یار خوب «رفقای خوب» هنرش را نمیفروخت

صدای ایران-مجید قاری زاده درباره همکاری‌اش با داریوش اسدزاده در فیلم سینمایی «رفقای خوب» گفت: در وجود قدیمی‌ها چیزهایی است که نمی‌توان در دیگران پیدا کرد. این افراد هنرشان را نمی‌فروختند و برای آن چانه نمی‌زدند و به حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن رفتار می‌کردند و نهایت همکاری را به خرج می‌دهند.

به گزارش صدای ایران این کارگردان با اشاره به حضور داریوش اسدزاده در فیلم سینمایی «رفقای خوب» که او کارگردانی اش را برعهده داشته، بیان کرد: وقتی در سال ۹۴ در حال ساخت این فیلم بودیم، آقای اسدزاده از نظر سن و سال از همه بزرگتر و پیشکسوت ما بودند و از جمشید مشایخی هم که در این فیلم حضور داشتند، حدود ۱۱ سال بزرگتر بودند. من برای ساخت این اثر سعی کردم پیشکسوتان قدیمی را کنار هم جمع کنم و در نهایت خاطره خوبی از این هنرمند دارم.

او ادامه داد: من از سالیان خیلی دور این هنرمند را می‌شناختم و کارهایش را دنبال می‌کردم و وقتی به او این کار را پیشنهاد کردم به راحتی پذیرفت و سر فیلمبرداری آمد. در وجود قدیمی‌ها چیزهایی است که نمی‌توان در دیگران پیدا کرد. به طور مثال وقتی قرار می‌شد برای بستن قرارداد صحبت کنیم در کمترین زمان ممکن تفاهم ایجاد می‌شد و در عرض چند دقیقه قرار داد ما به امضا می‌رسید. این افراد هنرشان را نمی‌فروختند و برای آن چانه نمی‌زدند و به حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن رفتار می‌کردند و نهایت همکاری را به خرج می‌دهند.

این کارگردان اضافه کرد: همیشه خاطرات شیرینی برایمان تعریف می‌کرد، از زمان‌های خیلی دور که در تئاتر بوده تا فیلم‌های سینمایی و سریال‌هایش. او که کارش را با تئاترهای لاله‌زار آغاز کرده بود، در این سال‌ها کتابی هم در زمینه تئاتر نوشت و آن را برایم آورد. ما هم در زمان ساخت و تولید این فیلم به جبران حضورشان و محبت‌هایشان به مناسبت تولدش جشنی گرفتیم و بچه‌ها نیز سعی می‌کردند او را خوشحال کند.

قاری‌زاده در ادامه با بیان اینکه "یادم نمی‌آید در زمان فیلمبرداری گفته باشد من حالم خوب نیست، سر صحنه نمی‌آیم و همیشه قبراق و سرحال سر فیلمبرداری حاضر می‌شد" بیان کرد: برخی روزها باهم از سر صحنه فیلمبرداری به خانه برمی‌گشتیم و هیچگاه ندیدم حتی یک بار از کسی گله کند و سعی می‌کرد همیشه اتفاقات مثبت را بیان کند. خاطرات دهه‌ها فعالیت در تئاتر و بعد بازی‌هایش بعد از انقلاب در فیلم‌ها و سریال‌ها را برایمان تعریف می‌کرد. بسیار خوش اخلاق بود و سر ساعت و با نظم بسیاری کارهایش را انجام ‌می‌داد. حتی اگر تا بعد از ظهر هم فیلمبرداری ادامه پیدا می‌کرد در سکوت می‌نشست و اصلاً اعتراضی نمی‌کرد. به عنوان یک آدم حرفه‌ای فعالیت می‌کرد و هیچ‌گاه در کار کارگردان دخالتی نداشت. پلان‌های بسیار خوبی با اون ضبط شد و در پشت صحنه برای ما خاطرات خوبی به یادگار گذاشت.

این کارگردان در پایان صحبت‌های خود با اشاره به این که هنرمندان برای آقای اسدزاده احترام قائل بودند بیان کرد: روزی آقای مشایخی بیمار شده بودند ولی به خاطر آنکه پلانی مشترک با داریوش اسدزاده داشتند، اصلاً به روی خود نیاوردند و بعد از استراحت کوتاهی جلوی دوربین رفتند و سکانس‌هایی که نسبتا هم طولانی بود، فیلمبرداری و ضبط شد.

به گزارش صدای ایران از ایسنا، داریوش اسدزاده که آرزو داشت عمرش به یک قرن برسد، به آرزویش نرسید و در سن ۹۶ سالگی درگذشت و ۸۰ سال خاطره از فرهنگ و هنر ایران را هم با خود ببرد. این بازیگر قدیمی که متولد سال ۱۳۰۲ بود، روز سوم شهریور در منزل خود درگذشت.