صلح نیاز اساسی و مبرم در کشور ما است

صلح نیاز مبرم و اساسی جامعه ما محسوب میشود. مردم مظلوم و در خون نشسته ما از هر زمان دیگر به صلح نیازمند تر هستند.
سوال در اینجا است چگونه صلح؟
با از دست دادن و تسلیمی سرزمین، جلوگیری از فعالیت نهاد های مدنی طرفدار ازادی ترقی و پیشرفت در کشور، ختم دموکراسی نیم بند، کشانیدن کشور به بحران جدید، گستریش دامنه جنگ در عوض احیای مجدد امارات طالبی...

در صلح چه را باید حفظ کرد؟
در قدم اول حفظ دست اورد ها در عرصه های مختلف زندگی در کشور بالاثر تلاش جوانان روشنفکر وعدالت پسند جامعه بوجود امده.
ازادی های مدنی، منجمله حقوق و ازادی برای زنان، جوانان، ازادی بیان، مطبو عات ازاد، پروگرامی های مثمرشبکه های تلویزیون برای رشد شعور مردم و فعالیت انعده احزاب سیاسی که در جهت رفا ترقی و پیشرفت جامعه می اندیشند. جلوگیری از نفوذ ورشد احزاب افراطی و تاریک اندیش در کشور.

سرانجام این صلح چه باید باشد؟
بهبود زندگی مردم کشور، زندگی مردم در رفا و اسایش، قطع جنگ و خون ریزی، احترام به حقوق شهروندی بطور اخص زنان جوانان کشور، مصونیت، تطبیق قانون و عدالت اجتماعی....

وظایف عمده نیروهای حاکم بر سرنوشت مردم؟
مبارزه علیه فساد، جلوگیری از قاچاق و استخراج غیر قانونی معادن، فروش غیر قانونی جنگلات، جلوگیری از حاکمیت مافیایی، سد راه واقع شدن در برابر غاصبین زمین، انحصار قدرت زور مندان، جلوگیر ی از انباشت پول های هنگفت در نزد یک عده محدود افراد منفعت جو، سپردن کار به کسانیکه واجد اند.

گماشتن افراد مسلکی و متخصص در راس ادارات ملکی و نظامی، مبارزه علیه تضاد های قومی زبانی، منطقوی، سمتی و غیره. محدود ساختن نقش تنظیم ها، زورمندان در دستگاه دولت و در نهایت امرجهت پیشرفت و ترقی کشور نیاز جدی و حتمی برای یک هم پذیری، اتحاد، وحدت، تفاهم، تشریک مساعی بین تمام اقوام، ملیت ها، گروه های مختلف کشور و رفتن بسوی یک جامعه دموکراتیک و ازاد، حفظ استقلال و تمامیت ارضی، قطع مداخله کشورهای منطقه و بین المللی در امور داخله کشور امر لازمی و ضروری پنداشته میشود.

با عرض حرمت
ادریس اریب