر مطالب را از طریق آموزش ارائه می دهد. در این نوع روان درمانی گروهی ، درمانگر نقش معلم را بر عهده می گیرد.

گروههای فرآیند محور

بر تجربه گروه تمرکز می کنند. در حالی که درمانگر بحث گروهی را هدایت می کند، آنها به عنوان یک مربی عمل می کنند نه یک مربی. آنها مراقب هستند که کانون توجه نباشند. اعضای گروه در بحث و فعالیتهای گروهی شرکت می کنند. اشتراک در این نوع فعالیتها می تواند منجر به احساس تعلق و افزایش اعتماد به نفس شود. در گروه درمانی فرآیند محور، گروه مسئول جلسات خود هستند.

برخی افراد آرزو می کنند مهارت هایی مانند فرزندپروری، مراقبت از فرزند یا مدیریت استرس را بدست آورند. آنها ممکن است از گروه درمانی روانشناختی بهره مند شوند. برخی دیگر برای مقابله با یک تغییر عمده زندگی مانند طلاق، بازنشستگی یا پیری به دنبال رشد شخصی هستند. این افراد می توانند از روان درمانی گروهی فرآیند محور بهره مند شوند.

پنج مزیت روان درمانی گروهی

طبق گفته دکتری جود هس، روانشناس بالینی که یک تمرین خصوصی با زوج ها، خانواده ها و گروه های مختلف در برکلی، کالیفرنیا دارد برای بسیاری از افراد ” گروه درمانی می تواند از درمان فردی قدرتمندتر و جهش پذیرتر باشد”.

انواع مختلفی از گروه درمانی وجود دارد. همانطور که دکتر ایروین یالوم در نظریه و تمرین روان درمانی گروهی (که اکنون در نسخه پنجم خود است) می نویسد “تعدد اشکال، امروزه به قدری مشهود است که بهتر است نه تنها از روان درمانی گروهی بلکه در مورد بسیاری از گروههای درمانی صحبت نکنیم.”

روان درمانگر علی میلر، که در کار با زوج ها و گروه ها نیز تخصص دارد، انواع مختلفی را شناسایی کرده است: برخی از گروه ها بر یادگیری بین فردی تمرکز می کنند. اعضا در مورد اینکه چه احساسی نسبت به یکدیگر دارند صحبت می کنند. در گروههای پشتیبانی، اعضا بیشتر روی آنچه در زندگی آنها خارج از گروه اتفاق می افتد تمرکز می کنند.

میلر آنچه را که او “گروه های ترکیبی” می نامد، هدایت می کند. ” در اینجا تشویق به صحبت کردن درباره زندگی شما در خارج از گروه و همچنین صحبت در مورد پویایی درون گروه است. ” همچنین گروه های روانشناختی نیز وجود دارند که پزشک متخصص مهارت های خاصی مانند مدیریت خشم یا رفتار درمانی دیالکتیکی را به اعضا می آموزد.

میلر که گروههایی را در سانفرانسیسکو و برکلی کالیفرنیا رهبری می کند، گفت: “آنچه که من فکر می کنم همه آنها که با هم در ارتباط هستند و تحت رهبری یک درمانگر گروه آموزش دیده اند، برای بهبود زندگی خود به طریقی کار کنند.” هس گفت، این گروه ها معمولاً از چهار تا 10 نفر تشکیل می شوند و به صورت هفتگی 90 دقیقه با همملاقات می کنند. وی گفت که آنها می توانند به اندازه چند ماه کوتاه باشند یا تا پنج تا 10 سال دوام داشته باشند. بنابراین چرا روان درمانی گروهی اینقدر مفید است؟ در زیر، میلر و هس پنج مزیت را به اشتراک گذاشته اند.

روان درمانی گروهی به شما کمک می کند متوجه شوید که تنها نیستید.

طبق گفته یالوم در نظریه و عمل گروه درمانی ، “بسیاری از بیماران با این فکر ناامیدکننده که در بیچارگی خود تنها هستند، وارد درمان می شوند که به تنهایی مشکلات، افکار، انگیزه ها و خیالات ترسناک یا غیرقابل قبول را دارند.” اگر چه این درست است که هر یک از ما بی همتا هستیم و ممکن است شرایط منحصر به فردی داشته باشیم ، اما هیچ یک از ما در مبارزاتمان تنها نیست.

به عنوان مثال، سالهاست یالوم از اعضای یک گروه فرآیند خواسته است که به طور ناشناس چیزی را که نمی توانند در این گروه به اشتراک بگذارند، بنویسند. اعضا شامل دانشجویان پزشکی، روانپزشکان، پرستاران، تکنسین های روانپزشکی و داوطلبان ارتش صلح بودند. او می نویسد که اسرار “از لحاظ ظاهری مشابه بودند”. چندین موضوع پدیدار شد: مردم معتقد بودند که آنها ناکافی و بی کفایت هستند. آنها احساس بیگانگی و نگرانی می کردند که نمی توانند به شخص دیگری اهمیت دهند یا عاشق آن شوند و دسته سوم شامل نوعی راز جنسی بود. همانطور که میلر گفت، گروه درمانی باعث انزوا و بیگانگی می شود. وی گفت این احساس افزایش می یابد که “همه ما در این امر مشترک هستیم” و رنج را عادی می کند.

روان درمانی گروهی داد وستد حمایت را آسان می کند.

میلر گفت یک تصور غلط در مورد گروه درمانی این است که اعضاء به نوبت درمان های فردی را از درمانگر دریافت می کنند و سایرین مشاهده می کنند. با این حال همانطور که او توضیح داد، اعضای در واقع تشویق می شوند به جای گرفتن همه موارد از پزشک برای پشتیبانی، بازخورد و ارتباط به یکدیگر کمک کنند. میلر این مثال را به اشتراک گذاشت: یک عضو احساس انزوا و تنهایی می کند و نمی داند چگونه دوست پیدا کند. گروه با گوش دادن به مکالمه و مشارکت با او در کل جلسه از او حمایت می کنند که به خودی خود احساس انزوا را کاهش می دهد. اعضا همچنین تجربیات خود را با یکدیگر به اشتراک می گذارند و آنها نحوه سپری کردن تنهایی یا غلبه بر انزوا “امید، انگیزه، تشویق و گاهی پیشنهادات”خود را به اشتراک می گذارند.

روان درمانی گروهی به شما کمک می کند تا “صدای” خود را پیدا کنید.

میلر صدا را “آگاهی از احساسات و نیازهای شما و بیان آنها” تعریف کرد. “وی در گروه های خود ، اعضا را به شدت ترغیب می کند تا در طول جلسه توجه کنند که چه احساسی دارند و در مورد آن صحبت کنند. وی گفت: “بسیاری از افراد نمی دانند وقتی در حال تعامل با افراد دیگر هستند، چه احساسی دارند، زیرا در هنگام برقراری ارتباط با دیگران ارتباط با خود دشوار است. این یکی از مواردی است که من بیشتر در گروه هایم به آن توجه می کنم. ”

روان درمانی گروهی به شما کمک می کند تا به روشهای سالمتری با دیگران (و خودتان) در ارتباط باشید.

هس که تدریس گروه دینامیک را در موسسه مطالعات انتگرال کالیفرنیا در سانفرانسیسکو انجام داده است، گفت: اغلب مردم نمی فهمند که چرا روابطشان مؤثر نیست “در فضای امن روان درمانی گروهی ، اعضا می توانند از دیگران که به یک درجه یا درجه دیگری به آنها اهمیت می دهند، بازخورد صادقانه دریافت کنند.” به عنوان مثال، طبق گفته هس، اعضا می توانند بگویند: “من می خواهم به شما نزدیکتر شوم، اما همیشه به نظر می رسد مرا از خودتان دور نگه می دارید”، “این به من یادآوری می کند که شما همیشه کسی هستید که سکوت را بشکنید” و ” وقتی چیزی را به اشتراک می گذارید، من بی تاب می شوم زیرا رسیدن به این نکته خیلی طول می کشد. ”

میلر گفت گروه ها این فرصت را می دهند تا ببینند که مردم در حال حاضر چگونه با دیگران و خودشان ارتباط دارند. او این مثالها را به اشتراک گذاشت: آیا شما تا زمانی که کسی از شما دعوت به صحبت کند، عقب مانده اید؟ یا پیشقدم می شوید؟ آیا فقط اطلاعات مثبتی درباره خود یا چیزهایی که با آنها دست و پنجه نرم می کنید به اشتراک می گذارید؟ به دیگران اجازه آشنایی با کدام قسمت هایتان می دهید؟ چه بخش هایی از خود را پنهان می کنید؟ چگونه می توانید درگیری را حل کنید؟ چگونه نیازهای خود را برآورده می کنید؟

به گفته میلر، اعضا نیز تشویق می شوند راه های دیگر ارتباط را امتحان کنند. به عنوان مثال، به جای اینکه از کسی سؤال کنید، توضیح می دهید که چرا شما این سؤال را از آنها می پرسید. او گفت به جای اینکه فقط مشاوره بگیرید، آنچه را که به شما انگیزه می دهد تا توصیه ای را بکنید، در میان می گذارید. ” شما شروع می کنید تا ببینید که راه های بیشتری برای ارتباط شما با دیگران در اختیار شما قرار دارد. این کمک می کند تا مردم از ریزه کاری های رابطه ای خارج شوند، مردم را آزاد می کند تا از الگوهای ارتباطی که در خدمت آنها نیست جدا شوند. ”

هس شاهد بوده است که مراجعانش هم در ارتباط با دیگران و هم با خود بهبود می یابند. به عنوان مثال، یک عضو از خودش عذرخواهی می کرد و به نظر می رسید که خیلی نگران پذیرش از سوی اعضای دیگر باشد. او فاش کرد که در زندگی خود طرد زیادی را تجربه کرده است، بنابراین ترس از تجربه شدن حتی بیشتر دارد. هنگامی که اعضا با همدلی به او پاسخ دادند، او احساس کرد که پذیرفته شده است. عذرخواهی او کم شد. وی گفت: “من احساس می کردم که او وابسته است و می تواند آرام باشد و بیشتر از خودش باشد. معلوم شد که وقتی او خیلی نمی ترسید، می تواند بسیار واضح و صریح باشد. ”

یکی دیگر از اعضای بسیار برونگرا و بسیار دوستانه با غریبه ها بود. اما دیگران خاطرنشان کردند که دوست بودن او به نظر واقعی نمی رسد و احساس ناراحتی می کنند. برای اولین بار فهمید که رفتارش برخی افراد را ناامید کرده است. او همچنین فهمید که “باید در دوستی خود انتخاب کننده بهتری باشد. ” او به بخشی جدایی ناپذیر از این گروه تبدیل شده است زیرا او واکنشهای خود را تعدیل کرده تا احساسات دیگران را نیز در بر بگیرد. ”

روان درمانی گروهی یک شبکه ایمن را فراهم می کند.

در گروه های میلر، موسوم به “اتصال معتبر”، اعضا با داشتن اصالت و حرف زدن برای خودشان، در زندگی خود مبارزه می کنند. آنها این مهارت ها را در گروه تمرین می کنند و همانطور که انجام می شود، اعتماد به نفس آنها برای تمرین آنها در خارج از گروه افزایش می یابد. وی گفت آنها همچنین می توانند حمایت گروه ها را بین جلسات داشته باشند و خطرات را آسانتر کنند. اگرشما می دانید که می توانید به گروهی از افراد که به شما اهمیت می دهند، گزارش دهید و به تجربه شما گوش می دهند، شما احساس شجاعت می کنید. در صورت سقوط هنگام جهش، میدانید کسی شما را می گیرد. گروه شبکه می شود. ”

میلر گفت علاوه بر تقویت مهارت های روابط، کاهش انزوا و یافتن صدای شما، روان درمانی گروهی نیز برای افرادی که با افسردگی ، اضطراب اجتماعی و تحول زندگی روبرو هستند، بسیار ارزشمند است. هس گفت گروه درمانی برای همه در هر مرحله از زندگی مناسب نیست. “قدرت و برخی نیازهای دیگران را می طلبد تا در یک گروه عملکرد خوبی داشته باشند ، توسط آن نابود نشوند و دیگران را نابود نکنند.” او گفت اغلب حضور در هر دو روان درمانی گروهی و درمان شخصی مفید است. “به این ترتیب، افراد می توانند درمورد آنچه در گروه برای آنها ایجاد می شود با درمانگر شخصی صحبت کنند.”

روان درمانی گروهی در مقابل درمان فردی

درمان فردی چیست؟

درمان فردی شامل یک وضعیت درمانی است که در آن یک فرد (که درمان جو برای اهداف این مقاله نامیده می شود) با حداقل یک درمانگر در روند درمانی شرکت می کند. یک درمانگر می تواند هر کسی باشد که در زمینه استفاده از درمان از جمله روانشناس، مددکار اجتماعی، مشاور، روانپزشک، مشاور ازدواج و خانواده و غیره به صورت تخصصی آموزش دیده باشد. برای اهداف این مقاله، ما درمانگر را به عنوان کسی تعریف خواهیم کرد که آموزش رسمی را در زمینه درمانی دریافت کرده و از طرف ایالتی که برای انجام درمان آن را دریافت می کند، دارای مجوز باشد. بنابراین درمان با گرفتن مشاوره از دوستان، خانواده، آشنایان و غیره متفاوت است، زیرا این یک خدمت حرفه ای است که توسط یک متخصص آموزش دیده ارائه می شود.

درمان فردی چند مزیت دارد:

محرمانه بودن اسرار درمان جو در درمان فردی به راحتی حفظ می شود. درمان جو تمام توجه درمانگر را به خود جلب می کند و این امر به درمانگر کمک می کند تا در درک مشکلات خاص درمان جو و ایجاد یک رویکرد فردی برای کمک به درمان جو کاملاً دقیق عمل کند. سطح تجزیه و تحلیل و درمان در درمان فردی در مقایسه با گروه درمانی می تواند بسیار شدیدتر و جامع تر باشد. سرعت درمان می تواند متناسب با درمان جو خاص باشد. در مواردی که درمان جو بتواند مداخلات متمرکز و شدیدتری را انجام دهد، سرعت می یابد و یا در مواردی که درمان جو برای تنظیم و حرکت کند نیاز به کندی دارد. وحدت درمانی، که به رابطه کاری بین درمان جو و درمانگر اشاره دارد در درمان فردی قوی ترین است. تحقیقات در مورد مؤلفه های درمانی موثر، به طور مداوم خاطرنشان کرده اند که وحدت درمانی یک مؤلفه اصلی مداخله درمانی موفق است. درمان فردی باعث می شود با بحث در مورد موضوعات و گرفتن بازخورد از درمانگر، خودآگاهی ایجاد شود. درمان جو می تواند زمانی را برای جلسات درمانی ترتیب دهد که بیشترین تناسب را برای برنامه خود داشته باشد. در صورت لزوم جلسات درمانی خیلی سریع ترتیب می یابد. درمان فردی باعث ایجاد مهارت های ارتباطی در افرادی می شود که در این مهارت ها نیازمند کمک هستند.

دو مورد از معایب نسبی درمان فردی شامل موارد زیر است:

درمان فردی به طور معمول گرانتر از گروه درمانی است. ممکن است بعضی از درمان جویان نیاز به شناسایی افرادی دیگر داشته با مشکلات یا موضوعات مشابه داشته باشند. این نیاز را می توان در شرایط گروهی به بهترین وجه برطرف کرد.

درمان جو در درمان فردی نیاز به انگیزه دارد و بدیهی است که در کانون توجه قرار دارد. درمان جویانی که متعهد به تغییر، انجام کار و به کار بردن اصول آموخته شده در درمان نباشند، ممکن است هنگامی که مرکز توجه باشند، دچار مشکل شوند.

این تحقیق از این فرضیه پشتیبانی می کند که درمان فردی به طور کلی برای معالجه تقریباً هر اختلال روانی، شرایط و مشکلی که معمولاً در یک محیط درمانی به آن پرداخته می شود، مؤثر است.

کدام بهتر درمان است؟

پاسخ به این سؤال، “کدام بهتر است: روان درمانی گروهی یا درمان فردی؟” پاسخ در واقع نسبتاً صریح است: “نه”. هر دو دارای مزایا و معایبی هستند که برای انواع خاص افراد و برای مسائل خاص مناسب است.

به طور کلی، تحقیقات نشان می دهد که هم گروه درمانی و هم درمان فردی در کارآیی آنها در پرداختن به تعداد زیادی از مسائل نسبتاً برابر است. بنابراین هیچ پاسخ واقعی به این سؤال که کدام بهتر است، وجود ندارد.

این یک انتخاب فردی است که می تواند توسط درمان جویانی که قادرند هر دو نوع درمان را امتحان کنند و تصمیم بگیرند که بهترین گزینه را انتخاب کنند، انجام شود. بهترین پیشنهاد این است که سعی کنید همزمان با هر دو نوع درمان درگیر شوید. متأسفانه این ممکن است برای بعضی از افراد نسبتاً گران و وقت گیر باشد. با این وجود هر دو قالب درمانی مزایا و معایبی دارند. تصمیم گیری در مورد اینکه کدام یک باید استفده شود یک انتخاب شخصی است که به مسائل شخصی فرد، اهداف و انواع درمانگران و گروههای موجود بستگی دارد.