ارزیابی شگفتی‌ساز فصل قبل سری آ؛ آیا آماده حضور در اروپا هستند؟

به گزارش وبسایت نود، قرار گرفتن در رتبه ای بالاتر از میلان، رم، و اینتر قطعاً توقعات را برای فصل جدید بالا می برد.

نتایج خوب همراه با عملکردی خوب، بالطبع توقعات و انتظارات را بالاتر می برد. این دقیقاً اتفاقی است که برای آتالانتا افتاده و حالا بعد از نتایج خوب فصل گذشته، فشار و مسئولیت بیشتری روی دوش این تیم و بازیکنانش حس می شود. آتالانتا که شرایط خوبی را پیش از سال 2016 تجربه نمی کرد با حضور گاسپرینی از این رو به آن رو شد و در طی فصول اخیر آنقدر پیشرفت کرد که فصل گذشته بالاتر از مدعیان همیشگی سری آ در رده سوم قرار گرفت.

قرار گرفتن در رتبه سوم فصل گذشته سری آ که با شایستگی هم به دست آمد، سهمیه لیگ قهرمانان را برای این تیم به ارمغان آورد. حالا آنها دیگر یک تیم شگفتی ساز محسوب نمی شوند و باید با جایگاه جدید خوب وفق یابند. اگر آتالانتا در ابتدای حضور گاسپرینی تنها یک پدیده در سری آ محسوب می شد، اما پس از کسب سهمیه اروپایی در هر سه فصل اخیر و قرارگرفتن در رتبه ای بهتر از میلان، رم، لاتزیو و اینتر در فصل گذشته، حالا عملاً انها را باید یکی از بهترین تیم های کنونی ایتالیا لقب داد.

با این وجود، ایستادن در چنین نقطه ای خود چالش هایی نیز به همراه دارد، اگر تا پیش از این آنها هیچ فشاری را روی خود حس نمی کردند، حالا با عملکرد خوبشان در سه فصل اخیر، انتظارات را بالاتر برده اند. قرار نگرفتن فشاری روی شانه های کادرفنی و بازیکنان شاید تا پیش از این، یک مزیت بزرگ برای آتالانتا بود، اما آنها باید حالا بازی تحت فشار را هم بیاموزند. آتالانتا اکنون یک تیم لیگ قهرمانانی است که باید استانداردهای همچون سایر تیم های این تورنمنت بزرگ اروپایی داشته باشد.

مهمترین عملکرد مثبت آتالانتا در تابستان حفظ اکثر بازیکنان شاخص تیم بود. از جمله زاپاتا بهترین گلزن تیم، گومز کاپیتان تیم گاسپرینی و همینطور ایلیچیچ تاثیرگذار. در حقیقت مهمترین خروجی تیم، جانلوکا مانیچینی بود که راهی رم شد. با قراردادی که می تواند به 23 میلیون یورو برسد. با عملکردی که او در فصل گذشته از خود نشان داد، جای تعجبی نبود که جالوروسی به فکر استخدام وی بیفتد. مانچینی فصل گذشته 35 بازی انجام داد و به عنوان یک مدافع موفق به زدن 5 گل شد.

با وجود اثرگذاری شاخص مانچینی در ترکیب تیم گاسپرینی در فصل گذشته ولی تا حدی جدایی وی آن هم با دریافت 23 میلیون یورو منطقی به نظر می رسد. یا حداقل می توان این طور تصور کرد که با رفتن وی، آتالانتا به اندازه کافی در خط دفاع بازیکن دارد تا جایگزین مانچینی کند. بنابراین جدایی این بازیکن جوان نباید عملاً ضربه زیادی به تیم وارد کند.

از آن طرف، مهمترین ورودی و گران ترین خرید آتالانتا، لوئیز موریل بود. او با 13 میلیون یورو از باشگاه سویا خریداری شد. موریل کلمبیایی برای تقویت خط حمله خریداری شده است تا علاوه بر ایفای نقش جانشینی برای زاپاتا، رقابتی با وی برای حضور در ترکیب اصلی ایجاد کند. فصل گذشته آتالانتا در نبود زاپاتا با دردسر مواجه می شد و موسی بارو 20 ساله نیز هنوز کم تجربه تر از آن است که بتواند بار گلزنی تیم را به دوش بکشد.

موریل که 28 سال دارد، علاوه بر قدرت تمام کنندگی، سرعت خوبی هم دارد و می تواند با تجربه اروپایی خود، کمک حال تیم گاسپرینی باشد. در عین حال او با کیفیتی که دارد حتی می تواند به عنوان یکی از دو مهاجم اصلی تیم، در کنار زاپاتا در ترکیب اصلی قرار گیرد.

اما هنوز هم نگرانی هایی در ترکیب آتالانتا برای گاسپرینی حس می شود. ایلیچیچ که فصل قبل 12 گل زد و 7 پاس گل در سری آ ارسال کرد، در کنار پاپو گومز دو عنصر کلیدی تیم در زمینه خلق موقعیت و ایجاد فرصت گلزنی برای هم تیمی های خود هستند، اما نباید فراموش کرد که هر دو از مرز 30 سال عبور کرده و یافتن جانشین برای انها ضروری به نظر می آید، به خصوص که فصل آینده آنها تقویم لیگ قهرمانان را هم در برنامه خود دارند.

اگرچه نیاز به خرید در کمربند میانی به شدت حس می شد، اما روسلان میلونوفسکی تنها خرید شاخص آتالانتا در خط میانی بوده است که با 13.5 میلیون یورو از خنک خریداری شده است. میلونوفسکی با وجود اینکه پاسور خوبی است ولی بیشتر در مناطق عقب تر در پست هافبک ایفای نقش کرده است و به بازی در جلوی خط دفاع عادت دارد، بنابراین سخت است که او را جایگزینی برای ایلیچیچ تصور کرد.

با مصدومیت زانوی کاستانه، انتخاب های گاسپرینی برای پست وینگر محدود به هانس هاتبوئر و رابین گوسنس شده است. با توجه به اهمیتی که پست وینگر برای گاسپرینی و پیاده ساختن سیستم و سبک بازی مورد پسند وی دارد، جذب یک بازیکن در این پست تا پایان مهلت نقل و انتقالات تابستانی ضروری به نظر می آید.

با این توصیفات، باید اذعان داشت که آتالانتا تابستان خیلی خوبی را پشت سر نگذاشته است. قدم گذاشتن در لیگ قهرمانان، گامی بسیار سخت تر از تجربه لیگ اروپا است، و آتالانتا باید به خوبی خود را برای این تورنمنت معتبر و سطح بالا آماده کند. با توجه به درآمدی که باشگاه داشته و مبلغی که از فروش بازیکنان بدست آورده است، کمی عجیب است که خریدهای بیشتری نداشته اند، به خصوص با توجه به نقص هایی که در ترکیب تیم قابل مشاهده است.

هر چند روی کاغذ به نظر می رسد آتالانتا از نظر بازیکن و غنای ترکیب در فصل پیش رو با مشکل روبرو می شود، ولی در عین حال انها نشان داده اند که تیم روزهای سخت هستند و مربی کاربلدی هم روی نیمکت خود دارند. ترکیب فعلی تیم غنای ترکیب یک تیم لیگ قهرمانانی را ندارد، اما همانطور که آنها از سال 2016 همگان را شگفت زده کردند، شاید در فصل پیش رو در اروپا نیز شگفتی ساز شوند.

1878