خبر خبر،شده روز خبرنگار مگر؟ رسیده نوبت این قشرِ وام دار مگر؟!

در هفدهم مرداد ماه سال ۱۳۷۷، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسیدند. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.

شعر طنز راشد انصاری (خالو راشد) به مناسبت روز خبرنگار را در ادامه می خوانید :

خبر، خبر، چه خبر؟!

خبرخبر،شده روز خبرنگار مگر؟
رسیده نوبت این قشرِ وام دار مگر؟!
گرفته اند حقوق اداره کار مگر؟
بُن و اضافه حقوقی و زَهر ِ مار مگر؟

خداکند که یکی هم به دادشان برسد
«خدا کند که فقط زود آن زمان برسد»

خبرخبر، چه خبر، غیر محنت و سختی
نفس کشیدنِ مردم به زور و بدبختی
چه خوب شد که ندید این عذاب را تختی
کجاست آن که به دادِ دلم رسد لَختی

اگرچه شهره شهریم در خبر چیدن
ولیک عادتمان نیست پاچه خاریدن!

خبرنگار فقط ژست برتری دارد
همیشه حال و هوای کنشگری دارد
سری به کار مقامات کشوری دارد
ولی زسفره ِ شان سهم کمتری دارد!

دلم گرفته ولی خنده برلبم جاری ست
برای شاعرِ طناز خنده اجباری ست

خبر خبر چه خبر، غیر ِ گریه و زاری
رقیب می زند از پشت خنجری کاری
گرفته پاچه ی ما را سگ ِ بدهکاری
به روی لب نشود رود ِ خنده ای جاری

زمانه کرده دهان من و تو را سرویس
خدای کرده رهامان، پناه بر…(استغفرالله!)

خبرنگار که از حالمان خبر دارد
دعای بیوه زنی رویمان اثر دارد
زبان سبز و سرِ سرخمان خطر دارد
خوشا به حال مدیری که صد هنر دارد

اگر که مرد خدایید ادعا نکنید
برای مردم ایران فقط، دعا نکنید

خبرخبر، چه خبر، غیر جنگ و خونریزی
دلیل غارت ناموس ِ ماست بی چیزی
نشسته بر همه ی شهر سایه ی هیزی
حیای گربه ی شیخ است و قصه ی دیزی

خبرنگارم و غم ریشه کرده در جانم
بیا و دیگر از این بیشتر نرنجانم

خبر خبر، چه خبر، غیر ِ فقر و بی کاری
بگو به من که از این خوب تر خبر داری؟!
(یه عده خون به جگر، خسته ازگرفتاری
یه عده با ژن ِ عالی به ریش ِ ما…آری!)

همیشه دیدن ِ رنج و ستم که آسان نیست
دریغ خوردن ِ نان از قلم که آسان نیست

کمی به داد دل ِ مردمان ِ ما برسید
فقط نه این که به فامیل و آشنا برسید
به دردهای جدا مانده از دوا برسید
به وضع مجلس ِ قانونی و قضا برسید

اگر چه از همه چیز ِ شما خبر داریم
برای گفتنِ حق، باز دردسر داریم

همیشه جیب من و دوستان من خالی ست
کبوتر ِ هنر این جا اسیر بی بالی ست
نگو که شاعر طناز وقت خوشحالی ست
که حال مختلسان چون گذشته ها عالی ست

کمی به خالوی طناز ِ خویش جا بدهید….
به نصف هیکل او لااقل فضا بدهید!

خبرنگار که خیری ندیده از ارشاد
تمام دلخوشی اش بوده ۱۷ مرداد
به روی سنگ مزارش نوشته “وافریاد”
که بوده است بدهکاری اش فلان اعداد

برای شادی روحش به اَحسن الحَسَنات
علی الخصوص بخوان، حمد و سوره و صلوات!

کاریکاتور : طاهر شعبانی/فارس