نســل ســـوخته

به ما می‌گویند نسل سوخته آری ما سوختیم! از نامهربانی های روزگار که دودمانمان را داد به باد از سردی و گرمی دنیای درد، که مارا ساختند مثل مرد آری ما سوختیم! از سختگیری های بیش از حد پدر وشاعر:لیـلا طهماسـبی

به ما می‌گویند نسل سوخته
آری ما سوختیم!
از نامهربانی های روزگار که دودمانمان را داد به باد
از سردی و گرمی دنیای درد، که مارا ساختند مثل مرد
آری ما سوختیم!
از سختگیری های بیش از حد پدر و مادر، که اگر خطایی می کردیم، دنیا می رسید آخر
از مراقبت های بیجای خواهر و برادر، که عقده هایشان را فرود می آوردند روی سر
آری ما سوختیم!
در زمانی که باید چشم و دلمان را می بستیم، به روی هرچه که دوست می داشتیم
از خرد و درشت، بی حرمتی می دیدیم، اما حرمت خیلی چیزها را باید نگه می داشتیم
آری ما سوختیم!
از همان وقتی که خواندیم بابا آب داد، اما در حقیقت، جان ستاند
از همان وقتی‌که گفتیم میم مثل مادر، اما از مهر و الفت، نبود در قلبش خبر
آری ما سوختیم!
از همان گنجشکک اشی مشی با همان بازی های یواشکی
چشم باز کردیم دیدیم بزرگ شدیم، ما که عمریست مانده ایم در کودکی
آری ما سوختیم!
از مصلحت اندیشی بزرگان، که همسر انتخاب می کردند برایمان
باید سر می کردیم با همان انتخاب، تا حفظ شود آبرویمان
آری ما سوختیم!
از همان وقتی که جان و تنمان سوخت، تا کانون خانواده گرم بماند
و خیلی ناگفته های دیگر، که آنها هم بماند...

آری ما سوختیم تا جاودانه بمانیم.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

نســل ســـوخته

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته