قبالهٔ فروش افغانستان نهایی شد

آمریکا در تداوم اشغال افغانستان وبازی عوام‌فریبانه جنگ با تروریسم، در سلسله مذاکرات قطر که در غیاب مردم افغانستان دنبال شد، همه خطوط قرمز را عبور نموده و حال در تحت نمایشنامه "صلح " کذایی با طالبان، وارد جدید ترین بازی شده، در همیاری با پاکستان، سرنوشت سیاسی افغانستان را دگرگون ساخته و مقدرات سیاسی آنرا بوسیله مثلث شیطانی رقم خواهد زد.

فصل جدیدی از بازی های اسارت بار در استراتژی نوین آمریکا تجلی روشن دارد و در این سناریو، نقش و توفیق پاکستان برای استقرار نظام دست نشانده در کابل برجسته می‌باشد.

شواهدی موجود است، تا در دگرگونی های سیاسی موجود به استقرار "حکومت موقت" برای مشارکت طالبان و مهره های نوین، اولویت داده شده، از اجندای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اجتناب بعمل آمده و حکومت کابل از نقشهٔ سناریوی موجود حذف میگردد تا بستر مساعد برای ایجاد "امارت طالبان" در کشور فراهم گردد.

در این چشم انداز، نظام سیاسی که بدستان معماران سیاسی آمریکا بر بستر خون و آتش در کابل استقرار یافت، حال در معاملات جدید قربانی اهداف استراتژیکی آمریکا شده و بخاطر بقای سیاسی و تداوم اهداف راهبردی آمریکا در افغانستان، برای پاکستان و ارتش نیابتی آن تحفه داده میشود.

تلخترین بخش این سناریو سکوت مرگبار و معنی دار دولت "نیابتی" کابل در قبال داد و ستد جغرافیا و سرزمین افغانستان، سکوت مایوس انگیز سازمان های سیاسی و ترقی‌خواه و مردم افغانستان است. آنها همه در این بازی پیچیده و نواهای صلح کاذب و عوامفریبانه در برابر اژدهای استعماری، افسون شده اند. آنها منتظر اندکه سران کاخ سفید و اسلام آباد چه جامهٔ مرغوبی برای افغانستان آراسته می‌سازند.

در آخرین لحظات نشر این خامه، تلویزیون الجزیره فاش ساخت که مقامات آمریکا و طالبان در دور نهم مذاکرات شان، برای ایجاد "حکومت موقت"به توافق رسیدند. طبق این توافقات حکومت انتقالی مدت ۱۴ ماه با مشارکت وزرای طالبان بکار خود ادامه خواهد داد. برپایه این توافقات ۱۳۰۰۰ نیروی آمریکا طی جدول زمانی معین افغانستان را ترک خواهند کرد.

به طرز مستدام آگان امور رخداد های غم انگیز افغانستان را از نزدیک دنبال نموده تحلیل ها، دیدگاه ها و نظریات شان را حول برنامه های پیچیدهٔ عقب پرده در پیرامون مذاکرات قطر کماکان اظهار می‌دارند.

اخیراَ پایگاه رسانه ای گلوبال ریسرچ انکشافات جدید در راستای مذاکرات قطر و اهداف آمریکا و پاکستان را در این خصوص مورد تحلیل قرار داده مینگارد:[1]
"اظهارات رییس جمهور ایالات متحده دونالد ترامپ در کاخ سفید به تاریخ۲۰ اگست در مورد مذاکرات صلح افغانستان، اولین ارزیابی عمومی ترامپ از جلسه ای بود که هفته گذشته بامقامات ارشد چون وزرای خارجه، دفاع، رییس سیا و نماینده ویژه آمریکا در مورد افغانستان زلمی خلیلزاد کسی که تیم آمریکایی را در مذاکره باطالبان در دوحه رهبری میکند، برگزار شده بود.

ترامپ بیش از یکبار در طول سخنان خود در روز سه شنبه به رسانه ها گفت که مذاکرات با طالبان به خوبی پیش می رود و او این نکته را تصریح نموده خاطرنشان ساخت که طالبان واقعاً می خواهند به جنگ خود با نیروهای آمریکایی پایان دهند."
ترامپ اظهار کرد، من این را می گویم "طالبان می‌خواهند که جنگ را با ما متوقف بسازند. آنها چیزهای زیادی را از دست داده اند"

ترامپ در پی اظهارات اش از نیات خصمانه و اشغالگرانه آمریکا و اهداف ژیوپولتیک آنکشور و تغییر چهره استعماری آمریکا در کسوت جدید که به بهانهٔ ترس از تروریسم تعلیم یافته خودی برمیتابد، سخن گفته و آنچه را که انتظار می‌رفت روشن ساخت. "ترامپ واضح است که وضع موجود غیرقابل توصیف است و او درنظر دارد نیروهای خود را از افغانستان خارج نماید. اما او همچنین مصمم است که آمریکا باید "همیشه کسی را در آنجا داشته باشد". ترامپ این مساله را مبهم گذاشت. آیا «اریک پرینس»[*] آمادگی دارد تابه این دروازه گام بگذارد؟

از سوی دیگر، ترامپ در مورد حضور نیرومند اطلاعاتی و استخباراتی در مورد اینکه آمریکا [پس از خروج ارتش] از داشتن یک قدرت اطلاعاتی قدرتمند در افغانستان برخوردار خواهد بود خبر داد".
اوگفت: "هیچ کسی قابل اعتماد نیست. در جهان ما - در این جهان، من فکر میکنم به هیچ کس نمی توان اعتمادکرد."

ترامپ دلیل حضور و استقرار نظامی و امنیتی آمریکا را مبنی بر عدم اطمینان از تکرار حملات ۱۱ سپتامبر وانمود ساخته خاطر نشان ساخت که خروج کامل آمریکا از افغانستان بسیار خطرناک خواهد بود. جالب اینجا است که ترامپ روسیه (یا هر کشور دیگری) را به طرز طعنه آمیز مورد خطاب قرار داده تا آمریکا و ناتو را در افغانستان در قبرستان امپراتوری ها جایگزین گردند. وی اشاره نمود که اتحاد شوروی بعد از مداخله در افغانستان خُرد شد و به فدراسیون روسیه مبدل گردید. "این تازه ترین اظهارات ترامپ بود که اعتراف کرد که کسی در جنگ افغانستان نمیتواند پیروز شود."
اما ترامپ نگفت که به لطف سیاست های فندمنتالیستی و تروریست پروری آمریکا بود که بطرز معجزه آمیز بر کالید بیجان طالبان روح تازه دمیده شد و طالبان تحت سایه ناتو و یکصد و چهل هزار لشکر آمریکا و بزرگنمایی رسانه های غربی به نیروی تاج گذار و تاج شکن مبدل گردیدند.

در یک شگرد فریب کارانه، ترامپ، آینده امنیت آمریکا را به اراده طالبان گره زده است. ترامپ با ریاکاری سیاسی میخواهد تا جلوی حملات تروریستان دست پرورده آمریکا را به خاک آن کشور توسط طالبان که خود از دستپخت های آمریکا است، تضمین نماید.
به باور نویسنده "به طور قابل توجه، در ارزیابی ترامپ، طالبان این توانایی را دارند که اگر تمایل سیاسی به تحقق چنین نقشی داشته باشند، میتوانند از تبدیل شدن افغانستان به تخته خیز تروریست های بین المللی جلوگیری کنند.
ترامپ این مفهوم را تداعی بخشید که توافق صلح که مطرح کننده منافع طالبان و نگرانی های آنها باشد میتواند طالبان را به متحد آمریکا در جنگ با تروریسم مبدل نماید. ترامپ هرگز یکبار به طرز نا امیدانه نسبت به طالبان نپرداخت."

در این مقاله انگیزه استقرار دولت لرزان طی حضور ۱۸ساله غرب در افغانستان معنی یافته و مشخص میگردد که آمریکا درنظر دارد تا در هوای معاملات جدید با پاکستان آنرا در موج ها همسفر سازد. نویسنده این رویکرد را مورد تحلیل قرار داده اذعان میدارد: "برعکس، ترامپ دیگر هیچ تعهد خاصی برای حمایت از دولت اشرف غنی احساس نمیکند. او حتی به این امر پی برد که میتواند "درک کند" که چرا طالبان هیچ احترامی به دولت افغانستان ندارند.

آیا این بدان معنا است که ترامپ ممکن است "پَلگ برق"را از ماشین دولت غنی خارج نماید؟ مطمئناً اظهارات ترامپ حاکی از آن است که آمریکا از دولت کابل فاصله می گیرد و در نزاع های برادرکشی افغانستان در خط بیطرفی حرکت می کند."
برقول نویسنده، این رویکرد بدرستی در خط منافع طالبان و مخالفین سیاسی غنی که خواستار حکومت موقت بودند، کارایی دارد. به همین ترتیب اشاره سخنان ترامپ نشان می دهد که ایالات متحده دیگر نمی خواهد تا در خصوص "گفتمان بین الافغانی" میان طالبان و دولت افغانستان، تحت رهبری افغانها شرط‌بندی نماید."

به گزارش این وبگاه، ترامپ بطرز ماهرانه هرگونه اشاره ای نسبت به پاکستان را با دقت کنار زد. اما ناگفته پیدا است که نقش پاکستان برای تلاش های وی در هفته های آینده برای دستیابی به توافق نهایی با طالبان از اهمیت اساسی برخوردار است.
به باور نویسنده، وابستگی ایالات متحده به پاکستان، با توجه به حضور طولانی مدت نظامی و اطلاعاتی آمریکا در افغانستان و اولویت های ضروری برای حفظ معادلات و مناسبات خوب ایالات متحده و طالبان در سطح کار برای مقابله با تهدیدات تروریستی افزایش می یابد.

واضح است که در طرح ترامپ، آمریکا می تواند طرق زندگی با یک دولت "تحت رهبری طالبان" در افغانستان را بیاموزد.
در جای دیگری این مقاله در خصوص ساختار رهبری کننده دولت آینده افغانستان و نقش پاکستان آمده است: در این زمینه در مثلث "آمریکا - پاکستان - طالبان" که روی تخته شطرنج سیاسی افغانستان شکل می گیرد، پاکستان برنده بزرگ است. بدون تردید، پاکستان برای استقرار یک دولت دوستانه در کابل، همه راه ها را خواهد پیمود. بعید است که ایالات متحده در برابر پاکستان موانع جاده ای را ایجاد کند."

به پندار نویسنده، برنامه پاکستان بطور قطع شامل حل مساله خط دیورند است. ایالات متحده و متحدان غربی و همچنین چین و روسیه و ایران از حل و فصل اختلافات در مورد خط دیورند پشتیبانی خواهند کرد، بدون حل آن، ناهنجازی های مناطق مرزی میان پاکستان و افغانستان ادامه یافته و این محلات به پناهگاه گروه های تروریستی مبدل خواهند گردید."

نویسنده اظهار نمود که پاکستان امیدوار است تا از توان و قدرت برتر طالبان در استان های جنوبی و شرقی کشور استفاده نماید."
این مقاله بر امتیازات بزرگ پاکستان در گفتمان صلح افغانستان و نقش پاکستان برای استقرار دولت دست نشانده در کابل، تمرکز نموده اذعان میدارد "از این گذشته، برای اولین بار از زمان استقلال پاکستان در سال ۱۹۴۷، وضعیت مطلوبی در دست پاکستان قرار دارد. با استقرار دولت "دوست" در کابل، پیشرفت بزرگی در وضعیت امنیتی داخلی پاکستان پیش بینی می شود."

برقول نویسنده، شانس چین یا روسیه برای برهم زدن اجرای توافق صلح افغانستان که توسط ایالات متحده، تحت نظارت ترامپ قرار دارد، واقعاً صفر است.
در حقیقت، ترامپ هیچ اشتباهی بخاطر حصول نمره پیروزی مرتکب نشد. از سوی دیگر، ایالات متحده به خوبی می داند که چین و روسیه ارتباط مستقیم با طالبان دارند.

با احترامات بی پایان
عارف عرفان
لندن، اگست ۲۰۱۹

منابع:
[1]https://www.globalresearch.ca/trump-fine-tunes-peace-deal-t… 2019
[*]Eric prince رییس کمپنی بلک واتر است