استعداد برای آموزش موسیقی به کودکان کافی نیست

خبرگزاری شبستان-سرویس فرهنگی؛ لیلا ضامنی: آموزش موسیقی در رشد شناخت و تفکر انتزاعی نقش دارد و می تواند باعث افزایش توانایی‏ های کلامی و حافظه در کودکان شود موسیقی از طریق تأثیر بر توانایی شنیداری و بهبود کیفیت آن باعث افزایش قدرت کسب زبان و قابلیت‏ های شناختی در کودکان می‏ شود، موسیقی در کشور ما در هنرستان های موسیقی و آموزشگاه هایی موسیقی خصوصی توسط مدرسان به کودکان آموزش داده می شود، شیوه آموزش موسیقی به کودکان در هنرستان های موسیقی و آموزشگاه های موسیقی را با «محسن محترمی» مدرس موسیقی به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:

آیا عدم انتخاب صحیح ساز توسط کودک می تواند منجر به خلاقیت شود؟

عموما انتخاب ساز در جهت علایق والدین است نه کودک و چون مرکز خاصی برای معرفی انواع سازها، که کودک بتواند از نزدیک با توانایی های هر ساز آشنا شود وجود ندارد.آموزشگاه ها هم معمولا همه سازها را در اختیار ندارند و همچنین زمان زیادی فرصت ندارند که کودک بتواند در محیطی دوستانه و بدون عجله صدای هر ساز را به تنهایی و هم در ترکیب با سازهای دیگر بشنود و حتی زمانی ساز را در دست بگیرد، به همین دلیل انتخاب محدود می شود به علائق و گاهی سفارش مربی.

آیا کمال گرایی خانواده ها می تواند مانع رشد خلاقیت در کودک شود؟

کمال گرایی خانواده از بزرگترین موانع رشد خلاقیت در کودکان است. متاسفانه در جامعه ما اکثر مردم انتخاب های خوبی از موسیقی های فاخر برای گوش دادن ندارند و به همین دلیل کودکان هم آشنایی زیادی با این سبک موسیقی ندارند.با این اوصاف والدین انتظار دارند که مربی در دوره کوتاه بتواند کودک را هم با موسیقی هایی که تابحال نشنیده و ارتباطی با آنها برقرار نکرده، آشنا کند و هم نوازندگی به او بیاموزد، که بازهم تحقق آن سخت و نیاز به تلاش و صبر بسیار دارد.

آیا نداشتن اوقات فراغت درشکوفا نشدن خلاقیت هنرجویان اثر دارد؟

یکی دیگر از موارد که جزو مهمترین آنها بنظر می رسد، نداشتن اوقات فراغت است. هنرجویی که هر روز از صبح با مشغولیاتی فراوان دست و پنجه نرم می کند، دیگر حوصله ای برای اکتشاف در موسیقی ندارد مگر درمورد کسانی که علائق شخصی شان موتور محرک آنهاست.

در آموزش موسیقی به کودکان باید به چه مواردی توجه کرد؟ آیا داشتن استعداد کافی است یا باید به شیوه مهارت آموزی توجه کرد؟

البته که استعداد قسمت مهمی از ماجراست، اما به تنهایی کافی نیست. استعدادی که شناخته نشود یابدرستی هدایت نشود. مانند "گودال آب کوچکی است که بعد از مدتی در اثر تابش آفتاب تبخیر می شود".آموزش از دوران کودکی این امکان را فراهم می سازد که استعداد فرد در این زمینه شناخته شود و کودکی که توانایی درک و یادگیری موسیقی در او کشف شد، زمان درازی در اختیار دارد تا با ذهنی باز و به راحتی با آموزش آکادمیک پرورش یابد و به علاقمندی های خویش دست یابد.پس از مراجعه والدین به مراکز معتبر و گذراندن دوره های خاص، نوبت به مربی باتجربه و کارآزموده و با اطلاعات روز دنیا می رسد که بتواند با مهارت و تکنیک های خاص آموزشی، این استعداد را به فعل برساند.اخلاق و روش تدریس مربی در جذب و جهت دهی فرد به شاخه های مختلف موسیقی (نوازندگی- تدریس- آهنگسازی و...) بسیار مهم است.

آشنایی کودکان با محیط های هنری چقدر می تواند در پرورش هنری آنها تاثیرگذار باشد؟

فردی که از کودکی با مقوله هنر آشناست، در محیطی رشد می کند که از هنر صحبت می شود، درباره آن نقد می شود، موسیقی شنیده می شود، برای انتخاب موسیقی که باید شنیده شود تبادل نظر می شود، دید گسترده تری داشته و محیطی برای آزمون و خطا و تجربه درپیش رو داشته پس برداشت های شخصی از شنیده ها و دیده ها پیدا می کند، مسلما راه و روشن تری درپیش رو خواهد داشت. حتما در ذهن خود زمان هایی هرچند کوتاه را با تخیلات دیده ها و شنیده هایش سپری می کند.پس انتخاب بهتری خواهد داشت. گاهی با دیدن یک نمایش موزیکال آنقدر شیفته موسیقی می شود که خود را دائما در جایگاه آن نمایش درحال اجرا می بینند و گاهی در هنگام تماشای یک مسابقه ورزشی مهیج آرزو می کنند که کاش بتوانند آهنگ هیجان انگیزی برای این زمان و برای بیان احساسش بسازد. چون اینطور فکر می کند که وسیله ای بهتر برای بیان احساس پیدا کرده است.

پایان پیام/32