خنده ی اجباری

طومارِ خوش عمر مرا یکسره پیچید وقتی که پرستوی دلم پر زد و کوچید خورشید میان افقِ سرخ فرو رفت خونِ دل من بود که بر واقعه پاشید جز پاسخ بی مهری و رد هیچ ندیدست موجی که سرِ صخره سرش را زد وشاعر:امیرابوالفضل عباسیان ((امیر))

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!