عصبانی نیستم فیلمی از رضا درمیشیان؛ عصبانی هستم!

عصبانی نیستم فیلم رضا درمیشیان در مقام نویسنده، کارگردان و تهیه کننده است که پس از سال‌ها توقیف چندی است که روانه‌‌ی سینماهای تهران شده است که در این سه هفته به فروشی نزدیک به یک و نیم میلیارد دست یافته است. در این فیلم نوید محمدزاده، باران کوثری، رضا بهبودی، بهرام افشاری، میثاق زارع و … به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه با نقد فیلم عصبانی نیستم با نت نوشت همراه باشید.

نوید دانشجوی اخراجی عاشق ستاره است و در این وانفسا سعی می‌کند عشق خود را حفظ کند اما …

فیلم عصبانی نیستم ساخته‌ی رضا درمیشیان

به رغم تمام حاشیه‌هایی که عصبانی نیستم قبل از اکران و در ماجرای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد در سی و دومین جشنواره‌‌ی فیلم فجر که از آن نوید محمدزاده بود و در ساعات آخر به رضا عطاران تعلق گرفت، داشت اما در نهایت فیلم ضعیفی است.

فیلمی که دیدن‌اش چنگی به دل نمیزند و نه تنها مخاطب با روحیه‌ای ارضا شده از سینما بیرون نمی‌آید بلکه آن چیزی که بعد از تمام شدن فیلم دائم در سرش زنگ می‌زند این است که چرا این فیلم سال‌ها توقیف بوده است؟! با اکران فیلم به کجای اقتدار و امنیت ملی خدشه وارد شده است؟ البته که کنایه‌های زیادی در فیلم دیده می‌شود که همه‌‌ی آن‌ها به حق است.

بیشتر بخوانید: فیلم لانتوری ساخته‌ی رضا درمیشیان، قشر تحقیر شده و پایین دست

بیشتر بخوانید: نقد فیلم رگ خواب اثر حمید نعمت الله “سیاهی سفیدی و اندوه طوفان”

شخصیت پردازی‌های فیلم عصبانی نیستم ضعیف است. تا آخر فیلم دلیل این حجم دست و پا چلفتی بودن نوید ستاره دار معلوم نمی‌شود.

بی شک در این مملکت یک دانشجوی ستاره دار تا ابد در زیر سایه‌‌ی شوم و ننگین این ستاره‌ها روزگار را در وطن‌اش می‌گذارند و هر جا برود با در بسته مواجه می‌شود. او تنها در حالتی عاقبت بخیر می‌شود که وطن‌اش را همچون بنفشه‌ها در چمدان‌اش بریزد و عزم غربت کند.

#gallery-2#gallery-2 .gallery-item#gallery-2 img#gallery-2 .gallery-caption

در فیلم تلاش همه جانبه‌ای از سوی نوید برای تغییر زندگی‌اش اتفاق نمی‌افتد یا حداقل برای مخاطبی که در سال ۹۷ به تماشای این فیلم می‌نشیند چندان قابل باور نیست و نمی‌تواند با نوید همذات پنداری کند.

مگر غیر این است که زخم است که انسان را قوی تر می‌کند؟ این غیر قابل باور بودن همان ضربه‌ای است که سانسور و توقیف چند ساله لاجرم به فیلم وارد می‌کند. در این میان عشق نوید و ستاره (با بازی باران کوثری) هم قابل باور نیست و در خیلی صحنه‌ها گل درشت و ذوق زننده به نظر می‌رسد.

البته در این که نوید محمدزاده بازیگر توانمند و قابلی است شکی نیست اما باز هم این را باید گفت که کاراکتر او در فیلم عصبانی نیستم هم همیشگی و تکراری است.

در تماشای حدود ۱۰۰ دقیقه‌ای فیلم عصبانی نیستم تماشاگر حوصله‌اش سر می‌رود بارها به ساعتش نگاه می‌کند و با خود می‌اندیشد پایان این درام عاشقانه‌‌ی پر سوز و گداز ستاره دار چه می‌شود. اما در نهایت باید به این هم اشاره کرد که رضا درمیشیان کارگردان دهه‌‌ی شصتی مستقلی است که به دور از هر نان به نرخ روز خوردنی با عزمی جزم مشغول فعالیت است. برایش آرزوی موفقیت می‌کنیم.

بیشتر بخوانید: فیلم اینجا بدون من , اقتباسی از نمایشنامه باغ وحش شیشه‌ای تنسی ویلیامز