آیینه زندگی

آئینه زندگى (فارسی و انگلیسی) **************************** #039;ما زرد و سیاه یا سپیدیم یا سرخ ز هرم آفتابیم #039; (١) از کودکى و دامن مادر تا دامن گور در شتابیم تا چشم در این جهان گشودیم غافل ز بد زمانهشاعر:فرزان رادفر

آئینه زندگى (فارسی و انگلیسی)
****************************
'ما زرد و سیاه یا سپیدیم
یا سرخ ز هرم آفتابیم' (١)
از کودکى و دامن مادر
تا دامن گور در شتابیم

تا چشم در این جهان گشودیم
غافل ز بد زمانه بودیم
غافل ز غرور و خشم و نفرت
چون یک غزل عاشقانه بودیم

کودک که بدیم خندهامان
تا عرش خدا روانه مى شد
چون بوته یاس پاى دیوار
لبخند قشنگ خانه می شد

در دوره بچه گى تو گویى
دنیا همه گاه اینچنین است
گرگم به هوا و توپ و بازى
تا آخر زندگى همین است

یکچند دگر به یک دبستان
با درس و کتاب و مشق و دفتر
با دیگر کودکان همراه
عباس و على، آذر و اختر

این کار من و تو بود چندى
تا دوره درسها به پایان
آهسته رسید و بعد از آن هم
فارغ چو شدیم شد نمایان

که کار و حساب و پول باید
تا نان شبى شود فراهم
تا قاتق نان ما نباشد
هر غصه و رنج و عقده و غم

یکروز در این میانه اما
عشق آمد و گفت روزتان شاد
عاشق که شدى ترا چه باک است
از بام زنى شبانه فریاد

کاى عشق خوش آمدى، بفرما
از یار خبر چه باشدت هان؟
گوید که هزار پیچ و تاب است
اندر ره عاشقان پسر جان

عاشق شدنت اگر چه آسان
اما صد هزار مشکل آید
گفتى به مراد میرسم من؟
خاراند سرى و گفت شاید

بارى شب و روز مى گذشت و
با عشق هماره دست در دست
یک گاه غریب و سرد و غمگین
یک گاه دگر سرخوش و سرمست

آنگاه گزیدن شریک و
آغاز فراش و خانواده
آغاز مسیر ازدواج و
هر چیز که سخت، هر چه ساده

تا چشم بهم زدیم یکى دو
فرزند چراغ خانه مان شد
هم باعث شیرینى ایام
خوشبختى جاودانه مان شد

زان پس همه کار و حرفه و فن
در گیر شدیم که نان در آید
تا خرج و خوراک خانواده
هر طور شده فراهم آید

ایام ز بعد آن چنان چون
بادى که گذشت تیز و بى تاب
هر سال که رفت پشت هر سال
در کار گذشت یا که در خواب

تا چشم زدیم میانه سال و
یکچند دگر چو پیر گردیم
در بند پزشک و درد و دارو
گویى همگى اسیر گردیم

زان پس همگى ز خاطرات
عمرى که گذشت تحت تاثیر
دوران خوشى و وقت لبخند
تقدیر زمان و گاه تغییر

حالا که سپید موى سر چون
برفى که نشست بر سر بام
حالا که گذشت آنچه بگذشت
حالا که لبالب است این جام

در آینه ها چهره هر کس
یاد آور عمر رفته چون باد
هر خط و چروک و هر نشانه
هر آنچه نشسته خسته در یاد

در تنگ غروب مى نشینیم
لب تازه کنیم جرعه اى آب
شاید سحرى دوباره باشد
یا آنکه رویم جمله در خواب

'پایان سفر چنان پرستو'. (٢)
چون بال زنیم از سر خاک
چون پر بکشیم سوى دادار
در سینه نباشدت ترا باک

گر کار و نام تو هماره
از کرده نیک مانده بر جا
گر ظلم نکرده اى به دوران
قلبى نشکسته اى به هر جا

جز عشق چه مانَد از تو در یاد؟
جز مهر نباشدت ترا راه
این عمر دو روزه بگذرد زود
بر شیخ و گدا و زاهد و شاه
********************
فرزان
تیر ١٣٩٨، ژوئیه ٢٠١٩
ویرال



The Mirror of Life
********************
'We are yellow, white or black
Or red from the rays of sun' (1)
From childhood and mother's arms
To the arms of grave we all run

When we first opened our eyes
Unaware of the bad of times
Unaware of anger and hate
Like a sonnet with love chimes

Being a child our laughter did
Reach the skies and the god's dome
Like a jasmine bush in the garden
We were the beauteous smile of home

Being a child we actually thought
The world is always like this
Hide and seek and ball and games
But sorrow is given a miss

For a while we went to school
With other kids big and small
With books and pencils and pens
Daniel, Toby, Craig and Paul

That was our job for some years
Until learning came to an end
It came slowly and with that
We learnt how life does depend

On work, money, accounts and all
So that there was food to eat
So that around our table
For hunger there was no seat

One day in the middle of this
Love came along, said, 'good day'
When in love you're not afraid
And from rooftops you will say

O love, O love, welcome, come
What news from my lover then?
Answers, 'love has thousand turns
For you and all women, men'

Falling in love though simple
So many problems it unwraps
You ask, will we reach our goal?
It says, 'probably, perhaps'

And how nights and days did pass
With love always near at hand
Sometimes happy and full of joy
Or when better days in demand

Then came the time to choose one
Someone to share life and all
Start of family and hope
In high times or when in fall

Before we knew it a few kids
Our children, lights of our home
The days were sweet as we had
Happiness under family dome

From then on work and more work
In grapple to make ends meet
So that cash for this and that
Was in hand and shoes on feet

The time after that went by
Just like the wind blowing past
Years were passing one by one
Either working or sleep fast

In a blink we were middle aged
And soon we were getting old
In need of doctors for pains
Injections for flu and cold

And now we all remember
Memories of past in our thought
The good times of happy smiles
Or when by grief we were caught

And now we have the white hairs
On top like the snow on roof
And now that the past has passed
And we can hear the death's hoofs

In the mirror everyone sees
Memories we cannot unwind
Every wrinkle, mark and scar
Every tired thought in mind

In the evening we sit down
With water freshen our lip
Hoping there'll be another dawn
Or into sleep we slip

'The end of journey starling like' (2)
We take flight from the soil
As we’re flying to our god
In our heart there is no toil

If our acts and deeds always
Remain as coming from the soul
If we have not hurt others
Or broken their heart and all

Other that love what will remain?
There is no other song to sing
This life will pass much too fast
For preacher, pauper and king
********************
Farzan
July 2019, Tir 1398
Wirral

1 2) Taken from the poem 'Haj e akbar' written by my beloved father
The late Abbas Radfar. RIP

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!