به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ آسیب‌های اجتماعی که به عنوان یکی اصلی‌ترین آسیب‌ها در هر جامعه‌ای از آن یاد می‌شود خود متشکل از چندین بخش است و آسیب‌های اخلاقی نیز در زمره این بخش‌ها قرار می‌گیرد که تبدیل به معضلی بزرگ برای جوامع مختلف شده است.

جامعه حال حاضر ما نیز از قاعده مستثنی نیست و نمی‌توان گفت آسیب اخلاقی درون جامعه ایرانی وجود ندارد بلکه نشانه‌ها حاکی از این است که آسیب اخلاقی به عنوان یکی از خطراتی است که جامعه ما را مورد تهدید قرار می‌دهد، دلایل فراوانی در این رابطه وجود دارد که شاید اصلی‌ترین مسئله در رابطه با بروز این معضل تربیت ناصحیح افراد در سنین پائین‌تر است.

امان‌الله قرایی‌مقدم؛ جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، در رابطه با این موضوع که تربیت صحیح در خصوص موضوعات اخلاقی باید از چه زمانی به کودکان داده شود به برنا گفت: پژوهش‌ها و مطالعات فراوانی در این خصوص وجود دارد. در رابطه با تربیت کودکان با محوریت آسیب‌های اخلاقی بهترین سنی که می‌توان پیشنهاد داد، سنی است که کودک بتواند قدرت تشخیص پیدا کند، چون در آن زمان است کودک با بسیاری از مفاهیم آشنا شده و زمینه‌های لازم را برای آموزش‌هایی که در این خصوص موجود است دارد، اما تربیت اصلی که زمینه‌ساز آشنایی با تمامی مفاهیم من جمله مفاهیم اخلاقی است از زمانی شروع می‌شود که فرزند خانواده در دوران نوزادی قرار دارد و هنوز از شیر مادر تغذیه می‌کند.

وی افزود: شاید بگوئیم این مسئله غیرممکن است اما بر اساس پژوهش‌هایی که در این زمینه نیز صورت گرفته است نشان می‌دهد نوزاد در زمان نوزادی از رفتارهای والدین خود تاثیر پذیری‌های لازم را دارد و به هر میزانی که والدین رفتار مناسب را در تمامی امور با نوزادان و فرزندان خود داشته باشند شاهد رشد و پرورش او در آینده خواهیم بود. ریشه تربیت مهربانی و دوری از خشونت از دوران نوزادی است مبحثی که خود سرلوحه رفتار کودک می‌شود و تا زمان بزرگسالی با وی همراه خواهد بود.

قرایی‌مقدم در رابطه در خصوص راهکارهایی که می‌تواند آسیب‌های اخلاقی شکل گرفته در جامعه را کاهش دهد، گفت: متاسفانه در حال حاضر نمی توان از ریشه‌کن کردن آسیب‌های اخلاقی حرف زد زیرا در این خصوص فعالیت خاصی از سوی متولیان امر صورت نمی‌گیرد. اگر نگاهی به گذشته بیاندازیم شاهد این موضوع خواهیم بود که به رفتارهای اخلاقی و بکار نبردن الفاظی که گاها رکیک است درون خانواده‌های ایرانی پرداخت نمی‌شد اما الان خانواده‌ها در زمان تنبه از الفاظی جنسی استفاده می‌کنند که گاها بار جنسی به همراه دارد و تفکر فرزند را نشانه می‌گیرد. در این شرایط است که این کودک درون چنین خانواده رشد می‌کند و وارد جامعه می‌شود و با این تفکر چون برای خطاب کردن وی از الفاظ جنسی استفاده شده او نیز اقدام به این عمل می‌کند و الفاظ رکیک و جنسی را در مکالمه‌های عادی خود به کار می‌برد و پس از مدتی نیز اجازه می‌دهد افراد پیرامون خود را با آن الفاظ مورد خطاب قرار دهد.

این جامعه‌شناس ادامه داد: در این زمان است که الفاظ جنسی و رکیک وارد فضای محاوره‌ای و گفتگوهای عادی فرد شده و فرد برای استفاده از آنان هیچ ابایی ندارد و پس از مدتی با نگاه‌هایی که آلوده به نگاه‌های جنسیتی است افراد و بیشتر جنس مخالف خود را در فضای عمومی جامعه مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد، به همین دلیل است که می‌گوئیم نمی‌توان از ریشه‌کن کردن این موضوع درون جامعه سخن به میان آرویم.

قرایی‌مقدم تصریح کرد: زمانی می‌توان از کاهش میزان این آسیب‌ها در سطح جامعه حرف زد که خانواده‌ها به عنوان اصلی‌ترین محل برای تربیت فرزندان در برخی از رفتارها تجدیدنظر کنند، لازم به ذکر است این موضوع قشر مرفه و یا فقیر جامعه را نیز از یکدیگر تفکیک نمی‌کند و بکار بردن الفاظ رکیک و جنسیتی که به هیچ عنوان بار معنایی درستی را در برندارد در تمامی اقشار مختلف جامعه ما وجود دارد، پس به‌همین دلیل است که می‌گوئیم تمامی خانواده‌ها باید در رفتارهای اخلاقی و آموزش آن به کودکان تجدیدنظر کنند.

این استاد جامعه شناسی در پایان با اشاره به این نگرانی که آسیب‌های اخلاقی در جامعه ما رو به افزایش است نیز بیان کرد: اگر تجدید نظری در رفتارهای فردی و خانوادگی انجام ندهیم بیش از پیش شاهد بروز خشونت‌های جنسی از طریق کلامی درون جامعه و حتی به صورت‌های دیگر خواهیم بود که وضعیت جامعه را آشفته‌تر خواهد کرد، تمامی افراد در قبال این موضوع مسئول هستند چون هر آسیبی که بروز پیدا کند جامعه را به ورطه نابودی می‌کشاند و باعث پدید آمدن مواردی همچون تجاوز، قتل و خشونت جنسی می‌شود.