دیوان صادق سرمد

نمونه شعر:
ظلم و جهلِ ترک و تازی ظلمت و فحشا فزود
‎ظلم و جهل آری، اساسِ ظلمت و فحشاستی
‎بر شهیدانِ عجم اشکی نمی ریزی ولی
‎در عزایِ تازیانت عیشِ عاشوراستی
‎خانه ات ویرانه شد از تَرکتازیِ عرب
‎خانمانت نو زِ وقفِ خانهٔ بطحاستی
‎صد هزاران شهر از این کشور فدایِ فتنه گشت
‎تو هنوزت بر سر باغِ فدک دعواستی
‎صد هزاران لاله از باغِ عجم شد داغدار
‎تو هنوزت شیون از داغِ دلِ لیلاستی
‎باز گوش ات، قصه خیزِ خیزران و حرمله ست
‎باز چشمت اشکریزِ اصغر و صغراستی
‎گریه بر خواریِ خود کن، گر سرِ زاریت هست
‎خنده بر شادیِ خود کن، گرت استغناستی
‎گریه کن بر انقراضِ دولت ساسانیان
‎کاین مذلت ها همه بر خاستهٔ آنجاستی
‎بر مدائن گریه کن کز صد مدینه برتر است
‎طاقِ کسری بین که جفت امروز ناکسراستی

مهرِ ایران تا نصیبِ غیر ایرانی بود
‎قسمتِ ایرانیان بی مهریِ مزداستی
‎پیشِ ما بیگانه بیگانه ست و ما ایران پرست
‎هر که جز ایرانیان نه، جزوِ این اعضاستی

انگلیس و روس و ترک و تازی و نازی همه
‎فکر بازیِ خودند و جمعِ ما تنهاستی

حق تکثیر: تهران، 1347