به این دو میثاقی رحم کنید
بانک ورزش- رسول بهروش نفرتآفرینی بدون مرز؛ این انگار ماموریت ابدی بخشی از بدنه تلویزیون دولتی در ایران است. غیرپاسخگوترین رسانه همه دوران، متکلم...
بانک ورزش- رسول بهروش
نفرتآفرینی بدون مرز؛ این انگار ماموریت ابدی بخشی از بدنه تلویزیون دولتی در ایران است. غیرپاسخگوترین رسانه همه دوران، متکلم وحده تمام تاریخ و سازمانی که تار و پودش را با جمود و گردنکشی تنیدهاند، بهترین واکنش ممکن را به شایعه بازگشت عادل فردوسیپور نشان داد؛ رونمایی سریع از تهیه و تدارک برنامه «نود پلاس» با اجرای محمدحسین میثاقی!
این فریاد بلند «نفسکش طلبی» صداوسیما است؛ سازمانی ایستاده در مقابل مردم که حالا ورزش را هم مثل سیاست و اقتصاد به حیاط خلوت خودش تبدیل کرده و غیر از تک صدای دلخواهش، حنجرههای دیگر را میخشکاند. امروز دیگر مهم نیست عادل فردوسیپور چطور آدمی بوده، چه کرده و حضورش میتواند مفید باشد یا نه؛ اصل مساله خودمحوری حیرتانگیز تشکیلاتی است که دستش را تا آرنج در اموال عمومی فرو برده، اما هیچکدام از صاحبان این ثروت را لایق احترام و توجه نمیداند. بودجه دولتی صداوسیما برای امسال کمی کمتر از دو هزار میلیارد تومان بوده و غیر از این، آقایان برای کسب درآمد هشتاد درصد آنتن را هم فروختهاند و باز با ستاره و مربع، به چاپ اسکناس مشغولاند. در عوض اما عارشان میآید یک نشست خبری نیمساعته برگزار کنند و حداقل علنا بگویند «دلمان خواست نود را تعطیل کنیم.» تخریب شاملو و شجریان با پول مردم به کنار، حضرات حتی یک مجری و گزارشگر ساده فوتبال را تحمل نمیکنند و اسم برنامه توقیفشده او را هم از گزند تاراج در امان نمیدارند. واقعا چه دلیلی داشت این برنامه غصبی که نماد گردنکلفتی تلویزیون است، «نود پلاس» نامگذاری شود؟ خب اسمش را میگذاشتید همین «راههای میانبر» که ظاهرا میثاقی هم کتابش را خیلی خوب خوانده است.
محمدحسین میثاقی؛ استعدادی که سوخت و شریک نفرتافزایی بیوقفه این دوستان شد. او قربانی بزرگ این داستان است؛ حتی بزرگتر از خود عادل. شاید درد معاش و شاید سودای رشد جهشی باعث شد وردست دیروز فردوسیپور، امروز چشمهایش را ببندد و به هر خواستهای «چشم» بگوید. کسی چه میداند؛ شاید اگر فردا از میثاقی بخواهند هر برنامه «نود پلاس» را با لعن عادل شروع کند، او این خواسته را هم بپذیرد. فعلا که برای این تئاتر بیزارکننده، یک بازیگر رام و مطیع پیدا کردهاید و کارتان را پیش میبرید، اما کاش اگر به فکر خود محمدحسین نیستید، حداقل به پسر کوچکش رحم کنید. پدران، اولین قهرمانان زندگی بچهها هستند. اینطور که شما وجهه اجتماعی میثاقی را با همدستی خودش خراب میکنید، شاید فردا چیز قابل افتخاری برای این طفل معصوم باقی نماند.