بهگزارش «دنیای خودرو»، درشرایطی که هزینهها برای تولید روغنهای موتور باکیفیت بهیکباره بالا رفت و بازار در شوک افزایش 70 درصدی قیمتها قرار گرفت، شرکتهای متعددی که در یک سال گذشته بهدلیل بالارفتن قیمت روغنسوخته در بازار حتی ادامه کسب و کارشان نیز بهخطر افتاده بود، بهیکباره جان تازهای گرفتند و تولید روغنهای موتور خارجینما با نام و نشانهای جذاب را با استفاده از روغنهای تصفیهدوم با ظرفیتی بالاتر تولید و روانه بازار کردهاند.
شاید راحتترین راه برای شناخت این دسته از روغنها قیمتهای پایین آنها در بازار بهویژه در سطح عمدهفروشی و فروش به اتوسرویسها باشد. اما نباید انتظار داشت این روغنها با اختلافقیمت بالایی نسبت به نمونههای استاندارد و باکیفیت تولید داخل بهدست مصرفکننده نهایی برسد. چرا که همین فاصله قیمتی، بهتنهایی جذابیتی بالا برای برخی اتوسیرویسها دارد که برای سود بیشتر چنین محصولاتی را با استدلالهای مختلف بهخورد خودروها میدهند!
حرف شنوی مردم از تعویض روغنی ها
بازار روانکارها بهدلیل پیچیدگیهای خاصی که دارد، همواره از سوی اتوسرویسهایی مدیریت میشود که ارتباط مستقیمی با مصرفکننده نهایی دارند. درواقع توصیههای آنهاست که درنهایت منجر به انتخاب برند خاصی از روانکار و استفاده از آن در موتور خودرو میشود و این ارتباط قدیمی بین اتوسرویس و راننده است که باعث شده روغنهای کمکیفیت و حتی تقلبی بهخوبی بازار خود را پیدا کنند و رانندهها را برای یکیدو سال آینده بدهکار مکانیکهایشان کنند.
اگرچه سال گذشته و با بالارفتن قیمت روغنسوخته در بازار، استفاده از روغنهای پایه تصفیهدوم که یا در پالایشگاههای تصفیه، تولید و آماده میشدند یا در واحدهای زیرپلهای بهصورت اسیدشویی تصفیه میشدند، دیگر توجیهی برای روغنسازان خارجینما نداشت، یک مصوبه دولتی برای ممنوعیت صادرات هیدروکربنها به افغانستان کافی بود تا بازار روغنسوخته را به رکود بکشد و قیمت این طلای سیاه بهیکباره در بازار بشکند.
رکود در بازار روغنسوخته از یک سو و بالا رفتن قیمت روغنپایه پالایشگاهی از سوی دیگر، اختلاف قیمت را دوباره به بازار این دو محصول برگرداند و تولیدکنندههای کارگاهی و زیرپلهای که برای تولید روغنهای موتور بهظاهر خارجی از روغنهای تصفیهدوم استفاده میکردند جانی دوباره گرفتند و این روزها با قدرت بهدنبال سهمگیری از بازار هستند.
خارجی نماها بهدنبال روغن تصفیه دوم
بهگزارش خبرنگار «دنیای خودرو»، درحال حاضر هر لیتر روغن پایه پالایشگاهی به قیمت هفت هزار و 500 تومان بهفروش میرسد که با احتساب 9درصد مالیات بر ارزش افزوده برای روغن سازان کوچک هشت هزار و 200 تومان هزینه در بر دارد.
این روغن اگرچه از کیفیت بالایی برخوردار است و در ترکیب با ادتیوهای مرغوب میتواند روغن موتوری با کارکرد و عملکرد بالا را تولید کند، خرید آن برای خارجینماهای بازار چندان مقرونبهصرفه نیست و بههمین دلیل این افراد برای رقابت با شرکتهای بزرگ مجبورند بهسمت استفاده از روغنهای پایه تصفیهدوم بروند. چراکه در بازار بهراحتی میتوان روغنهای تصفیهدوم را بنا بر نوع تصفیه از لیتری پنج هزار و 500 تومان تا شش هزار و 500 تومان خریداری کرد و پس از ترکیب با ادتیو از آن روغنموتور ساخت.
تصفیهروغن؛ از پالایش تا اسیدشویی
براساس بررسیهای صورتگرفته، برخی از این شرکتها تنها نیمی از روغنپایه مورد استفاده را از روغنهای تصفیهدوم استفاده میکنند و نیمی دیگر را هم با خرید از پالایشگاههای داخلی تامین میکنند تا روانکاری باکیفیتتر تولید کنند.
با کمی تمرکز روی این صنعت بهخوبی میتوان پی برد که برخی برندهای نامدار و جذاب نیز با عنوان تحتلیسانس شرکتهای اروپایی در حال تولید هستند که با این شیوه بهدنبال کسب سود بیشتر و سهمگیری از بازار هستند.
چنین محصولاتی با اینکه قیمتی کمتر از محصولات باکیفیتی که توسط تولیدکنندگان بزرگ روانکار تولید میشوند، دارند اما درنهایت بهنوعی صاحب خودرو را بدهکار مکانیکها و قطعهفروشها در یکی دوسال آینده خواهند کرد.
بازار روغنهای تصفیهدوم نیز ریزهکاریهای بسیاری دارد و هیچگاه نباید کیفیت روغنی که در یک پالایشگاه تقطیری بهدست میآید را با آنچه از طریق اسیدشویی حاصل میشود مقایسه کرد. تا جاییکه درکشورهای اروپایی روغنسازان ملزم به استفاده از روغنتصفیهدومی هستند که با روشهای جدید بهدست میآید.
ولی آنچه در بازار ایران نگرانکننده است حجم بالای روغنپایهای است که از طریق اسیدشویی استحصال میشود و خود میتواند آسیب جدی به موتور خودروها وارد کند. لذا جا دارد تا نهادهای نظارتی بهویژه سازمان ملی استاندارد با حضوری پررنگتر پا به این صنعت بگذارند و بانظارتهای مداوم، تولیدکنندگانی از این دست را مجبور به ذکر نوع روغن پایه مورد استفاده در روانکارها، روی بستهبندیهایشان کنند.