واژه ی زرین نورم در کلامِ شب تویی
پیک روشن رای روزم در تمامِ شب تویی
بسته غم از چارسو دروازه های روز را
در عبورِ ساکتِ عشاق نامِ شب تویی
خواب ِ خلوتگاه خوفم از تو ویرانی گرفت
آفتابِ پشتِ دیوار ِ دوام ِ شب تویی
حایلِ دیوار ِ تاریک ِ ملال ِ من غم است
ساحل ِ نزدیک ِ دریای ِ ظلام ِ شب تویی
پرده آویز ِ غروب ِ غرفه های ِ غم دل است
رخنه انگیزِ حصارِ انسجام ِ شب تویی
سنگ سنگ ِ جاده های خلوت ِ رؤیای من
حرف حرف ِ روشنی ها در کلام ِ شب تویی
با ظهورت در رگ ِ من خون و گرما جان گرفت
بازتاب ِ آفتاب ِ مِی به جام ِ شب تویی
آن که با نا باوری شونا در این سالیان
در پی خورشید می گردد به بام شب تویی